The Squad

4

Sam...

Ik ben Sam, ik ben 17 jaar en heb een zusje angie van 3. Ik heb de drie knapste, liefste, en geweldigste vriendinnen ooit. We noemen onzelf The Squad, nou ja... Eigenlijk noemt iedereen ons zo.

Ik sta op en loop naar de spiegel in mijn kleine kamertje. Ik bekijk mezelf en zucht. Ik doe een knot in mijn haar, trek mijn badjas aan en loop naar het kamertje van angie toe. Ze zit recht op en kijkt bedroefd. Ik vraag haar wat er is en hij antwoord: ik was vanochtend bij Mamie maar ze wou dat ik weer ging slapen. Ik kijk ontroerd naar mijn kleine zusje. Gelukkig heeft ze deze wereld nog niet door. En met deze wereld bedoel ik niet de perfecte wereld waarvan iedereen denkt dat ik in leef. Veel tijd om na te denken heb ik niet want angie begint te huilen. Ik haal haar uit haar bedje en breng haar naar de badkamer. Ik geef angie een washandje en terwijl ze haar gezicht wast, was ik mijn gezicht. Ik kleed andie aan en zet haar in de keuken neer met een bord pap. Zelf loop ik naar boven om me klaar te maken voor school. Ik kijk op de klok en zie dat ik weinig tijd heb. Ik trek een vest en een broek uit mijn kast en doe het aan. Ik ga een paar keer met een borstel Door mijn haar en doe snel wat mascara op. Geld voor andere make up spullen heb ik niet. Ik ren naar beneden, zet mijn zusje op mijn fiets en breng ze naar de crèche en naar school. Snel fiets ik Door naar de plek waar ik altijd afspreek met mijn squad. Ik ben aan de late kant en ik zie mijn vriendinnen al staan.

Wow zijn dat je nieuwe prada hakken!? Hoor ik Bo al van een afstandje roepen. Ik lag en zie dat Robin trots een rondje draait. Mijn vriendinnen zijn allemaal erg rijk. Helaas heb ik het thuis niet zo breed. Ik werk zelf om mijn moeder en broertjes te onderhouden. Maar dat hoeven mijn vriendinnen niet te weten. Op school draag ik een masker van een populair, rijk en knap meisje.
We staan in de pauze bij een muurtje als Bo opeens word gebeld. Ze kijkt naar haar schermpje en hangt chagrijnig op. Dat was ben of niet? Vraagt chelsea. Bo knikt en Robin en ik lachen. Dan zegt Bo opeens: he Sam, vergis ik me nou of staat Peter naar jou te staren. Heel even kijk ik naar hem maar dan bedenk ik me dat een jongen nu niet uitkomt in mijn leven. Ik draai me naar mijn vriendinnen toe en zeg: ik ben niet zo'n persoon die na een keer oogcontact gelijk een relatie heeft.