9.Bölüm | "Ben hep senin yanındayım"

168 46 33
                                    

Bölüm biraz geç geldi özür dilerim 💙

İyi okumalar 😄

"Doktor bey babam nasıl iyimi?"

"Maalesef,babanız bitkisel hayata girdi".

"Neehh !!!!"

Gerçek miydi,yoksa rüyadamıydım? Şimdi babam konuşamayacak,bana sarılamayacak mı? Ellerimi tutup 'sen benim en değerlim,minik kuşumsun'demeyecek mi?Ondan nefret ettiğim hep ölmesini dilediğim için mi böyle oldu? Hayır hayır ben onun bu hale düşmesini istemezdim.Her ne olursa olsun,her ne kadar annemi aldatmış,bize ihanet etmiş olsa da..İstemezdim.Kim ister ki ? Babam..O benim ilk aşkım,prensim.

"Anne babam şimdi bana sarılıp 'sen benim en değerlim minik kuşumsun'demeyecek mi? "

"Öykü,annem ağlama lütfen ağlama astımın var biliyorsun,sana da birşey olursa naparım?"

"Anne,an-ne..." Bir anda nefesim kesildi nefes alamıyorum.Her geçen saniye daha da zorlaşıyor nefes almam.Goz kapaklarım kapanmadan annemin sesini duydum 'oyku annecim kendine gel! Hemşire, hemşire!!!' Sonra birşey duymadım,sadece babamın sesi kulağımda yankılanıyordu.'Sen benim en değerlim minik kuşumsun'diye tekrarlıyordu.

"Astımı çok ilerlemiş,bir hafta kadar hastane de gözetim altında kalması gerekiyor.Yoksa nefes alamaz ve .."

"Tamam ,tamam doktor o kelimeyi kullanma.Benim kızım dirençli.." Gözlerim kapalı ama onların sesini duyuyordum.Ama şu ana kadar Bartu'nun sesini duymamıştım.Gitmistir belki de neden uğraşsın ki benimle?

"Sonunda uyandın minik kuş"diyerek gülümseyen bartuya baktım.Gözlerinin içi parlıyordu.Ve bana 'minik kuş'demisti.Babam gibi..Dolan gözlerim,dayanamadım ve bıraktım.Bartu hızlı hızlı inen gözyaşlarıma bakıyordu.Bense ona yaşlı gözlerimle bakiyordum.

"Öykü İyi misin, yanlış birşey mi dedim?"

"Babam babam da bana minik kuşum derdi,şimdi bana 'minik kuşum' demeyecek Bartu demeyecek!"

"Çok özür dilerim, bilemedim."

"Özür dilemene gerek yok Bartu"

İçeri giren annem uyandığımı görünce küçük bir çığlık atıp boynuma sarıldı."Tamam anne, boğacaksın!"

"Sana birşey olacak diye çok korktum bitanem."

"İyiyim anne,babam nasıl?" Annemin gülen yüzü solunca anladım hala aynı bir değişiklik yok!

"Bitkisel hayatta kızım ve,ve bu ömür boyu sürecek!" Yine gözlerimin buğulanması ile annem dışarı çıktı Bartu ise sıcak ellerini ellerimle birleştirip "Ben hep senin yanındayım,lütfen üzülme artık biliyorum çok üzgünsün ama ağlamak hiç birseye çare değil.Emin ol bunu en iyi ben bilirim."

Onun güç veren sesi ile az da olsa kendimi toparladım.Ve bende onun elinin üzerine ellerimi koyup 'iyiki varsın ' dedim oysa sadece gülümsedi ve ellerimi daha sıkı tuttu.Ve bu bana sadece huzur veriyordu.Ellerim ellerinin üzerinde iken uykuya daldım.Son bir kaç gündür bu kadar huzurlu uyumamıştım.

2 saat sonra...

Uyandığımda ellerim Bartu'nun ellerinin üzerindeydi.Oda sandalye de uyuyakalmış.Yavaşça ellerimi çektim.Yüzünü inceledim.Kusursuz bir yüzü vardı..Bartu sızlanarak uyandığında "ay pardon uyandırdım"dediğimde gülümseyerek " yok ya öyle gözlerimi dinlendiriyordum" kıkırdadım 'hi hi ' diyerek.

"Sıkıldım ve artık babamı görmek istiyorum!"

"Ama sen dinlenmelisin."

"Bartu lütfen 5 dakika sadece."

"Peki"dediğinde çocuksu bir sevinç çığlığı attım.Bartunun ellerini tutarak yataktan kalktım.Dusmemek için koluna girmiştim.Bir garip hissetmiştim doğrusu.Babamin yattığı odanın önüne geldiğimizde duraksadim.Onu öyle görmeye dayanabilir miydim?Hareketsiz şekilde uyuyan babama uzun süre baktım gözlerimden göl gibi akan yaşlarımı silmeye tenezzül bile etmedim.Birden bir el gözyaşlarımı sildi.

Döndüğümde annem bana buğulanmış gözlerle bakıyordu bir yandan da göz yaşlarımı siliyordu.

"Harap oldun kızım ağlama artık!"

"Anne,babam..Ne zaman uyanacak?"

"Bilmiyorum annecim bilmiyorum"

Evet uyanınca bana sarılamayacak konuşamayacak ama gözlerimin içine bakacak.Belki de bana gülümseyecek!

Telefon çalıyor...

Arayan ; Deli kızzzz ^•^

Deniz arıyordu.Onu unutmuşum ben ya.

"Alo kanka nerdesin sen ya kaç kere aradım neyse evinin konumunu at."

"Ben evde değilim deniz,babamın durumu kötüleşti şuan hastanedeyim."

"Ne,hangi hastane kanka"

"........Hastanesi."

"Tamam ben birazdan orada olurum."

"Görüşürüz"

"Görüşürüz kanka"

Telefonu kapattığım da Bartu bana 'kimle konuşuyordun' bakışı atıyordu.

"Deniz aramış buraya gelecek birazdan"dediğimde Bartu gülümsedi.

"İstersen artık odana gidelim fazla yorulma" tamam anlamında başımı salladım ve odaya doğru ilerledik.

Her ne kadar babamın yanına gitmek istesem de Bartu bana izin vermiyor ve sürekli başımda duruyordu.Deniz de gelmişti oda başımda gardiyan gibi duruyordu.Yani 1 hafta boyunca oda da hapis kalmıştım Bartu ve Deniz de gardiyan...

Bölüm çok kısa oldu , aklıma gelmiyor yazamıyorum özür dilerim😔😞

👉Vote ve yorum lütfen!!💙
👉 Bölüm nasıldı?😮

Yaz ÖYKÜM #Wattys2017Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin