Het Verdwenen Medaillon (VOLTOOID)

H15: de liefdesdrank

Het is nog te vroeg om veel mensen in de bibliotheek te zien. Er wordt verwacht dat iedereen aan het slapen is. Helaas lukt dat mij niet. Ik moet de hele tijd denken aan Lukas, ik maak me zorgen. Wat nou als Irena wist van de banden die hij heeft met de schaduwjagers. Hij had gisterenavond een kort en bondig berichtje gestuurd met het adres waar hij zich bevond en de bevestiging dat zij het medaillon heeft. Dat was eigenlijk een hele opluchting, want stel je voor dat zij het niet heeft. Dan zouden we helemaal geen idee hebben wie deze zou hebben!

Maar ik ben hier voor iets anders, al heeft het er onrechtstreeks wel mee te maken. Ik zoek en zoek naar het boek dat ik nodig heb en uiteindelijk stoot ik op hem. Ik haal het grote boek er met gemak uit, met al die spieren dat ik nu heb, en leg hem met een klap op het kleine tafeltje die veel te klein is voor de grootte van de bibliotheek. Ik blaas eens goed en een beetje stof gaat eraf. Ik had wel wat meer spektakel verwacht. Misschien een enorme stofwolk met blauwe en roze glinsters ofzo... het gaat hier toch over een uniek boek. Of niet?

Ik blader erdoorheen.

·Ochullusdrankjes
(Iets met het samensmelten van botten, kan je niet herkennen.)

Nopp

·Odysosdrankjes
(Weeral een of ander toverdrankje om je organen te laten uitdrogen, kan je herkennen aan extreme buikpijn en wanneer je bloed uitkotst.)

Nopp

·Melatiedrankjes
(Geen idee, ik begrijp alleen maar dat het op basis van teennagels is.)

Nopp

·Liefdesdrankjes
(De persoon die het drankje in neemt, krijgt gevoelens voor de persoon wiens haren in het drankje gemengt wordt. Op basis van koliokruiden, stichis, moorbladeren.. Zeer moeilijk te maken. Kan je herkennen aan de rood/roze gloed in de ogen van de verliefde wanneer hij naar de maker kijkt.)

Ja!!!

Ik lees het nog eens goed en weet dan dat dat alles verklaard. De bik in Noah zijn ogen. De blik van de liefde, maar niet alleen dat. Ik zag ook een roze gloed in zijn ogen. Ik doe het boek terug dicht en snel de bibliotheek uit met het boek in mijn handen geklemd.

Na even te zijn verdwaald in de gangen, al ben ik hier al even, kom ik aan bij zijn kamer. Ik knok hard op zijn deur. Ik hoor wat gepiep van het bed en dan een enorme klap. Gevloek is te horen over de hele verdieping. De deur gaat krakend open, even twijfel ik, had ik niet eerst naar Sem moeten gaan. Het is nu toch te laat want ik zie Noah tevoorschijn komen. Hij kijkt geïrriteerd, maar wanneer hij door heeft dat ik hem heb wakker gemaakt, kijkt hij me woedend aan.

'WHAT THE F**!!'

Snel doe ik mijn hand op zijn mond zodat hij alleen maar wat brabbelt en ga snel zijn kamer binnen.  Het is er donker en vreselijk rommelig. Ik laat me vallen op zijn bed. Noah doet de deur dicht en kijkt me dan met samengeknepen ogen aan. 

'Wat doe je hier om vijf uur in de ochtend, je moet een goede reden hebben anders..'

Ik laat hem niet uitspreken. 'Irena'

Zijn ogen springen verbaasd open en hij mompelt: 'Irena wie, ik ken veel Irena's.'

'Ik weet dat je verliefd bent op haar..'

'Waar haal je dat vandaan!?'

'Ten eerste ik heb wat opzoekwerk gedaan en ten tweede', ik neem het briefje dat op zijn nachtkastje ligt en lees het voor.

'Waarom ben ik gebonden en jij vrij, een vrouw die niet hetzelfde voelt als mij? Is mijn liefde iets wat zich zal wreken, omdat ik van een vrouw hou die mijn hart zal breken'

Er valt een stilte nadat ik het gedicht heb voorgedragen. Ik had verwacht dat hij weer zou tegensputteren, maar hij kijkt enkel bedenkelijk. De ongemakkelijke stilte verbrekend zegt hij: 'Oke, ik hou van haar. Ze is niet slecht, jullie maken haar slecht. Jullie zijn slecht.' 

Hij blijft maar praten en zijn stem wordt harder en luider.

'Ze is echt wel goed, ze wil niemand pijn doen!! Het is jullie schuld dat ze zo is. Jullie hebben haar niet beschermd en daardoor is vorige geliefde gestorven!!'

'Heb je wel door dat jij zelf ook een schaduwjager bent! Je houdt niet van haar, ze is gewoon een doorgeslagen heks. Ze heeft je betoverd met een drankje, zie je het dan niet?! Heb je het niet door?!'

'Stop! Je bent niet eens een echte schaduwjager dus bemoei je er niet mee! Je bent niet als een van ons opgevoed. Je bent te veel gewoon, alles is vanzelfsprekend voor jou.'

'Denk je dat echt, hé! Alsof ik nooit iemand ben verloren van wie ik hield. Oké misschien niet in de strijd, maar ik weet heus wel wat verdriet is.'

'Maar jij bent je zus niet verloren hé!', snauwt hij naar mij.

Stilte..

'H..het spijt me, maar alsjeblieft lees gewoon eens die pagina.. er zit een papiertje tussen.', zeg ik stilletjes.

Dan ga ik de deur uit en ga terug naar mijn kamer. Ik laat me op mijn bed vallen en kijk nadenkend uit het raam. De sterren staan deze nacht heel helder. 

Ik had al even een voorgevoel dat de familie iemand verloren had door een demon, maar dat het hun zus was, was verrassend. Uren lig ik nog wakker, uiteindelijk besluit ik om op te staan en naar Sem te gaan. Voor de tweede keer deze ochtend slenter ik door de gangen. Ik doe de deur van zijn kamer open. Ik zie hem in zijn bed liggen. Voorzichtig stap ik binnen en doe de deur zo zachtjes mogelijk dicht. Helaas kraakt de deur en verschrikt blijf ik staan. Wanneer hij niet beweegt, blaas ik opgelucht uit. Hij heeft zijn shirt uitgetrokken om te slapen en de zwarte runes tekenen mooi af op zijn bleke huid. Ik maak van de gelegenheid gebruik en bestudeer hem goed. De kleine littekens op zijn handen en de manier waarop hij in en uitademt. Alleen al door hem te zien slapen word ik rustiger. 

'Hoelang blijf je nog naar me staren'

Ik maak een sprongetje van schrik. Hij heeft zich niet bewogen, maar een van zijn mondhoeken krult omhoog. Hij zet zich recht en kijkt me ernstig aan met zijn hemelsblauwe ogen.

'Wat is er aan de hand?'

'Uhh niets..ik kon niet slapen.'

In een beweging schoof hij opzij om plaats te maken voor mij. Met een bonzend hart kruip ik erin en hij omhelst me teder. 

'Je hebt geen idee hoe gelukkig ik ben dat ik jou heb ontmoet.'

Ik kijk hem aan en probeer mijn liefde voor hem door te geven via mijn blik. Hij glimlacht lief en geeft me een kus op mijn wang. Ik ga verder.

'Ik hou van je en wat er morgen, overmorgen of de dagen daarna ook gebeurd. Onthoud dat.'

Daarna kan ik niets meer zeggen, want hij buigt zich voorover om me te kussen. En in de laatste stilte voor de zon opkwam, vervlochten onze aura's zich met elkaar, tot ze uiteindelijk vermengden en één werden.