The Squad

31

Robin...

Ik kom thuis en laat me op de bank vallen. De woorden van Chelsea blijven door me hoofd spooken. Jij speelt met vuur wijfie, de enige die er is geweest dat ben jij! Ik ga recht op zitten en leg mijn handen in mijn haar. God dat wijf is zo dom! De garage deur gaat open en mijn moeder komt met een buggy vol boodschappen binnen gelopen. Ik sta op en loop nieuwschierig naar haar toe.

"Mam waar is Mea?!" Ik raak altijd lichtelijk in paniek als het om Mea gaat. Mijn moeder glimlacht naar me en tilt de boodschappen uit de wagen en legt ze neer op het aanrecht. Ik haat die glimlach echt. Ik zucht en ga op de tafel zitten. Ik haal het vuil weg onder mijn nagels. De garage deur gaat open en Melle komt binnengelopen met Mea op zijn arm. "Mam!" Ik kijk haar boos aan. "Hoe heb je dit kunnen doen?!" "Ze hebben samen in de speeltuin gespeeld." Zegt ze nonchalant. Ik spring op van de tafel en loop met grote passen naar hem toe. "Ik haat jou!" Sis ik naar hem. En pak Mea van hem over. "Waarom kan je het niet toegeven? Je houd van me." Ik zet Mea op de grond. "Ja en nu ben je met mijn zus dus mijn kans is weg." Ik kijk hem aan zonder enige emotie en loop naar mijn kamer.  Ik ga voor mijn spiegel zitten en werk mijn make-up bij.

"Heey!" Ik voel ineenkeer 2 handen op mijn schouders. Ik schrik en laat mijn kwastje uit mijn handen vallen. "Veronica?! Hoe ben je hier?!"
Ze lacht. "Met sommige dingen ben je beter af om niet te weten." Ik sta op en ga op het tafeltje zitten.

"Chelsea is vandaag echt te ver gegaan! Ze denkt dat ze alles is maar meid geloof me, dat is ze niet!"Zegt Veronica kwaad. "Ja dat is waar maar wat wou je er aan gaan doen?" Haar mond hoeken gaan langzaam omhoog. "Nothing, ik heb al wat gedaan." Ik sta op en loop naar haar toe. "Wat heb je dan gedaan?" Ze pakt me hand vast. "Don't worry about it, hon. Het zal jou geen problemen opleveren." Ze kijkt zoals Alison Dilaurantis ook altijd kijkt.

Next day:

Ik sta op school. Ik heb mijn nieuwe outfit aan. Een wit hemdje met een roze jasje, zwarte broek, gebroken witte hakken van Christian Louboutin aan. Ik heb als accessoirs een opvallende ketting en mijn zwarte Dior tas.

Ik sta bij de kluisjes. Ik stop de boeken in mijn hand die ik nodig heb en doe 'm dicht. Als ik me omdraai zie ik Chelsea aan de andere kant van de kuisjes met een beker koffie. Ik grijs. Ik pak mijn telefoon en stuur haar een appje.

U: Doe je voorzichtig met je koffie? Straks laat je 'm nog over je boeken heen vallen.

Chelsea pakt haar telefoon en leest het. Ze draait zich om naar mij. "Heb je echt niks beters?!" Zegt ze vermoeid.  
Ik lach triomfantelijk en schud mijn hoofd. "Misschien heb ik koffie nodig. Wie weet kan ik dan wel beter denken." Ze zucht en loopt weg, maar Veronica verspert haar de weg. "Hoe is het met Bo?" Ze kijkt haar geïnteresseerd aan. Chelsea haalt haar schouders op. Veronica buigt dichter naar haar toe. "Ik zou maar doen wat Sander zei, breek met Bo. Is het beste voor ons allemaal, sweetie." Ze zwaait haar haar naar achter en loopt naar mij.

