KARANLIK ŞEHİR

KİMSİN SEN ?

Arda'nın bana bakışları beni biraz tedirgin etsede . Pek birşey söylemedim . Arda ne kadar gıcık olursa olsun . Onun gıcık olması bile biraz çekici geliyordu . İçimdeki Alya 'Evet çekici o ' diye bağırdığında onu susturmuştum . Arda "Onun burda ne işi var ?" dediğinde , "Senin ne işin varsa onunda o işi var" dememi beklemiyordu . Ama söyledim . Arda Ege'nin üzerine yürümeye başladı .
"Defol git lan burdan "
"Sanane lan her yeri kendine mi tapuladın ?" dediğinde kavga çıkacağını anlamıştım . Ama ben bunları kavgasını çekemezdim .
"Ya siz ne biçimsiniz ? Herşeyde kendinize kavga biçiyorsunuz. Bir oturup yemek yemeyi bile beceremiyorken . Sizden düzgün hareketler bekliyorum bende ya salağım cidden " derken sesimde büyük bir sitem vardı . Kapıyı çarptım ve cebimdeki kulaklığımı çıkarıp müzik dinlemeye başladım . Gerçekten sinirlerimi bozmuşlardı . İnsan gibi oturup konuşamıyorlardı . Konuşmalarına bile gerek yoktu . İki yabancı olup yemek yiyeceklerdi . Daha fazla umursamayarak kulağımdaki müziğe odaklandım . Ruhumu dinlendiriyordu . Yaşananlardan yoruluyordum . Şehir değiştirmemiz , annem ve babamın benden uzak olması , tutunacak tek dalımın ablam olması herşey üst üste geliyordu . Birde işim yok gibi Ege ve Arda'nın haraketlerini çekiyordum . Artık ikisinide umursamamaya karar verdim . Ve banktan kalktım . Tekrar eve yöneldim . Evi görmeye başladığımda , Ege'nin arabası yoktu . Gitmişti . Arda kapılarının önündeki bi banka oturmuş sarışın bir kızla cıvık cıvık haraketler sergiliyordu . Onlara bakmadan evin önüne geldim . Anahtarımı taktım ve kapıyı açtım . İçeri girdikten sonra Emir abi ve ablam bir açıklama bekler gibi yüzüme baktılar . Tek kelime etmeden odama yöneldim . Arkamdan kapı çalınca 3. Basamaktan inip kapıyı açtım . Gelen Arda'ydı . Onun olduğunu görünce daha hızlı yukarı çıktım . Arda hiç umursamaz bi tavırla salona ilerledi . Ablamın içeri girdiğimde benimle konuşmak isteyen bir tavrı vardı . Ama artık kimseyle konuşmak istemiyordum , ablamla bile . Oda artık çok fevri tavırlar sergiliyordu . Gerçekten ruhum tükenmişliğe sürüklenirken. Artık duygusuzlaşmıştım. Kimse umurumda değildi . Yatağımda uzanmıştım . Ve 3 yılın sonunda ilk defa gözlerim dolmuştu . Tek seferde ağlamazdım ben , birikmişti . Ben Alya Arkın . Nasıl bir hayatım var tarif edemiyorum . Boşluktayım . Kimse yok . Düşüncelerim bile yalnız diye düşünürken . Düşüncelerimden kurtulmak adına bilgisayarımın başına gittim . Biraz dolanırsam kafam dağılır diye düşündüm . Tam ayağa kalkıp üstümü değiştirmiştim ki , kapım çaldı .
"Evet ?"
Giren ablamdı .
"Alya birşey konuşabilir miyiz?" dediğinde biraz şaşırmıştım , gerçekten bana zaman ayırıp benimle mi konuşmak istiyordu . Ne oldu dercesine kafamı salladığımda .
"Yarın annemlerin ve emirin annesinin yurt dışında olmasını fırsat bilip bi yemeğe çıkalım dışarıda yiyelim diyoruz" dediğinde
"Bana neden bunu söylüyorsun , gitsene banane bundan abla ?" dediğimde çok şaşırmıştı .
