De Efteling Leeft ~ voltooid ~

Alice

Ik doe mijn ogen langzaam open. Het is al licht. Ik zie een pop van een elf. Als ik me omdraai zie ik dat Hannah ook al wakker is. 'Hoe laat is het?' vraag ik. 'Zes uur' mompelt ze terug. Het park opent om 10 uur. Waarschijnlijk komen over een uur dus de werknemers. Vreemd genoeg ben ik niet moe.

'Ik zie de ladder!' roept Nerani. We zuchten allemaal van blijdschap. Net als we de boom uit zijn geklommen horen we een stemmetje: 'Ik zou voorzichtig zijn.' Het is de pop die blijkbaar nog geen pop was. 'Yantila!' roept Jenna. 'Heel erg bedankt dat je ons niet verraden hebt. Maar, waarom deed je dat precies?' Yantila kijkt naar de grond. 'Ik hield niet van het idee dat er mensen vast zaten door ons. Daarnaast heb ik het gevoel dat jullie het niet door zouden vertellen, en anders zou niemand jullie toch geloven.' We knikken allemaal. 'Maar, waarom leef je nog?' vraag ik. 'Het park is dicht tot 10 uur, en we leven tot 7 uur. Maar ga nu maar gewoon weg!' We knikken en rennen naar de werknemersladder.

'Wacht eens even.' Ik kijk om en val bijna van de ladder. Licana staat achter ons en kijkt ons bestraffend aan. Ze heeft Yantila stevig bij haar arm vast. 'Klim dan!' roept ze naar ons. We klimmen verder naar boven, maar Licana laat Yantila los en vliegt naar boven. 'Ik wist niet dat elfen dat kunnen!' riep Nerani uit. Licana hing nu vlak boven mij. Haar ogen leken een rode glans te hebben. 'Jullie gaan nergens heen!'

Okayy ik heb een idee wat voor einde ik moet maken. Nu heb ik dat dilemma dat ik mezelf (Jenna) niet het eindhoofdstuk wil geven, maar dan moet ik het einde heel erg uit gaan rekken. Nahja wat ik wil zeggen is: Verwacht niet te veel van het volgende hoofdstuk. Filmpje bovenaan is niet erg belangrijk, het is alleen maar een groot deel van mijn leven.