Veronica knijpt haar neus dicht. "G wat voor parfum gebruikt zij, Ambi Pur?"
Glimlachend schud ik mijn hoofd. Veronica kijkt me met een pruillipje aan. "Waarom zijn sommige mensen zo skeer?!" Zegt ze op een zeurderige toon. Opdat moment komt Sam bij ons staan. Veronica scant haar met d'r ogen en kijkt haar arogant aan. "Kom Ro, we gaan naar de les." "Ehh hoezo?  Begint  pas over een kwartier."
"Omdat ik niet aan meelopers doe." Ze kijkt naar Sam.
"Hoezo is Sam een meeloper?" "Ja inderdaad!" Sam knikt hevig met haar hoofd.
"Jij en Chelsea, jullie zijn nogsteeds vriendinnen. En zeg niet dat dat niet zo is!" Veronica is echt boos. Ze schreeuwt bijna. "Je was een vriendin voor me Sam. Maar blijkbaar kan je niemand meer vertrouwen tegenwoordig." Ze kijkt naar mij en er verschijnt een glimlach. "Behalve jou dan natuurlijk." Ik glimlach gauw terug en kijk dan weer terug naar Sam. Ze heeft geen tegengas gegeven wat dus beteknend dat Veronica gelijk heeft.
"Moet ik meer dingen weten waar over je gelogen hebt Sam Stevers?!" Ik kijk haar indringend aan. Ze bijt op haar lip en kijkt naar de grond. Ik schud teleurgesteld mijn hoofd. "Ik dacht echt dat wij vriendinnen waren." Ik kijk haar gemeen aan en zwaai mijn haar naar achter. "Doei Sam, veel plezier met je nieuwe vrienden." Veronica en ik lopen gearmd weg. Sam blijft achter als een zielig hondje. Jay komt op ons afstormen, hij ziet er gestrest uit. "Hebben jullie Sam gezien?!" Ik kijk hem vragend aan. "Sorry wie?!" Hij fronst zijn wenkbrauwen. "Je vriendin, Sam!" Ik schud langzaam mijn hoofd. "Nee sorry ken ik echt niet." Ik loop door. Melissa en Blair komen naar ons toe gelopen. Melissa komt naast  mij lopen en Blair naast Veronica. Ik kijk ze aan. "Time to shine bitches!"

Met een zucht plof ik achter het stuur neer. Nog nooit zo'n saaie dag gehad. Ik wil mijn auto starten  als 2 handen ineenkeer mijn ogen bedekken.
"Jij moet echt leren om dingen opslot te doen." Zegt ineenkeer een bekende stem achter me. Ik draai me om. "Nate!" Hij knikt. "The one and only." Hij stapt uit en komt naast me zitten. 
"Je weet toch, ik ben je buur en je vriend en ik zie dingen--"
"Wat voor dingen?!" Zeg ik bang.
"Nou bijvoorbeeld dat je zwak word, je moet onthouden wie je bent. Je bent Robin Jackson en je laat je door niets of niemand klein maken! Vecht totdat je erbij neer valt." Hij lacht naar me en legt een hand op mijn knie. "Ik meen het, win!" Hij doet zijn gordel om. "En kun je me nu thuisbrengen? Mijn auto is bij de garage." Ik start de auto. "Sure."

Ik zie Chelsea lopen naast een klasgenootje. "Sorry Nate, moet even wat doen." Hij lacht naar me. "Ik zie eindelijk weer vuur in je ogen."  Ik stap de auto uit en loop naar hun 2 toe. "Hey Robin, wil je misschien op mijm verjaardag komen?" Vraagt Rosanne. Ik kijk haar aan alsof ze geschift is. "Doei Rosanne!" Ik duw haar aan de kant. "Chelsea." Begin ik heel rustig. "Ik weet niet wat je denkt maar je laat Veronica met rust. Wie denk je dat je bent om koffie over HAAR heen te gooien?! Kon  je niks beters verzinnen!" Ze kijkt me arogant aan en wil wat zeggen. Maar voor dat ze de kans ervoor krijg begin ik weer met praten. "Weetje Chelsea, ik wil alleen maar vragen  of je wil ophouden met wat je doet, nu het nog kan. En als ik jou was zou ik dat maar doen. Je weet hoe gemeen ik kan zijn." Ik glimlach naar haar. "Rosanne, hou maar een plekje vrij, misschien kom ik toch." Ik kijk Chelsea nog 1 keer arrogant aan en loop dan weg. "O trouwens Chels." Ik draai me om. "Waar is je bondgenoot genaamd Bo?" "Gaat je helemaal niks aan!" Ik haal mijn schouders op. "Okey cool." Ik draai me om en loop weg.

Secrets keep your friends close. Zegt Veronica altijd. Daardoor kan je zien wie je echte vriendinnen zijn en wie niet.
Daar heeft ze gelijk in.