eni bir saniye görmem yetmişti aşık olmama, ikinci bakışa gerek duymadan vuruldum kalbimden. Biliyorum unutulmayacak kadar güzeldi gözlerin, bunu hak etmeyecek kadar hoş ve senin hak etmeyeceğin kadar özeldi. Bir yanımda unutma diyen kalbim diğer yanında unut diyen sevgim! Böyle bir haldeyim bu aralar, derinliklerdeki derinlikte yorulur oldum, sele denize gerek kalmıyor karalarda boğulur oldum. Aşkı seninle tattım ateşi de, seninle olmayı da sen öğrettin sensiz durmayı da, sönmeyi kendim öğrendim gözyaşımı kurutmayı da. Sen sensiz sevilir misin öğreniyorum unutmayı da...
Eğer sana sarılabilseydim güneş gözlerini kapatacaktı kıskançlığından ve sen gitmeseydin dünya utanacaktı yalnızlığından! Dedim ya, zaten yaralıydım ben sen de yara açmayıp yâr olsaydın inan vazgeçecektim tüm inadımdan. Yağmur olacaktın sen, tek damlanı yere düşürmeden toplayacaktım ben. Koca şehrin tek çiçeği olacaktın, üşenmeden her saniye koklayacaktım ben! Umutlarımı yarım bıraktın, olmadı! Hayallerim vardı gerçekle uyuşmadı, ben çoktan sustum yüreğim bir türlü susmadı. Onca sözler yazdım da emin ol öfkem henüz konuşmadı...
