De Efteling Leeft ~ voltooid ~

The Ending, part 2

Pov: Yantila
De witte wieven hangen voor ons. Ik kan niet bewegen, maar ik kan wel rondkijken. Nalivia kijkt vol afschuw naar de geesten, Licana kijkt angstig naar Nalivia en de meiden kijken half opgelucht, half verward.
'Wij, de witte wieven, zijn altijd stil gebleven. We hebben nooit iemand aangevallen, we hebben nooit een kant gekozen, het enige wat wij hebben gedaan is het stoppen van wezens die gebruik van ons terratorium maken. Eerst kwamen de mensen, maar ze hebben niks verkeerds gedaan. Overdag kunnen mensen niks doen, zijn wij maar een decoratie, maar vannacht hadden ze de kans om te pakken wat ze wilden. Ze hebben niks gedaan.'

De stem van de leidster van de witte wieven galmt nog na. Ze draait zich om naar Nalivia. In haar ogen staat afschuw.

'Maar jij, jij! Je bedreedt ons terratorium en maakt er misbruik van. Je zuigt zielen uit onschuldige mensen. Jaren lang heb je dit geprobeerd, de macht is naar je hoofd gestegen, en vannacht gaat het stoppen!'

Ze praat harder en harder. Iedereen in de kamer voelt iets anders. Ze steekt haar hand op en alles beweegt weer. Nalivia valt op de grond, Licana valt achterover en ik val boven op haar en de meiden heffen hun hoofden op naar de witte wieven.

'Jij.' Ik schrik me rot als een van de witte wieven naar mij wijst. 'Jij bent een dappere elf, gekomen om de meiden te redden. Jij gaat dit afmaken." Het vierkante doosje dat de zielen bezit, zweeft naar me toe. Als ik hem in mijn handen heb, draait Nalivia zich naar mij toe. 'Yantila... Wat doe je?' Ze kruipt naar me toe, maar blijft op afstand. 'Je weet dat ik je alles kan geven toch?' Ik snuif. 'Stop met proberen Nalivia.' Licana slaat haar hand voor haar mond. Ik hef het wapen boven mijn hoofd. 'Yantila!' Nalivia staat op. 'Wil jij dan niet blijven leven? Of wil je weer dagenlang blijven schommelen? In de nacht gewoon uitgezet worden? Dan ben je niet dood, je bent levenloos!' Ik laat mijn handen zakken en kijk Nalivia aan met twijfel in mijn ogen. Licana kijkt van Nalivia naar mij. Haar hand nog steeds voor haar mond geslagen. Nalivia grijnst lichtelijk.

'Nee Yantila!' Het is het meisje met de bril en blond haar. 'Alice..?' zegt het meisje met donker haar en een bril. 'Yantila, alsjeblieft!' zegt het meisje met bruin haar. Ik kijk ze aan. 'Sorry...' Ik draai naar Nalivia. 'voor dit.' Zeg ik. Ik gooi het doosje op de grond. Er schieten zes lichtstralen uit die door het voorhoofd van de meiden gaan. Ze lijken meteen al meer leven te krijgen.

'NEEEEEEEEEEE!' Nalivia stort neer op de grond. Ze probeert wanhopig alle stukjes van het wapen bij elkaar te pakken. Licana blijft staan. 'Licana! Help me!' Licana kijkt geshockeerd, omdat ze nooit verwachtte dat Nalivia zou smeken om hulp. Nalivia slaat haar handen voor haar gezicht. Ze ademt diep en snel. Haar anders zo perfecte haar zit helemaal in de war. Plotseling kijkt ze op. 'Pythor! Doe iets!' roept ze radeloos. Pythor probeert de witte wieven aan te vallen, maar hij springt recht door ze heen. 'Je kan een geest niet aanvallen Nalivia.' zeg ik kalm. Nalivia kijkt me aan met een moorddadige blik. Ze staat op en valt aan. Maar net op het moment dat ze me bijna raakt, bevriest ze weer. Ik kijk de witte wieven dankbaar aan. Nalivia ontvriest weer en valt op de grond. Ze rolt zich op tot een bal en met haar handen stevig in haar haren geklauwd, begint ze te snikken. Nalivia is verslagen.