Stay strong 2

Deel 67

Een korte zucht verlaat haat mond. 'Ik weet het gewoon allemaal even niet meer dat gedoe met David enzo' haalt ze haar schouders ligtjes op. 'Ik snap het en je mag ook best boos zijn op hem wat hij heeft gedaan kan en mag niet'. Eva knikt zachtjes en trekt de deken verder omhoog met haar hand glijd ze over haar buik. 'Doet het nog pijn'. 'Ja' zegt ze zacht de steken zijn nog duidelijk te voelen. 'Ik had je ook tegen moeten houden ik had al moeten bedenken dat hij dit zou doen. Ik had jou en ons kindje moeten beschermen tegen hem' laat hij zijn hoofd zakken. 'Het maakt niet uit dit was de enige manier ok hem te pakken te krijgen ik moest rechtzetten wat ik ooit fout gedaan hebt. 'Meneer u moet nu echt naar huis' komt een verpleegster de kamer binnen. 'Doei Eef ik kom morgen ochtend ook nog wel even langs met Finn' drukt hij een kusje op haar wang. Hun mondhoeken raken elkaar een klein beetje en de vlinders gieren weer door Eva haar lijf en stiekem ook door die van Wolfs. 'Kan ik mijn ventje eindelijk weer zien' glimlacht ze alleen al om het idee haar zoontje morgen weer in haar handen te kunnen sluiten. 'Doe je rustig aan en als er iets is gewoon bellen he' drukt hij haar nog een keer op het hart. 'Doe ik' knikt Eva dan ook vooral om hem gerust te stellen. 'Mooizo' knikt hij nog een keer waarna hij dan toch echt de kamer verlaat om richting Marion te gaan.

Kort klopt hij op de deur bij Marion. 'Hey wolfs' word de deur al snel open gedaan door haar. 'Hey ik dacht ik kom Finn gelijk halen'. 'Papa' schreeuwt het jongetje bij het horen van zijn vader. 'Hey boef moest jij niet slapen weet je hoe laat het al is'. Schuldig kijkt Marion naar de grond. 'Hij wilde echt niet slapen voordat hij of papa of mama had gezien'. 'Het geeft niet zelf bij Eva wilde die in het begin niet slapen voordat hij ook een kusje van mij had gehad' schud Wolfs zijn hoofd dat het al goed is.