De Efteling Leeft ~ voltooid ~

Alice

Foto: Baron 1898
Pov: Alice (gebaseerd op MinionNamedBanana)

De Baron 1898, finally! Ik vind het zo'n geweldige achtbaan. We lopen naar het gebouwtje toe dat op een mijnwerkersstation lijkt. Dat is echt cool van de efteling. Ze hebben overal gebouwen bij elke attractie. Als we in de wachtrij staan hoor ik Jenna achter mij piepen. Ik draai me naar haar om. 'Geen zorgen joh. Het is niet zo eng als iedereen zegt, het is echt leuk!' Ze knikt zenuwachtig en loopt door.

Okee om eerlijk te zijn durfde de persoon gebaseerd op Jenna (ikzelf dus) eerst niet en ging ze later pas, maar anders duurt het verhaal steeds zo lang. Ik ben niet erg dapper XD.

In de eerste kamer aangekomen hebben we een kaartje gekregen. Op het scherm dat in de kleine ronde zaal hangt verschijnen foto's en er klinkt een vrolijke stem van een man die vertelt dat wij gaan afdalen in een mijn om goud te zoeken voor hem... Ehh, voor ons! (Dat vond ik een leuk detail hihi) Opeens stopt de stem en zien we een animatie van drie vrouwelijke spoken, de witte wieven, die mooi en zuiver zingen. Ze zingen dat zij de bewaaksters van het goud zijn. Dat we niet naar beneden moeten gaan. Als het lied klaar is verdwijnen twee vrouwen, en de laatste zegt: 'U zijt gewaarschuwd' Ik ril. Die zin geeft me altijd kippenvel. De deuren gaan open en daar staat een pop van de man die ons als eerste aansprak. We moeten ons in rijen van drie achter een deur opstellen. Achter welke staat op het kaartje dat je hebt gekregen. Gelukkig zitten wij allemaal in dezelfde rij. Als we zitten haalt een vrouw een hendel over. We rijden naar voren en daar zijn de witte wieven weer. Ze beginnen weer te zingen.

U was gewaarschuwd,
Ongehoorzame
Wij witte wieven waken over het goud
En saboteren uw afdaling
Ze gaan een soort kluis die boven ons hangt binnen terwijl ze roepen: Hoogmoed, komt tot den val! Nu zijn ze weg. Het karretje rijd naar voren, het daglicht in. Het is niet echt een karretje, meer zes stoeltjes op een rij en dan drie rijen achter elkaar. Er zijn ook geen beensteunen, wat het nog wat enger maakt.

We gaan best wel steil naar boven. Als we helemaal bovenaan staan en al naar voren zijn gebogen om naar beneden te gaan, staan we opeens stil. Mijn benen hangen naar voren en ik zie om mij heen het hele park. Dan schieten we los en gaan we recht naar beneden. Ik krijg hetzelfde gevoel als dat we in de Joris en de draak kregen. Wanneer het lijkt alsof we op de grond vallen, gaan we door de grond heen. Een namaking van een mijnschacht die erg goed gelukt is naar mijn idee. Als we weer naar boven komen gaan we door twee kurkentrekkers en een schuin overhellende spiraal naar boven. Dan gaan we langzamer en staan we stil.

'Dat was geweldig!' Roept Hannah enthousiast. 'Ja inderdaad hé?' Roept Zeya terug. Zelfs Dede en Jenna, die eerst eigenlijk niet wilden, zeggen dat zij het ook super vonden. Dus we gaan nog een keer.

Als we teruglopen zeg ik: 'We kunnen naar Villa Volta gaan'. De rest knikt en Jenna vraagt: 'Wat is dat?' Ik leg haar uit wat het is en we lopen het lange pad af naar Villa Volta.

Hier is een video van wat de witte wieven de eerste keer zingen:

En hier voor de tweede keer: