HAYALERİN PEŞİNDE ✅

Abim Mi Var? ~ [5.BÖLÜM]

Yumuşak bir kumaş, içimi rahatlatıyor. Gözlerimi açtım. Beyaz tavana baktım, ben...neredeyim? Yattığım yer çok güzel ve yumuşak hiç kalkmak istemiyorum. Üstümde farklı kıyafetler mi var? Ben nerdeyim böyle ne zaman geldim? Etrafa bakındım burası bir oda olduğu kesin herşey kız zevkine göre dizayn edilmiş. Tüm mobilyalar beyaz duvar pembe ile mor renklere boyanmış. Yerde tüylü bir halı vardı. Giysi dolabı kocaman kim bilir içinde ne kadar güzel kıyafetler vardır. Yastığı

duvara dayayarak yaslandım. Etrafa bakıyordum odanın içinde olan çilek kokusunu içime çekiyordum. Birden kapı çalındı.

"Hye Min uyandın mı?"

Bu da kim? İsmimi nereden biliyor? Korkmaya başladım. Bir kaç kere daha çaldıkdan sonra içeri girdi. Aman Allah'ım çok yakışıklı. Bu da kim? Beni neden burada tutuyor? Beni görünce gülümseyerek yanıma geldi.

"Bakıyorum uyanmışsın?"

Yorganı iyice kendime doğru çektim. Beni o mu buraya getirdi daha önemlisi üstümdekileri o mu değiştirdi? Hayır öyle bişi yapmış olamaz.

"S-sende kimsin? Beni buraya sen mi getirdin?"

"Biliyorum sana çok tuhaf gelmiş olabilir ama merak etme ben kötü biri hiç değilim."

"Sen mi değiştirdin üstümü!"

"Hayır neden öyle bişi yapayım evde çalışan hizmetçiler yaptı."

Koca bir oh çektim. Rahatladım en azından.

"Beni neden buraya getirdim ve ben buraya nasıl geldim? Tekrar soruyorum sen kimsin?"

"Gerçekten hiç bişi hatırlamıyor musun?"

Gerçekten de hatırlamıyorum tek hatırladığım ağlayarak koştuğum sonra bir arabanın üzerime doğru geldiği. Ona boş boş baktım anlatmasını bekliyordum.

"Pekâlâ hatırlamıyorsun anlaşılan. Karşıya geçmeye çalışıyordun galiba tam yolun ortasında birden durdun üzerine bir araba geliyordu bende seni kurtardım. Sanırım başını çarptın."

"Sen... Neden kurtardın beni? Biz birbirimizi tanınımıyoruz ki?"

"Evet doğru ama sen tanımıyorsun ben seni tanıyorum."

"Y-yani derin bir nefes aldım başımdan çok şey geçti ve her şey olabilir buda bir tür sapık mesela sen kimsin?"

"Bana inanamicaksın büyük ihtimalle  ama...ben senin büyük kardeşinim."

Yani benim abim mi var ? Annem biliyor muydu? Ama ben onu hiç hatırlamıyorum o zaman babamda şuan bu evde olabilir mi?

"Şaka herhalde? O zaman babamda bu evde değil mi?"

"Evet babanda bu evde aşağıda seni bekliyor."

Gözümden yaşlar akmaya başladı onca zaman babam yoktu ve annem bu dünyada göçüp gitti,ben annemi istiyorum babamı değil, büyük kardeşde istemiyorum. Sadece annemi! Göz yaşlarımı sildi. Elini sertçe ittim.

"Bana dokunma !"

Hızla yatakdan kalkdım. Merdivenlerden indim ses gelen ilk yerden girdim. Bir adam pencereden bakıyordu. Ona bağırarak gittim. Arkasını döndü, gülümseyen suratı beni görünce bozuldu. Yanıma üzgün üzgün yaklaştı. Gözlerimden hiç akmadığı kadar yaş akıyordu.

"Neden ağladın?"

"Bana yaklaşma bana dokunma! Neden onca zaman yoktun! Neden hiç gelmedin baba bizi neden yalnız bıraktın! Annem hastaneden boğuşuyor, acı çekiyordu felç olmuştu neden gelmedin ? Neden ! Annem sana ne yaptı ! Şimdi o-o annem beni hiç yalnız bırakmayan beni hep koruyan annem öldü bu dünyadan göçüp gitti! Bunca zaman sonra neden geldin! Neden şimdi daha önce niye gelmedin!"