Het Verdwenen Medaillon (VOLTOOID)

H9: Het medaillon

Debby doet zonder na te denken de deur open,  ze had er blijkbaar niet op gerekend dat haar ouders en broers in een privégesprek zaten.

'...nu doen!? Als anderen deze te pakken krijgen, hebben ze voor duizend jaar de macht over de poort'

Iedereen keek ons verbaasd aan.

'Wat is er gebeurt', vraag ik onzeker.

'Euhh niets hoor, gewoon wat problemen binnen de familie.', zegt de koning snel.

Te snel.

Ik rol met mijn ogen.
'Tijd voor de waarheid. Ik weet wat jullie allemaal zijn. En als er een probleem is bij jullie dan is er ook een probleem bij mijn soort.'

Ze kijken me allemaal verbaasd aan, behalve Sem.

'Tess, dit is een probleem binnen de schaduwjagersgroep. Het is niet jouw probleem.', zegt Sem uiterst kalm.

'Ma.. maar,' probeer ik nog.

'Geen gemaar Tess. De hoofden van alle nabij gelegen instituten kunnen elk moment toekomen en ik zou jou er graag buiten houden. Het is zelfs verplicht van de kloof om mensen buiten schaduwjagerszaken te houden. Dus Tess als je ons wilt excuseren, we zien elkaar wel een andere keer', zegt de koning.

Ik kijk nog even naar Sem voor steun, maar hij schudt lichtjes zijn hoofd. Ik zucht teleurgesteld en slenter naar de deur. Ik wou net de deur opentrekken en iets zeggen dat lijkt op  'Adios', wanneer de deur opengaat en er voor me een stuk of tien mensen staan. De mensen kijken me verbaasd aan en ik kijk hun verbaasd aan. Uiteindelijk ga ik aan de kant zodat ze kunnen passeren.

'En wie is deze nieuwe schaduwjager?', vraagt een oude man in het algemeen aan iedereen. Hij heeft lange grijze haren, alsof hij ze nog nooit in zijn leven heeft geknipt. Hij heeft ook een lange witte baard. Ik vind hem wel een beetje lijken op Sinterklaas. Zeker als je zijn zijn lange gouden wandelstok ziet.

'Ze is GEEN schaduwjager', sist Miguel, die voor het eerst in mijn aanwezigheid een woord zegt, naar de grijze man. Ik denk dat hij mij niet echt leuk vindt..

'Hoe kan het dat ze ons ziet. Ze heeft sowieso het zicht. Het kan niet anders en ze doet me zeer erg denken aan..'

'Tess?!', een vrouwelijke stem onderbreekt de man.

Ik kijk richting het geluid en dan zie ik haar. Een grote vrouw met kort lichtbruin haar. Haar intelligente, bruine ogen lijken verdacht veel op de mijne.

'Tante Mia!?'

Iedereen kijkt van mij naar Mia. Wat doet zij hier. Is ze ook een schaduwjager!!

'Hebben je ouders je eindelijk de waarheid vertelt, oohh ik heb het ze zo vaak gezegt dat ze gewoon eerlijk moesten zijn. Ze zeiden altijd dat je er nog niet klaar voor was. Natuurlijk was je er klaar voor. Je bent zo een sterke meid. Zie eens hoe veel je gegroeid bent!!'

Wanneer ze mijn verbaasde gezicht ziet, stopt ze.

'W..wat bedoel j..je?', vraag ik totaal niet begrijpend wat ze vertelt.

'Ze h..hebben je het niet verteld! Ohnee wat heb ik gedaan..', ze houdt haar handen voor haar oren, alsof ze zelf niet hoorde wat ze daarnet zei. Daarna slaat ze uit frustatie op haar hoofd.

'Waarom. Moet. Ik. Altijd. Zo. Veel. Praten.!!', bij elk woord slaat ze op haar hoofd. Een gefrustreerde kreet vult de ruimte.

Sem kijkt me verbaasd aan. Iedereen kijkt me eigenlijk verbaasd aan. Ik kijk nog eens goed naar tante en ik zie enkele zwarte runes in haar nek.

'Dus u bent een schaduwjager, dat betekent dat minstens een van mijn ouders er ook een is. En dat.. dat betekent dat ik er ook een ben....', zeg ik twijfelend.