Dit verhaal begon toen een medaillon werd gestolen en het is slechts een beetje bizar hoe dat onbenullig voorwerp voor de mensheid voor zo'n grote verandering zorgde.
Vooral in het leven van Tess Grayhallow.
Het zeventienjarige meisje hield zich he...
Met een zucht open ik de voordeur, klaar voor de vragen die mijn ouders me zullen stellen wanneer ze te weten zullen komen dat ik een verzwikte enkel heb...
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
Er is dit weekend niet veel meer gebeurd. Maar de gebeurtenissen van zaterdagochtend raken maar niet uit mijn hoofd. Ze blijven maar rondspoken. Mijn ouders bleven wel verrassend rustig toen ik hun vertelde wat ik had gezien. Misschien vraag je jezelf ook af waarom ik het hun zelf ZOU vertellen dat ik 'rode ogen' heb gezien. Nou, op de een of andere manier weten mijn ouders altijd wanneer ik lieg. Precies alsof er naast mij een mannetje staat dat zijn hoofd schudt als ik een leugen vertel. Dus voor mij was de enige mogelijkheid direct de waarheid vertellen. Het enige wat ze zeiden was dat het waarschijnlijk een of ander dier was en dat ik in het vervolg niet alleen meer mag rondzwerven in het bos. En toen ik hen vertelde dat Lukas mij was, maar dat ik hem kwijt was, reageerden ze zelfs normaal. Als ik hen vorige week zou hebben verteld dat ik met een jongen naar school fiets, zouden ze die arme jongen zijn ouders bellen en allerlei rare en schaamtelijke vragen stellen. Maar nu zeiden ze gewoon dat ik ze de volgende keer, als ik met Lukas afspreek, gewoon moet waarschuwen. WEIRD.
Spijtig genoeg is het vandaag al maandag. De vakken zijn vandaag nog redelijk rustig. Twee uur Zedenleer, Aardrijkskunde, Biologie, Engels en twee uur Lichamelijke Opvoeding. Easy peasy.
Door mijn lastige fietstocht naar school, er heeeel veeeel wind en regen, ben ik te laat voor mijn eerste les, Zedenleer. Ach ja, dat is toch potvolkoffie saai. Nadat ik mijn fiets heb achtergelaten in het fietsenrek, wil ik net de automatische schooldeuren binnengaan, als ik een pikzwarte Mercedes zie parkeren op de parking. Wat een leuke auto. Zo een wil ik later ook. Snel ga ik het gebouw binnen, ik ben al kletsnat, maar nog natter hoeft ook niet. Op mijn gemakje loop ik naar het secretariaat om mij aan te melden. Zodra mevrouw Destercke mij ziet, krijgt ze een bezorgde uitdrukking.
'Maar meisje toch, je bent helemaal nat!! Wil je een warme choco of zo?'
'Haha nee hoor mevrouw. Het is oké. Ik heb nog reservekleren liggen in mijn kluisje. Is het goed als ik mij daarna kom aanmelden'
'Maar natuurlijk lieverd'
Nog steeds glimlachend over mevrouw Desterckes reactie, kijk ik niet voor me. Ik bots knalhard tegen iemand aan en geloof me hij heeft een goed afgetraind, maar vooral hard lichaam. Auwtchh. Ik ben keihard op mijn staartbeentje gevallen. Geïrriteerd kijk ik naar de persoon voor me en zie dat hij ook op de grond ligt met een gepijnigde uitdrukking op zijn gezicht. De boeken dat hij droeg liggen overal verspreid op de grond. Direct smelt mijn geïrriteerdheid weg en ik probeer op te staan. Ik stamel wat excuses en raap zijn gerief bijeen. Hij staat nu ook op en nu kan ik hem eens goed bekijken. Hij heeft heel blond haar. Het is bijna wit, zijn ogen zijn helderblauw. Een piercing siert zijn neus. Meestal ben ik echt tegen dat soort dingen, maar bij hem staat het goed moet ik zeggen. Maar hij heeft wel een mysterieuze gloed rond hem heen en dat irriteert me wel een beetje.
'Klaar met staren?'
'Nee nog niet', antwoord ik droog.
Hij grinnikt, waardoor zijn kuiltje tevoorschijn komen. Zo schattig. Ik geef hem zijn boeken aan. Dan zie ik nog autosleutels op de grond liggen. Ik raap ze ook op en zie dat ze van een Mercedes zijn. Mijn ogen worden groot.
'Die zwarte Mercedes, is die van jou?!'