"Alya biz sende gelirsin diye düş.." demesine izin vermeden .
"Abla düşünme , benim hakkımda kararlar verme , benden uzak durun , kendiniz ne yapıyorsanız yapın . Her zaman istemsiz yaptığınızı bu sefer ben sizden istiyorum . Beni yalnız bırak . Ve rica ediyorum odamdan çık bir daha da böyle saçma sapan fikirleri önüme sunma " diye bağırdığımda iyice dolmuştum . Gerçekten bunalmıştım . Saat 23.15 'di biraz daha hava almaya ihtiyaç duydum . Astımımın tekrar tutup beni gece rahatsız etmesini istemiyordum . Dışarı çıktığımda . Sitede dolanmaya başladım . Eğer açık bir büfeye gidip bir şeyler alırsam evde canım sıkıldığında yerim diye düşündüm . Evdeki abur cuburlar bitmişti . Siteden çıktığımda güvenlik bana baktı gülümsedi . Bende kafamı hafifçe selam verir şekilde salladığımda yürümeye devam ettim . Büfeye yaklaştığımda çalıların arasından biri fırladı ve ağzımı kapatıp beni yere yatırdı . Bıçağı dayadığı boynumda bir gerilme hissettim . Sanki oradan geçen kanlar geçmiyordu , geri çekilmişlerdi . Gözlerimin korku ile baktığını hayal edebiliyordum . Uykusuzluğun ve sinirin verdiği gözümdeki morluklar , gece ayazında kızaran burnuma uyum sağlamıştı adeta . Korku ile bakan gözlerim adamın alaycı şekilde gülümsediğinde dudağının kenarına takıldı . Bizden 1-2 yaş büyük gözüken adam konuşmaya başladığında onu sesimi çıkarmadan ve kurtulmak için çabalamadan dinliyordum .
"Demek Alya Arkın sensin , tam olarak kimsin sen ? " gözleri anlamsızca parlıyordu . "Ege ve Arda senin için kavga ettiler demek , onları kavga ettiren ikinci sebepsin ve Arda Korhan asla bir kız için kavga etmez . Nasıl oldu da senin için Ege'yle kavga etti ?" dediğinde haberim olmayan bir konu hakkında yorumum ne kadar doğru olabilir diye düşündüm.
"Şimdi ben gidiyorum Alya Hanım ama bu ilk görüşmemizdi daha önümüzde uzun zamanlar var . Ve bugün sana tanımadığım söz haklarını o zaman tanıyacağım üzülme ." dediğinde yine bir alaycı gülümseyi suratına yerleştirmişti . Gözlerim korku ile dolarken çevrede kimse yoktu . Hemen eve koştum . Site güvenliği bu sefer bana şaşkın bakıyordu . Hemen eve girdiğimde arkamdan kapıyı kilitledim . Ablamın şaşkın bakışları beni buldu.
"Alya bir sıkıntı mı var ?" dediğinde , Arda ve Emir abide bana bakıyordu . Kafamı hızlı hızlı salladım ve odaya çıktım . Yaşadığım kaldırılacak gibi bir şey değildi . Sanki bir çukurun içerisine düşmüştüm . Kimse elimden tutmuyordu aksine hayatıma eklediğim her bir isim arkasından başka bir isim daha getiriyordu . Ve düştüğüm çukurda yalnız ben varken . Kişiler artıyordu . Bende çukurun en dibindeki topraklara gömülüp ufacık bir iz dahi kalmaz diye korktuğumda . Düşüncelerimden arınıp biraz uyku istedim . Göz kapaklarımı hafif aralıklı tuttuğumda , artık dayanamıyordum . Uykunun güzel kollarına kendimi bıraktığımda hislerim törpülenmesi yerine tamamen yok olmuştu . Bu yüzden uyumayı seviyordum .

Eveet bu bölümde bitti . Güzel yorumlarınızı ve oylarınızı çok merak ediyorum . Hepinizi seviyorum 💓😘🐰