Papunta na ako ng Pilipinas . At ito na ang pagbabalik ko makalipas ang mahabang taon . Hindi ko alam kung matutuwa ba ako or masasaktan . Matuwa dahil gusto kong makita ang puntod ng anak ko . At masaktan dahil inilihim sa akin ng mga magulang at kapatid ko ang tungkol sa anak ko na namatay ng maipanganak ko . At si Kiefer ang tanging sagot sa mga tanong ko . Kahit na hindi ko siya nakikita , nakaka usap , nayayakap at nakakasama , ay wala namang nagbago at Mahal na Mahal Ko Pa Rin naman siya . Kahit na pagbali baliktarin ko ang mundo ay hindi ko kayang baguhin iyon .
24 ako ng mabuntis ako , at nalaman ng mga magulang ko . Inilayo nila ako kay Kiefer dahil sinabi nila na hindi makakabuti na magsama pa kami at sinabi nila sa akin na sinabi ni Kiefer sa kanila na hindi niya raw kami kayang buhayin at sustentuhan . Dahil sa mga sinabi niyang iyon , dun ko naramdaman yung sakit . Sabi niya noong una , kaya niya kaming panindigan ng magiging anak namin pero parang sumuko na siya sa relasyon namin noon . Kaya natuto akong mamuhay ng ako lang ang mag isa . Sa bawat araw hindi ko maiwasang umiyak . Nasa Italy ngayon ang mga magulang ko at naging model ako sa France . Tiniis ko nung una hanggang sa naging model na talaga ako . Umasa ako noon na hahanapin niya ako , pero ni isang balita wala akong natanggap . Naging model nga ako pero hindi ako masaya . Kasi hindi ko naman ito pinangarap , okay na sa akin ang maging isang psychologist pero tutol sila dun sa gusto ko .
Hindi nga nila ako paborito . Pero paborito naman nilang kontrahin ang mga pangarap ko . Yung gusto mong na mangyari sa buhay ay magiging imposible na lang pala . Sa mga kuya ko , hindi sila nila pinake elaman sa anumang gusto nilang mangyari . Pero bakit ako na nag iisang babae pa ang mga posibleng mangyari nagiging imposible pa . Ang sakit lang na itinago rin nila sa akin yung anak ko . Na akala ko inaalagaan nilang mabuti pero namatay pala at nakalibing sa Pilipinas . Ina na pala ako . Ina na hindi nakita ang anak . Ina na hindi nayakap ang anak . At Ina na nagdusa dahil umasa na naalagaan ng magulang niya ang apo nila .
Nagpa extend ako ng bakasyon sa Pilipinas . Gusto kong maka usap ng matagal si Kiefer . Gusto ko ring makita ang mga kaibigan ko . Pero ngayon hindi nila ako kilala dahil pinalitan ng mga magulang ko , ang pangalan ko . Dahil ayaw na nilang tumanggap pa ng balita mula sa Pilipinas . Hindi naipagtanggol ang anak ko sa kanila . Yung karapatan ko bilang Ina ng apo nila . Handa pa rin ako na magpakilala sa mga kaibigan at mga kakilala ko na ako pa rin si Alyssa . Na matagal na nilang kaibigan , pero naging matapang na ako ngayon dahil gusto kong itama ang mga pagkakamali ng mga magulang ko at ipagtanggol ang sarili ko sa kanila .
Si Patricia , manager ko sa France at si Ate Vania , manager ko sa Pilipinas . Siya pa lang ang nakaka alam na andito na ako sa Pilipinas . Inagahan ko ang pag uwi ng Pilipinas dahil gusto mong mahanap agad ang puntod ng anak ko . Bago ko gawin ang trabaho ko , gusto ko munang makita ang anak ko kahit na nasa puntod niya lang . Abrielle C. Valdez ang binigay na name ko . At iyon rin ang sabi ng inay ko . Kaya bukas na bukas ay dadalaw agad ako .
Kiefer : (gets the picture frame and show it to her)
Pampem : (hugs the picture frame with her dad and mom in the picture) I really hope , Papa God will make my wish come true . That one day , I will see Mommy . . . . Right dad ?
Kiefer : Yes , baby . . . . Well we will always pray for that . . . . Kiss mom and we'll going to sleep . (Hinimas Ang buhok ng anak habang nakayakap ito)
Pampem : I Love You , Mommy . Daddy loves you too . . . . (Sabay kiss sa frame and binigay na kay Kiefer)
Kiefer : (sabay kiniss na rin yung frame at inilagay sa tabi ng lampshade yung frame at niyakap na ang anak at sabay na silang natulog)
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
