Het Verdwenen Medaillon (VOLTOOID)

H10: Vrouwe Hildegard

Ik doe net mijn fiets van het slot, wanneer iemand mijn naam roept. Ik kijk richting het geluid en zie Sem tegen het hek van mijn huis leunen met zijn fiets in de hand. Hij zwaait naar me en ik zwaai met een glimlach terug. Ik fiets naar hem toe en zeg met een grijns: 'Kon je niet wachten tot school om me te zien'. Hij lacht en geeft me een kus als begroeting.

'Neen, ik wou mijn prinsesje nog even zien voordat ze wordt overrompelt door haar vriendinnen'.

'Nou laten we maar vertrekken, anders wordt ik nog overrompelt door de schooldirecteur omdat ik te laat ben', zeg ik met een lach. We vertrekken met de fiets, maar praten ondertussen verder.

'Alsof hij je laat nablijven omdat je te laat bent, het is niet eens een echte lesdag'.

'Oke, daar heb je gelijk in. Waarom moesten we eigenlijk naar school?'

'Ik denk om de examens in te kijken.'

'Ahh, saai..'.

'Inderdaad'

We waren rustig verder aan het praten, wanneer ik wat geritsel hoor. We zijn nu net door een stukje bos aan het rijden. Sem hoort het ook en zegt dat ik moet stoppen met fietsen. Ik laat mijn fiets op de grond vallen en ga achter Sem staan. Hij haalt uit zijn rugzak zijn werpmessen. Ik kijk er met grote ogen naar. Sem ziet mijn verbaasde blik.

'Wat?'

'Ben je serieus! Neem je die overal mee! Zelfs naar school!!', sis ik.

'Wat kan ik zeggen, het zijn als mijn kinderen'.

Ik rol met mijn ogen en kijk weer naar de struik waar het geluid vandaan kwam. Zou het weer een weerwolf zijn zoals de vorige keer? De persoon ziet blijkbaar dat Sem zijn werpmessen uithaalt en maakt een sissend geluid.

'Shit vampier', hoor ik Sem vloekend zeggen. Ik kijk hem boos aan omdat hij vloekt.

'Niet vloeken in mijn bijzijn!'

Hij negeert me en kijkt strak naar de struik. Het blijft even stil, maar dan schreeuwt Sem luid:

'Je weet toch dat als je ons aanvalt, je de akkoorden verbreekt en daar staat de doodstraf op.'

De vampier lijkt hierdoor alleen maar bozer.

'Jullie schaduwjagers geven helemaal niets om ons. Jullie willen ons uiteindelijk allemaal uit de weg hebben. Zelfs jij ,jonge schaduwprins, veracht ons diep vanbinnen. Het is je zo aangeleerd. Dus stop met je praatjes.'

Sem kijkt met grote ogen naar de vampiervrouw die uit de struiken komt. Ze heeft lange blonde haren. Haar rode lippen staan in contrast met haar bleke, egale huid. De vrouw draagt een lange, zwarte jurk, wat haar bleekheid nog meer benadrukt. Ik schat de vrouw rond de dertig jaar. Nou aan haar uiterlijk te zien, op de manier waarop ze beweegt zou ik denken dat ze al eeuwen leeft. Ze stapt met een trage zelfverzekerde pas naar ons toe. Sem buigt naar me toe en fluistert heel stil: 'Dat is Vrouwe Hildegard. Ze is een zeer oude en machtige vampier.'

Voordat ik het mezelf kan inhouden, vraag ik aan Sem hoe oud ze is. De vrouw schatert het uit. Ze pinkt een traantje weg.

'Lieverd toch, les één, vampiers kunnen geweldig goed horen dus let op wat je zegt. Les twee, vraag nooit de leeftijd van een vrouw. Maar als je het echt wil weten,' ze stopt even en haalt adem,' ik ben driehonderdzevenentachtig jaar oud.' Mijn mond valt een beetje open. Ze fronst en zegt:' Wauw, nu ik het luidop zeg, ben ik al zo oud?!'

Sem bemoeit zich er mee:' Vrouwe Hildegard, waarom bent u hier?'

'Ahja, ik ben naar hier gestuurd om-'