Stay strong 2

Deel 96

Een kleine 20 minuten later loopt hij de ponti weer binnen. 'Papa visse'. 'Schat die kan ik nu toch niet mee nemen die ga ik nog wel een keer halen samen met mama oké' haalt hij zijn hand door het haar van zijn zoontje. Met een zucht ploft hij op de bank. Glimlachend loop hij naar Eva toe die nog steeds aan de tafel zit. 'Moet ik anders Marion bellen dat zij even met je kan praten dat hielp vroeger ook altijd goed bij jou' rust zijn hand op haar schouder als hij naast haar is komen zitten. 'Die wil me toch niet meer zien' haalt ze haar schouders op bij het denken aan het gesprek met haar vriendin. 'Hoezo' neemt hij nu naast haar plaats. 'Ze werd boos op mij omdat ik zo gemeen tegen je deed' glimlacht ze flauwtjes. 'En sorry dat ik zo tegen je deed. Ik had niet zo mogen reageren. Waren de hormonen denk ik'. 'Het is al goed' omhelst hij haar glimlachend. 'Wanneer heb je eigenlijk weer een afspraak' glijd zijn hand nu over haar gevormde dikkere buik. 'Volgende week weer'. 'Zullen we anders morgen gaan zwemmen dat vind Finn ook leuk en dan kan jij even ontspannen'. 'Wolfs' zucht ze kijkend naar haar pols. Zodra ze zou gaan zwemmen word voor de buitenwereld haar wonden zichtbaar. 'Niemand zal het opvallen en dan nog wat maakt het hun uit. Het zal je goed doen even buiten zijn'. 'Oké is goed' knikt ze nu toch. 'Gezellig, Finn kom eens' roept Wolfs zijn zoontje bij zich. 'Ja papa' klimt hij bij zijn vader op schoot. 'Heb je zin om morgen samen met papa en mama te gaan zwemmen'. 'Ja zwemmen net als visjes' klapt hij blij in zijn handjes. 'Dat is mijn jonge he ' grinnikt Wolfs waarna hij zijn zoontje dicht tegen zich aan trekt. Van kleins af aan is Finn al een enorme waterrat zijn zwemdiploma had hij binnen no time gehaald en Eva en Wolfs waren maar wat trots op hun kanjer.