W mieście bezsennych
Latarnie się palą
Światłem wabią
Obłąkane wzroki
Skryte w ciemnościach
Za szybami
W mieście bezsennych
Ulice cichną
Topnieją dnia zastępy
A słudzy ciszy
Nie śmią przeszkadzać
Swej Pani królować
W mieście bezsennych
Łzy są słyszalne
Westchnienia rozbrzmiewają
Dłonie po szybach błądzą
Z sił ogołocone
Dotknąć próbują nieuchwytne
W mieście bezsennych
Leją się słowa
Z warg jak z pęknięcia
W kruchym naczyniu
Szepczące bezgłośnie
Niewypowiedziane
W mieście bezsennych
Nie szuka się gwiazd
Bo blask ich wątpliwy
Spogląda się w dół
Na ślady turnieju życia
Gdzie już brak uczestników
W mieście bezsennych
W mieście przytłoczonych
Brak sił na kłamstwa
O czasie zwierzeń
Noc nas osłoną chroni
Byśmy raz byli prawdziwi
W mieście bezsennych
Nikt się nie lęka
Nie ma tu spojrzeń
Wyciągniętych palców
Słów siarkowych
Nie trzeba uciekać
A jednak...
W mieście bezsennych
Mieszkają samotni
We własnych murach
Nikt nie wychodzi
Nikt nie pozdrawia
Nikt nie jednoczy
Patrzą...
Nie widząc podobnych sobie
* * *
W mieście bezsennych
Sokoła oczy jak ścierwo
Rzucić można w kanały
Zbędne są one
Skoro i przed latarnią
Wiele się kryje
Słuchaj...
Bo w mieście bezsennych
Wielu jest niewysłuchanych
CZYTASZ
Szklanka burzy dla nikogo
PoésieJa i poezja zawsze skakałyśmy sobie do gardeł. Stawiano ją siłą na mojej drodze jak przeszkodę nie do ominięcia. Im usilniej ja się przed nią wzbraniałam, tym mocniej ona napierała, aż zapałałam do niej szczerą i stale podsycaną nienawiścią. Nie roz...
