Okul gazetisin elime aldım yazanlar şuydu . Okuldan hızlıca çıkan Katherina ve adını hala öğrenemediğimiz çoçukla ve taşıdıkları Karen ile birlikte ayrıldılar fena yaralanmışa benziyordu kafası kanıyordu sanırım . Bunlar ne ya ciddi misiniz ? yazan belli bile değil . Ayrıca sam ile aramızda birşeyler olduğunu yazmış kesinlikle saçmalamışlar. Bu kadar saçma bir şey okumamıştım hgerçi çocukken okuduğum hikayeleri saymazsak . Kafa mı kaldırdığımda sam bana delirmişim gibi bakıyordu ama ben iyiydim yani cidden iyiyim ben. ''Ne yazmışlar baksana.'' okuduktan sonra gülmeye başladı ama sesli değil benim göremeyeceğim gibi ama ben gördüm herneyse . ''Bu çok saçma.'' ''Fark ettim salak.'' ''Kim yazmış ?'' ''Bilmiyorum yazmamış aklıma birşeyler geliyor bugün hehangi bir işin yoksa birşeyleri halletmemiz lazım.'' ''Yapcak bir şeyim yok ne yapmayı planlıyorsun ?'' ''Hastaneye gidicez ve şunları üçümüz berzber düşünücez ben halledicem işt görürsün saat dört gibi orada ol yeter.'' ''Peki şu işi çözelim yeter.'' ''Kolay olmayacak.'' ''Bakarız.'' Kalktım çanta mı aldım ve arabama bindim. Aslında aklımda hala şey vardı sadece Karen biliyor. Düşüncülerimi bölen telefonun sesi oldu . Arayan yine o numara cidden iyice sapıttı bu kişi her kimse şaka biraz fazla oluyor artık .
? - dikkatli olmanı söyledim işte 62 .
Katherina - Ne diyosun ya sen ?
? - Yardımına ihtiyacım var diyorum tünelin sonuna geldiğinde beni anlayacaksın ama acele et pek zamanım kalmadı.
Katherina - Hadi ama şaka bitti.
? - Anlamıyor musun sen ? Yardım gerek .
Katherina - Adını söyle artık yeter. telefonu kapattı inanamıyorum artık kesinlikle benimle dalga geçiyor bu gerçi tam bir şey söyleyecekti ki kapattı ben mi çok şansızım bilmiyorum ama . Saat üç buçuktu o zaman gereki malzemeleri alıp hastaneye gidicektim . Bir marketin önünde durdum ve içeri girdim . Görevliye sordum ve bana içerideki kıamı gösterdi oradan büyük bir pano raptiyeler renkli yapışkanlı kağıtlar kalem aldım . Kasaya doğru yürürken adamın bir bana çarptı yani sanırım adamdı ama görmedim ama baya sertti. Arkamı döndüm ama kimse yoktu . Ama bu sefer biraz korktuğumu söylebilirdim çünkü markette benden başka kimse yoktu . Kasaya doğru koştum en azından onlar hala oradaydı hesabı ödedikten sonra çıktım aldılları bagaja yerleştirdikten sonra sürücü koltuğuna oturdum kalbim hala fena şekilde atıyordu . Hastaneye sürmeye başladım. Telefonuma mesaj gelmişti. Sam'den
Nerede kaldın ?
Sen çok erken gidiyorsun Sam .
Dedim ve ona yolladım ve saate baktığımda saat dört buçuktu bir saat nasıl geçmişti hala anlamadım . Hastaneye girdim marketten aldığım şeyleri de yanımda götürerek danışmanın yanına gittim. Karen'ın odası hangisi hatırlayamıyordum.
-Bana yardımcı olurmusunuz Karen Sky odası nerde acaba ?
- Üst katta asansörden çıktıktan sonra sağa dönün 62 numaralı oda.
-Peki teşekkürler .
asansöre bindi aynaya baktığımda baya korkmuş gözüküyordum . Herneyse 64 numaralı odayı arıyordum 62 bi yerden tanıdık geliyordu . Olamaz şimdi anladım . Odaya girdim Sam ve Karen oturuyordu .
''Çocuklar büyük bir sorun var hemde baya büyük bir sorun.''
heyyy gençler ben geldim özür dilerim fazla geç oldu ama kusura bakmayın lütfen :D :D
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Geçmişim Geleceğime
Ficção CientíficaGizli bir arama yoksa sadece telefon sakası mı ? Peki hayatı bu sıralar garipleşen bir insan bir bunu nasıl algılar ? Yeni tanıştığı birini aslında bu kadar yakından nasıl tanıyabilir ? Aramaların arkasında ki kim olabilir ? Olayı çözebilecek tek ki...
