Bir Avuç KAN

10.Bölüm -Çok hızlı ögreniyorsun

Herkese yeniden merhabalarrr
Medya Kuzey ve Aras
Umarım beğenirsiniz
Lütfen yorum ve beğenilerinizi eksik etmeyin :)

-Aslım

Ben bir katildim.Hala inanamıyorum ben böyle birşeyi nasıl yapabilmiştim? Ben bir katildim. Ben masum bir insanı öldürmüştüm sırf kan için delirdiğimden. Ben nezaman bukadar cani bir yaratığa dönüştüm? Bir karıncayı bile ezmeye korkan, ben şimdi bir insanın kanını son damlasına kadar içmiştim önceden deseler bunu bana belki inanmazdım ama şu son olaylardan sonra ben bile kendimi tanımaz oldum.O masum insanın kim bilir ne gibi hayalleri vardı ya annesi o kim bilir ne yapardı eve geldigimizde koşarak odama çıkıp kapıyı kapatmıştım seslenmişlerdi fakat şuan hiçbirşey umrumda değildi neden neden neden ben sıradan mutlu bir hayat yaşarken bunu bana çokmu görmüşlerdi? Hani bazen düşünürsünüz benim bu hayatta ne gibi bir gerekçem var olursam ne olur olmazsam ne olur varlığı bile hatayken ne diye yaşıyorum. Şimdi daha iyi anlıyordum vampir olmanın ve vampirlerin yaşamak için mücadele etmesinin bir amacı yoktu çünkü bu yırtıcı türün nesli kurutulmalıydıki dünyadan büyük bir tehtit kalksın kendini kontrol bile edemeyen ben insanlara zarar vermekten başka ne yapıyordum ki sırf kendi ihtiyacı için tonlarca insanı öldürebilen bir tür ve benimde o türün içinde olabilmem kadar saçma hayat ben sadece ailesini kaybetmiş bir kız olmak isterdim belki ozaman sadece ailemin acısı olurdu içimde bukadar sorunum olmazdı keşke onlarla vedalaşa bilseydim sonkez anne seni çok seviyorum diye bilseydim keşke o gün evden o güzel annemin tonton yanaklarını sıkarak çıksaydımda eve geldiğimde onların cansız bedenleriyle karşılaşmasaydım kim bilir biz dışarda onların bu yanlışlıkları hakkında konuşurken onlar ne için savaşıyordu biz orda rahatken onlar evde ölüyorlardı Rüya ve Mert'ten başka kimim kalmıştı ki onlar olmuştu benim ailem Rüya'nın da ailesi benimle aynı gün orada öldürülmüştü onlara bunu yapanı bulduğum an boynuna dişlerimi hiç acımadan geçiricem ve bundan büyük bir zevk alıcam zaten de böyle olmalı değilmi sonuçta vahşi bir türüm aynaya baktığımda elim yüzüm kan içindeydi ama ben ben ben hayır bu kötü bir şaka ve yüzümdekilerde keççaptan başka birşey değil tamammı! ben bir insana zarar vermiş olamam ben sadece suçlu insanlara zarar vermekten hoşlanırım canımı yakanlara ders vermek isterim o masum insanlara zarar vermek üzer beni birden camım açıldı ve içeriye Kuzey girdi bunun burada ne işi vardı ki hala anlamıyordu değilmi yatağımın üzerine oturmuş ona bakarken zar zor da olsa ''Neden geldin?'' diyebilmiştim.Oysa o güzel kahvelerini üzerime dikmiş beni inceliyordu ''Birşeyim yok'' dedim tekrar aynı ses tonuyla. ''Neden böyle olmak zorunda.'' diyerek kısa bir küfür savurdu ''Anlamıyorum Kuzey ne neden bizden herşeyi böyle saklamaya devam mı edeceksiniz!'' diye bağırdım bir anda ''Bir iki gün bana zaman ver güzelim söz herşeyi anlatacağım sana''
''tamam''dedim. sadece bunu dedim. ve yatağıma uzanıp artık bu günün bitmesini istedim herşey rüya olabilseydi keşke ama ben kendime hakim olamayarak çoktan bir insanı gözümü bile kırpmadan öldürmüştüm.Bunu düşündükçe hala kendimden nefret ediyordum ben yine dalmış giderken Kuzey de hiçbirşey demeden yanıma uzanmıştı benide belimden çekerek kendine yaklaştırmıştı kalbim sebepsizce hızlanırken ellerimi nereye koyacağımı bir an bilememiştim sonuçta hiçbir erkekle bukadar yakın olmamıştım. Kuzey ellerimden tutarak boynuna dolamıştı biz öyle uyurken kendimi huzurla o uykunun herşeyi unutturan kollarına attım sabah uyandığımda Kuzey hala uyuyordu yüzümde küçük bir tebessüm oluşmuştu ama ben bu dünyaya fazlaydım benim yaşamam hataydı başta. Kuzey'i uyandırmamaya dikkat ederek yataktan kalktım banyoya giderek elimi yüzümü yıkadım dolabımdan taytımı ve bol salaş t-shirtümü aldım ve banyoda giyindim siyah converslerimi de ayağıma takıp evden çıktım evin arkasında olan ormanlık alana girdim. Doğanın o güzel kokusunu içime çekiyordum şu güzel dünyada benim gibi bir canavarın yaşaması, herkesin hayatına bir tehtittim okadar saçma geliyordu ki hayat. Hani ilk başlarda diyordum neden sırf vampir olduğumuz için bizi öldürmek istiyorlar diye ya haklılardı öldürmekte biz vampirler vahşi bir türdük yaşamamız hataydı türümüzün yok olması en doğrusuydu belkide. Normal bir insan gibi yaşmak vardı şu hayatı hani dertlerin falan olacak en büyük sıkıntın böyle annenle babanla tartışmak okula gitmek falan ama benim kisi ise insanların hayatlarını gözünü bile kırpmadan sonlandıran bir canavar. Arkamı döndüğümde Kuzey ve Aras'ın bana doğru geldiğini gördüm onları kendimden uzaklaştırmak için dişlerimi sivrilttim ve onlara tısladım ''Beni yalnız bırakın!'' dedim. Kuzey gözümün en derinlerine bakarak ''Senden korkmuyorum Aslım'' dedi. Bu çocuklarda değişik birşeyler vardı bunu hissediyordum gözüm yine kan kırmızısı tonunu almıştı Rüya'yı gördüğümde Aras'a dönerek
''Götür onu buradan beni böyle görmesin''dedim. Aras ise cevap vermeden buraya doğru gelen Rüya'nın yönünü değiştirdi.Kuzey sadece bana bakıyordu çözemiyordum bu çocuğu. Kuzey bir anda bu sessizliği bozarak ''Aslım'' dedi.Sanki birşey diyecekmiş ama diyemiyormuş gibiydi artık öğrenmek istiyordum ondaki bu tuhaflığı ama o hiçbirşey söylemiyordu bana. Kalbimin ritmini değiştiren o gülüşüne hasta olduğum çocuk neydi bundaki değişiklik çözemiyordum Kuzey'e dönerek ''Bana söyle söylemek istediklerin en fazla nekadar kötü olabilirki Kuzey.Hep böyle sırlarlamı
yaşıyacağız?'' dedim.