'Jipp, dat is mijn Jimmy'
'Zeg nou niet dat je je auto een naam geeft'
'Hee daar is niets mis mee'
Ik trek mijn wenkbrauw op, iets waar ik heel trots op ben.
'Nu we toch over namen bezig zijn, ik ben Sem'
'Aangenaam kennis te maken met jou, Sem. Maar nu moet ik mij dringend omkleden, want anders wordt ik nog heeeeel ziek en ik haat ziek zijn.'
'Maar wat is jouw naam??'
'Doeg Sem'
En weg was ik. Ik moet toegeven hij is knap. Heel knap. Ik heb moeite moeten doen om geen slijm niet uit mijn mond te laten lopen. Ik ren snel naar mijn kluisje en kleed me dan om. Nog steeds met het beeld van de mysterieuze Sem. Ik meld me aan bij mevrouw Destercke en na nog wat te hebben gebabbeld met haar, ga ik op weg naar het klaslokaal van mijn tweede lesuur. Net als ik daar toe kom, gaat de bel. Perfect op tijd, grinnik ik in mezelf. In de verte zie ik Liv en Fenna, mijn twee beste vriendinnen al aankomen. Cain, mijm beste vriend, zit in een andere klas. Spijtig.. Samen met mijn vriendinnen ga ik de klas binnen. Liv zet zich vooraan omdat ze graag oplet. Ach ja, ik kan het haar niet kwalijk nemen. Fenna en ik zetten ons achteraan. Fenna in de hoek en ik naast haar. Naast mij is er nog een tafel vrij en daarnaast zit nog een meisje van wie ik de naam niet weet. De les is al zo'n 5 minuten bezig als de deur opengaat. Sem komt de klas binnen en kijkt dan een beetje verkennend rond. Als hij mij ziet blijven zijn ogen even haperen, maar gaan dan door met verkennen. Doet hij nu alsof hij mij niet kent?
'EN WIE BEN JIJ DAN!! DENK JIJ DAT JE ZOMAAR MIJN LES KAN KOMEN VERSTOREN!!'
Meneer de Kraai is een oude norse man, hij is zeer snel geïrriteerd en heeft een pik op iedereen.
'Euhh ik ben nieuw hier en ik moest van meneer de directeur naar hier komen'
Bij het horen van 'directeur', is hij plots een stuk stiller en mompelt wat dat lijkt op, 'Ga maar naar je plaats'. Helaas is er maar een plaats meer vrij en dat is naast mij natuurlijk. Natuurlijk...
Hij komt op zijn gemakje, nagestaard door vele andere meisjes, zelfs Fenna, die niets met jongens te maken wil hebben, kijkt even, en gaat rustig zitten. Hij neemt zijn schrift uit zijn rugzak en zoekt een stilo. Hij vloekt in zichzelf en kijkt dan rond hem heen. Ik zie hem even kijken naar mijn pennenzak. Ik trek mijn wenkbrauw op en kijk hem vragend aan. Hij fronst zijn wenkbrauwen. Ik zucht en zeg:
'Je kan het ook gewoon vragen of je een stilo kan lenen'
Even kijkt hij mij verbaast aan, dan knikt hij. Ik zucht weer en geef hem dan mijn fluoroze stilo. Stilletjes lach ik om mijn geweldige zet. Hij neemt hem twijfelend aan, kijkend naar het speciale kleur.
'Hij bijt niet hoor', zeg ik op mijn kaken bijtend om mijn lach in te houden. Hij kijkt mij weer even aan met een blik waar ik niet weet waar hij vandaan komt. Wat hij ermee bedoelt. Hij legt de stilo recht voor hem en Sem kijkt dan strak voor zich uit. Ik frons mijn wenkbrauwen en kijk dan ook voor me.
Dat was vreemd.
«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»
De rest van de dag ging heel snel voorbij. School was leuk en saai tegelijk, zoals altijd. De lessen waren saai. De pauzes waren leuk. Ik neem afscheid van mijn vrienden en ga dan naar het fietsenrek. Ik zie dat Sems auto er nog steeds staat. Is hij nog niet weg?
Doordat ik zo diep in gedachten ben, heb ik niet eens door dat ik in de gaten gehouden wordt...
~•~
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
JOEPIEE!! Hoofdstuk 3!!
Héhé wat vinden jullie van Sem😉
Brrr, ik zit nu in de auto, op weg naar mijn oma. Ik ben helemaal nat van de regen en ik heb echt koud😬
