Zawsze będę cię kochać |Jeff The Killer|

Rozdział 4

Sara POV
-J-Jeff?
-Właśnie miałem się przedstawić, ale ty byłaś pierwsza, więc...
-Sara

Przerwałam mu. Ja znam tego chłopaka. Znam go na 100%, tylko nie pamiętam skąd. Wiem też, że jest tym mordercą. Zaczęłam intensywnie myśleć przez co zmarszczyłam brwi. Szukałam wspomnień związanych z chłopakiem. Nic.
-Coś się stało?
-Nie, tylko... Ja cię skądś znam...
-Aaaa... To pewnie z wiadomości i z gazet.
-Też. Wiem, że jesteś mordercą, ale to mało ważne. Pamiętam cię, tylko nie mogę odnaleźć moich wspomnień.
-Ciekawe... Wróć! Jak to? Nie boisz się mnie? Uważasz, że to co robię jest mało ważne? Nie przerażam cię?!
-Nie. Tak i nie. Przecież ci mówię, że cię znam tylko muszę sobie to przypomnieć. Przyjdź dziś do mnie o 20 masz tu mój adres.

Jezu, co ja  właśnie narobiłam?!!

Ten wziął kartkę z adresem. Rozmawiamy sobie tak bez żadnych przeszkód. Bo jak fajnie jest czasem pogadać z mordercą!
-Dobra będę, a... A-a dasz mi może swój numer?

WTF?

-Wiesz, żebym w razie czego mógł zadzwonić...

O co mu chodzi??? Nerwowo drapie się po karku, głupio się uśmiecha...
-No dobra, masz jakąś kartkę?
-Nie.
-Dobra, daj rękę.
Powiedziałam, po czym wyciągnęłam długopis. Napisałam mu mój numer telefonu i podpisałam Sara. On jak zobaczył, że skończyłam tylko się uśmiechnął, podziękował i poszedł. Dziwny z niego gość, ale ja i tak go znam. I dowiem się skąd. Zjadłam gofra i wróciłam do domu. Nie było tam już policji, czy śledczych.
-Koniec. Nareszcie...

Powiedziałam do siebie idąc na górę.
Poczułam łzy w oczach na myśl o przyjaciółce. Przebrałem się w leginsy i bluzę do ud. Włączyłam muzykę na full i poszłam na strych.
-Może tu coś znajdę...

Gadam sama ze sobą. Super! Po prostu super! Ehhh... przejrzałam jeden karton. Nic, jakieś zabawki. Drugi. W drugim był pamiętnik więc go wzięłam. Trzeci. Zdjęcia. To co zobaczyłam. To było piękne. Wszystkie wpomnienie powróciły. Na jednym ze zdjęć było sześć osób. Serce zabiło mi szybciej, gdy je zobaczyłam. Dreszcz przeszedł moje ciało i czułam każdy dawny dotyk, każdą bliznę, czy całusa. Czułam przeszłość. Spojrzałam na zdjęcie, a samotna łza spłynęła po moim policzku.
___________________________
POLSAT!!!! Kocham to!