deux

1K 104 17
                                    

"Önünde uzanan masmavi denizi görüyor musun?"diye sorduğunda başımı olumlu anlamda salladım.

"O benim sırdaşımdır.Eğer bana anlatmak seni rahatsız edecekse ona anlat.O sır buradan okyanuslar boyunca ilerleyip rüzgarlara karışacak ve zamanla yok olacak.İnan bana."

Denizi izleyen kızıl saçlı çocuğa baktım.Yorgun gözüküyordu, beyaz teninde belli olan göz altındaki morluklar ve hafif kızarmış olan burnu ile.Ellerindeki ufak yaralar dikkatimi çekmiş ve üşüdüğü belli olmasına rağmen üstüne bir ceket bile giymemişti.

"Haklı olabilirsin.Belki de deniz sırdaş olamak için en iyisi?"dedim gözlerimi denize çevirirken.Sertçe kıyıya çarpan dalgaların, kuşların sesleri bir ahenk içerisindeydi.Birkaç dakika önceki gürültü, yerini huzur veren bu ahenge bırakmıştı.İçimdeki acı hafiflemiyor olabilirdi belki ama yine de...

"Hayat hep mi bu kadar zor yoksa belli bir dönemden sonra geçiyor mu?"diye sordum denizi izlerken.

"Her zaman bu kadar zordur."

"Ölümsüz olsaydık sonsuz bir acı mı çekerdik yani?"

"Bu kişiden kişiye değişir."dediğinde bir süre daha sessiz kaldık.Sanki bir şarkı dinler gibi dalgaların sesini dinliyor, bir film izliyor gibi kuşların uçuşlarını izliyorduk.Rüzgar şiddetini gitgide arttırırken ikimiz kumun ortasında oturuyorduk.

Aramızdaki sessizliği bozan ilk ben olmuştum.

"Yakın bir arkadaşım, intihar etti."dedim en sonunda.

"Üzgünüm ama intiharın bir korkaklık olduğuna inanıyorum.Arkadaşın için üzgünüm demek isterdim ama onu tanımıyorum.Nasıl biriydi bilmiyorum.Elbet intihar etmek için sebepleri vardır ama neyse..."

Bundan sonra konuşmadım.Daha doğrusu konuşmak istemedim.Ağzımı açmaya kalksam aklımda o varken tekrar ağlamaya başlayacağımı biliyordum çünkü.

"Gitmek ne kadar da kolay."dedi.

"Ama kalan için tam bir ızdırap.O şu an yok ama arkasında kalan sen onun için perişan haldesin."

Söylediklerinde haklı olduğunu biliyordum ama yine de...Bunu yapmak istemediğini biliyordum.O ufacık bir kesikten bile ölesiye korkan kişi nasıl koluna boylu boyunca o çizikleri atabilmişti anlamıyordum.

"Peki ya sen?Senin problemin ne?"diye sorarak ona döndüm.

tu me manques °kihyukHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin