Ve o ilk fotoğraf. Hayatının bu noktaya gelmesine yol açan ilk adım. Leyla içinde kin ve nefret ama aynı zamanda acıma duygusuyla o korktuğu, yüzleşmeye cesaret edemediği geçmişine yolculuğa başladı.
O fotoğraf Leylanın lise çağlarına aitti. Leyla o zamanlar körpe ve masum bir güzelliğe ait gençliğine daha yeni adım atmış genç bir kızdı. Sivasta küçük bir kasabada yaşamaktadır. Annesi Leylanın doğumunda ölmüş ve kader ilk sillesini daha gözlerini açmadan vurmuş o küçük kıza. Babası ise nefes darlığından gözlerini yummuş erken yaşta. İşte Leyla bu yüzden ablası ve eniştesi ile birlikte yaşamaktaydı. Hatice, Leylanın ablası, çok saftır. Kardeşini çok sefer ama konu Hasan yani kocası oldu mu gözü hibir şeyi görmez. Hasan hiç sevmez Haticeyi. Aile baskısından dolayı evlenmiştir. Gündüz çalışır. Akşam kazandığını yer. Eve ayık geldiği günler sayılıdır Hasanın. Aynı zamanda Haticeyi dövmediği gecelerde. Leyla çok acır ablasına ama ağzını açamaz eniştesine karşı. Korkar o da en az ablası kadar.
Hasanın hiç adeti değildir ama o gün evdekileri şehire giderken yanında götürmüştür. Panayır çok ilgisini çekmiştir Leylanın. Aslında şehir çok ilgisini çekmiştir. Önceden ya bir ya iki kere gelmiştir. Ama hiç bir zaman bu şehri gezmemiştir. Panayırda fotoğraf çekilen insanlara hayran hayran bakarken Hasan farkeder Leylayı. Zaten nedeni bilinmez Hasan çok ilgilenir Leylayla. Ve fotoğraf için ilerlerler panayırda.İşte o gün çekilmştir o fotoğraf.Leylanın içindeki heyecan akşam olana kadar mutluluğu kabusa dönene kadar devam etti.
Akşam Hasan eve gene sarhoş gelmiştir. Haticede nasibini almıştı tabi dayaktan. Ama bu sefer ki daha fazla acımıştı Haticenin canı. Çünkü Hasanın ağzından fırlamıştı iki kelime ' Onu Seviyorum '
O dediği Leylaydı Hasanın. Bu iki kelimenin acıttığı kadar yediği tokatlar acıtmamıştı Haticenin canını. Kocasını en sevdiiği insana kardeşine kaptırmıştı. Haticenin gözünde Leyla ayartmıştı kocasını. Yüreğindeki acıdan mı yanağındaki acıdan mı bilinmez baygın düşmüştü Hatice. Ancak öyle durmuştu Hasan. İçindeki kini kusmaya o zaman ara vermişti.
Leyla o sırada eve geldi. Hasan bir başkaydı o gün. Bakışları bir başkaydı. Korkmuştı Leyla iyice ama belli etmiyordu. Önce etrafına bakındı yavaşca sonra ürkek bir sesle 'Ablam nerde enişte?' diye sordu. Hasan ' Bırak ablanı Leyla. Seni seviyorum dayanamıyorum duy artık sesimi' dedi. Leylanın ağzını açmasına tepki vermesine fırsat vermeden çullandı üstüne kızcağızın. İşte o geceden geriye tek kalan bu eski fotoğraf ve iki kelmeydi 'YAPMA ENİŞTE'
ŞİMDİ OKUDUĞUN
eski fotoğraflar
RomanceBazı insanlar geçmişin ağır yüklerini taşır omuzlarında. Kimileri kendileri çizer geçmişini kimileri ise kendilerini bırakırlar kader denen rüzgara. Leyla geçmişinden utanan korkan bir kadın. Ve Leylayı geçmişe yönlendiren o eski fotoğraflar.
