Stay strong 2

Deel 68

Die ochtend loopt Wolfs al vroeg het ziekenhuis binnen met Finn aan zijn hand. 'Waarom hier' kijkt zijn zoontje vragend op. 'We gaan naar mama toe'. 'Hoezo mama hier' kijkt hij vragend op. Het ziekenhuis betekend namelijk altijd dat er iets niet goed is dat weet Finn inmiddels ook al. Mama had een beetje pijn maar dat komt nu allemaal weer goed. 'Kijk daar is mama's kamer wel een beetje rustig doen bij mama he' waarschuwt hij hem vast voordat hij dadelijk weer veel te vrolijk bovenop zijn moeder springt. Begrijpend knikt hij waarna hij zijn vader bijna mee trekt naar zijn moeders kamer. 'Mama' rent hij enthousiast naar haar bed om daar op te springen. 'Finn wat zei ik nou' kijkt Wolfs hem streng aan. 'Sorry' fluistert hij zacht. 'Geef niet hij wilde gewoon graag bij mama kroelen he jonge' drukt Eva haar zoontje dichter tegen zich aan. 'Ja' knikt hij blij. 'Hoe gaat het met je met je. Beetje kunnen slapen vannacht ' komt hij op het randje van haar bed zetten waarna hij zijn hand door haar los hangende haar laat glijden. Ze haalt enkel haar schouders op 'ik heb echt rot geslapen vannacht'. 'Van de pijn'? 'Ja' zucht ze een keer diep. 'Hebben de artsen er nog een keer naar gekeken'. 'Ja maar die zeiden dat naar omstandig heden alles goed gaat daarbinnen. En dat het nu geen gevaar meer loopt anders had het al lang gebeurd moeten zijn'. 'Gelukkig maar. Even doorbijten dan maar' geeft hij haar een flauw glimlachje. 'Ja' zucht ze een keer diep als ze met haar vingers door Finn zijn korte haartjes aait. 'Goedemorgen' komt er al een arts binnen lopen. 'Morgen' mompelt zowel Eva als Wolfs. 'Rond de middag mag je het ziekenhuis uit als er niks meer gebeurd. Dan zou ik nu even een paar testjes willen doen' glijd zijn blij naar Wolfs als teken dat hij weg is. 'Kom je Finn deze meneer gaat even kijken of alles nog goed gaat met mama' steekt hij zijn arm naar Finn uit. Hij schud stellig zijn hoofd en klemt zich vast aan zijn moeder. 'Kom Finn dadelijk mag je weer naar mama' trekt hij zijn zoontje los van zijn moeder. 'Nee' begint hij gelijk te gillen. 'Stt Finn doe rustig' tilt hij hem mee de gang op.