The Squad

27

Robin...

Het is maandag ochtend en pauze. Veronica, Sam en ik zitten aan de ronde tafel. Ik neem een slok van mijn water.

"Gaan jullie met me mee naar huis? Nu!" Zegt Veronica.
Ik lach. "En school dan?"
Ze maakt een smak geluidje met haar mond. "Fack school. Echt waar elke keer als ik hun zie..." Ze kijkt met vuur in haar ogen naar Bo en Chelsea. Ik kijk ook naar hun en begin te lachen.
"Die tas is van zo van vorig seizoen, hoe skeer kan je zijn!" Ik draai me om en  neem een slok van me water. "Ja echt he!" Ik zie Veronica met een schuin oog naar Sam kijken.

Ik tik haar aan. "Is er wat? Je bent al de hele ochtend stil."
Ze zucht. "Er is niks..."
Ik spring enthousiast op. "Ik weet wat je nodig hebt..shoppen!" Veronica staat ook gelijk op. Maar Sam blijft zitten. "We hebben school." Ik rol met mijn ogen en til Sam op. "Je zult je echt een stuk beter voelen als je 100den euro's hebt uitgegeven.
We lopen langs 'hun'. Ik bots expres met mijn schouder tegen die van Chelsea waardoor ze haar koffie laat vallen over haar kleren en schoenen.

"Rob!" Ze kijkt me met haar blik des duivels aan. Ik hou van die blik in haar ogen.

Ik draai aan me haar en kauw opvallend mijn kauwgauw.

"Sorry alleen vrienden noemen me zo." Ik zwaai mijn haar naar achter en pak het waterflesje uit mijn handen.

"Hier, ik maak het wel ff schoon." Ik glimlach gemeen en leeg de inhoud over haar.

"Robin!" Bo zet een stap naar voren.

"Wat? Heb ik nou je kleren van het jaar 2000 vernield?" Ik sla sarcastisch een hand voor me mond. "Het spijt me."

"Jij bent echt g--"

"Geschift?" Ik lach gevaarlijk. "Noem me nog eens zo en ik laat zien hoe gestoord ik echt kan zijn!"  Ik gooi het lege flesje tegen Chelsea aan. "Bo." Ik scan haar met me ogen en draai me om.
Gearmd lopen we het schoolplein af.

Het is 4 uur. Ik sta op de oprit bij mijn auto als ik ineenkeer aan mijn arm word getrokken. Omg hij heeft mijn dag verpest.

Ik ga met mijn armen overelkaar heen staan en kijk hem arrogant aan.

"Sander." Zeg ik in een zucht.

Hij sluit me in met zijn armen.

"Je laat Chelsea met rust! Slet!"

Ik kijk hem met klasse aan.

"Zo kom je op voor je meisje, stoere jongen!" Ik geef hem een klopje op zijn schouder. Ik zet een stap naar voor maar hij duwt me terug tegen de auto aan.

"Auw! Lul!" Ik wrijf met een pijnlijk gezicht over me rug.

"Mooi, want dat is nog niet eens de helft van de pijn die je haar hebt aangedaan."

Ik begin met lachen. Okey misschien ook niet mijn handigste zet want hij slaat me een bloedlip.

"Weetje het is niet zo moeilijk om jou de schuld te geven van het ongeluk. Want als ik Hanna bel, wie gaat dan nog geloven dat Veronica niet expres deed, maar jij haar ertoe dwong?!"

Ik zucht diep. "Psycho." Ik voel met mijn vingers over mijn lip.

"What the fuck wil je van me... nee lm je krijgt niks. Rot op!" Ik wijs met mijn arm naar de straat.

"Ik hoef niks van jou. Ik wou alleen maar zeggen dat ik het jammer vind dat jou remmen niet zijn doorgeknipt. Ik zou jou gewoon nu zo graag met mijn blote handen willen wurgen. De enige reden die me tegenhoudt is Chelsea."

Ik lach spottend naar hem.

"Game on Sander McClain."

Hij knikt langzaam met zijn hoofd en loopt weg.

Ik lach ongelofig. Die man is echt gestoord. Zelfs ik heb nog nooit moord neigingen gehad. En dan noemen ze mij geschift?!

"Heb het hoor, hon!" Veronica komt vanachter mijn auto gelopen met haar mobiel in haar hand. We zagen al dat Sander ons volgde en dat die iets van plan was. Dus kwamen wij met dit plan om het te filmen.

"Gaan we het online zetten?" Vraagt Sam blij.

Ik staar met mijn armen overelkaar naar de straat. "Nee, we gaan het tegen hem gebruiken. Voor het geval die lastig doet. Als een soort back-up. Ik ken wel iemand die goed is in het editen van filmpjes." Ik draai me om en glimlach naar hun. "Jammer dat het allemaal zo moet lopen." 

Het is 7 uur. Sam en ik liggen op mijn bed. Veronica is met Thomas gaan tennissen.

"Maya zo'n slet. Stond ze nu weer te zoenen met Tom! Of nou ja hoorde ik. Jammer hoor ik begon haar net te mogen." Sam schud lachend haar hoofd en slaat de bladzijde van het tijdschrift om.

"Volgende keer moeten we echt naar jou huis, moet toch te doen zijn met de auto. Of woon je helemaal in the middle of nowhere?" Ik geef haar plagend een stootje.
Mijn telefoon gaat.

Ik kijk naar het scherm. Bo?!
Ik neem op.

"Heey met Robin."
"Waarom doe je dit?! Onze vriendschap was bedoelt om voor eeuwig te zijn."
"Nothing last forever, pop"

Het blijft stil aan de andere kant van de lijn.

" Ro je doet haar echt pijn.  Waaom doe je dit? Ze voelt zich bedreigd."
Ik zucht.
"Ik wist altijd al dat Sander tussen ons 2 zou inkomen. Was gewoon een kwestie van tijd."
"Rob, ik ken je en weet wanneer je liegt."
"Whatever,  ik ga slapen."
"Doe normaal tis 7 uur. Maar ik meen het als je nu niet zegt wat er echt aan de hand is... ben je mij ook kwijt."
"Doei, Bo."

Ik hang op. Iedereen is vervangbaar... Ik draai me om naar Sam. Melissa en Blair, ze hingen altijd om ons heen. Beetje kansloos maar ja.

"Melissa en Blair?"
Sam kijkt me vragend aan.
"Rijk, niet lelijk ik denk ook best aardig. Wat denk je zullen we hun uitnodigen voor een sleepover?"

"Vanavond?"
Ik knik. "Ja om te kijken hoe gewillig hun zijn om bij ons te horen"

"Okey."

Ik bel ze en binnen een uur zijn ze er. We zitten met z'n 5en op mijn bed. Veronica is er ook.

"Deze vriendschap is voor eeuwig, breek het en je bent kapot!" Zegt Veronica.

Ze knikken allebei tegelijk hun hoofd. Ik denk dat ik wel wat van hun kan maken.