HAYALERİN PEŞİNDE ✅

Yarışma Günü ~ [7.BÖLÜM]

Karşımda abim vardı,beni görünce yüzünde kocaman bir gülümseme belirdi. Ayağımı görünce yüzünde ki gülümseme bir anda kayboldu onun yerine endişe ve korku dolu gözleri geldi.

"Ben geldim."

"Ayağını mı kırdın? Nasıl oldu?"

"Senle konuşmak istemiyorum,buraya mecbur geldim o yüzden sadece içiri al ve odama götür."

Sözlerim belki ağırdı ama babama ve abime olan nefretim daha da ağırdı asla da değişmicek. Yüzünde yine de gülümse belirdi.

"Nasıl istersen yeter ki yanımızda ol."

"Herneyse artık içeri al."

Kyungsoo'ya baktım onunda gelmesini istiyordum.Abim Kyungsoo'ya baktı ve tekrar kafasını bana doğru çevirdi.

"O da benimle gelicek. Sen sadece yolu göster."

Kapının önünden çekilip yolu gösterdi merdivenlerden yukarı çıkardılar. Odaya girince kendimi sanki yıllardır bu odaday mışım gibi hissettim.Kyungsoo'ya baktım.Etrafı süzüyordu.Abimde yanımda sadece sessizce duruyordu.

"Sen gidebilirsin, dört gün beni rahatsız etme,dört gün sonunda çıkıcam bir daha da girmem umarım bu eve."

Kafasını eyip oda dan çıktı.Kungsoo hala etrafı süzüyordu. Ben yine düşüncelerle boğuşuyordum. Annemi kaybettikden sonra artık göz yaşım da kalmamıştı artık ağlamak için bir sebep yoktu bir daha da asla ağlamicam. Hayatımda ilk defa arkadaş edindim o da bana düşman çıktı ama her şekilde o yarışmaya katılıcam ve kazanıcam. Benim şu anki hayalim bu. Oda da kocaman bir sessizlik vardı.

"Abinin olduğunu bilmiyordum."

"Bende yeni öğrendim açıkcası."

"Neden sert davranıyorsun...yani demek istediğim belli ki abin seni çok seviyor."

"Babamla beraber annem ile beni terk edip gittiler on iki yıl sonra mı akıllarına geldim ve annem öldü peki ya annem öldükden sonra niye geldi. Babam niye kötü zamanımızda yanımızda olmadı ameliyat olup belki annem kurtulabilirdi. Babam benim için öldü on iki yıl önce."

Odada kocaman bir sessizlik oldu. Ayağmın üzerine basmak istiyorum banyo yapmam gerekiyor ve bu ayağımla yapamıyorum. İçeri evde çalışan iki bayan girdi oda da ki sessizliği bozdular.

"Hye Min bir şeye ihtiyacın var mı?"

"Ahh! Evet aslında var. Benim banyo yapmam lazım bana yardımcı olur musunuz beş gündür banyo yapmıyorum nerdeyse."

Kyungsoo bunu duyar duymaz odadan çıktı.Arkasından sesledim kapıdan bakıyordu.

"Efendim."

"Sakın gitme burda kal."

"Tamam merak etme aşağıda olucam."

Üstümü çıkarmama yardım ettiler sadece iç çamaşırlarımla kaldım zaten bir kere görmüşlerdi şimdide görseler ne sorun olabilir ki. Küveti çabucak sıcak suyla doldurmuşlardı bile ayağımda ki sargı bezini nazikçe çıkarmıştı. İçine girmeme yardım ettiler. Saçlarımı şampuanlarken bana bakıyorlardı bişi sorucaklardı galiba. Onlara baktım.

"Yanında gelen çocuk erkek arkadaşın mı gerçekten çok yakışıyorsunuz."

"Evet kesinlikle erkek arkadaşın değil mi?"

"Ne... Hayır sadece arkadaşız..."

"Yanından ayırmıyorsun galiba."

Bunu bişi diyemezdim doğruydu çünkü, yanımdan hiç ayırmıyordum aslında o ayrılmıyordu artık onun varlığı olmayınca kendimi boşlukta asılıymış gibi hissettiriyor.  Utandım.