Heel de ochtend heeft Eva niks gedaan dan enkel een paar dossiers bijwerken. Niemand was dan ook van plan om ook maar iets tegen haar te zeggen. Ze word opgeschrikt van voetstappen die langzaam dichterbij komen. Langzaam kijkt ze op en ze ziet Liselotte langs haar lopen richting Wolfs. 'He schat' staat Wolfs al gelijk op waarna hij haar een kus op haar lippen geeft 'wat doe je hier' kijkt hij haar dan ook vragend aan. 'Ik dacht we kunnen wel even samen gaan lunchen ergens' haalt ze haar schouders op. 'Is goed wacht even dan zeg ik tegen mijn collega's dat ik weg ben' draait hij zich om om naar Marion te lopen. 'Kutwijf' hoort hij Eva sissen naar Liselotte. Hij draait zich om om er iets van te zeggen waardoor hij ziet dat ze uithaalt en een klap in het gezicht van Liselotte geeft. 'Eva doe normaal' springt hij er tussen om Eva tegen te houden. 'Eva wat heeft dit te betekenen. Mijn kantoor nu' schelt mechels haar stem door de kantoortuin. 'Gaat het' duwt Wolfs Liselotte in zijn bureau stoel waarna hij geknield voor haar gaat zitten. 'Wat gebeurde er nou' komt ook Marion die koffie was gaan halen op Wolfs af. 'Geen idee ze sloeg ineens' haalt Wolfs zijn schouders ietsjes op. 'Ik ga even een doekje halen' loop Marion alweer weg. 'He gaat het' lijkt alles voor Liselotte in een waas te gaan. 'Ze sloeg best hard' komt er iets wat stotterend uit haar mond. 'Waarom deed ze dat ik deed toch niks' snapt ze er niks van. 'Jaloerzie' strijkt Wolfs met zijn hand door haar haar. 'Wil je wat water' staat hij al op om het te halen voor haar. Alle aanwezig collega's staan er maar een beetje verbaast bij. 'Kijk eens' geeft Marion de handdoek aan haar om haar bloedneus te stoppen. 'Gaat het' legt Marion haar hand op haar schouder. 'Ja het gaat wel' zucht Liselotte een keer zachtjes.
JE LEEST
Stay strong 2
Hayran Kurgu(Dit is een vervolg op Stay Strong) Het is 4 jaar later en nog steeds zijn wolfs en Eva samen. Samen voeden ze eva haar zoontje Finn op, maar de frustraties naar elkaar lopen steeds verder op waardoor ruzies vaak uit de hand lopen en ze steeds verde...