Karanlık Aşk ( Yazılıyor)

Hafıza Kaybı

Barış

Deniz neden bana ' Hatırlamıyorum' demişti. Ve bakışları neden bana karşı boştu.  Tıpkı beni tanımıyomuş gibi. Odadan çıktım ve doktorun yanına gittim. Deniz'e sorduğum soruyu ve cevap'ını söyledim. Bana;
"böyle bişeyi beklemiyordum ama olmuş "dedi.
Hemen endişelendim ve ;
"neyi? "
dedim. O da büyük travmatik olaylarda beyin şok'a girmemek için bazı kötü olayları unutur. Ona 'en son ne hatırladığını ' sorun ne kadarlık ni zaman dilimini hatırlamıyor bi bakalım dedi. Hemen Deniz'in odasına gittim. Hemen sormadım önce
" nasıl oldu ? Bir yerin ağrımıyor dimi ? "
diye sordum. O da
"Hayır... "
dedi. Bu sefer doktorun sorduğu soruyu sordum. O da biraz düşünüp ;
" en son sınıfta bi Arda diye bi çocukla kavga etmiştim. "
1 hafta yoktu hafızasın da. Üzülmüştüm. Çünkü o 1 hafta içinde benimle de tanınmıştı. O yüzden beni hatırlamıyordu. Aklımdan bir an ben senin sevgilinim demek geldi ama ona bunu yapmam. Daha doğrusu yapamam. Onu seviyorum ama hafızasın kaybını bana verilmiş bi hediye gibi kullanamazdım. Ama o 1 haftayı hatıtlatmam gerekiyordu. Bu yüzden ona
"Ben ? "
diye sordum. O da ;
" Siz ? "
dedi. Beni cidden hatırlamıyordu.
" tamam , önemli değil "
dedim buruk bi sesle. Sonra aklıma ona anıları tekrar yaşatmak geldi. Hemen gidip doktora ;
" hastaneden çıkabilir mi ? "
diye sordum. Doktor ;
" Bi sorun yok değerleri gayet normal.  Serumu bitsin çıkabilirsiniz. "
dedi. Deniz'in yanına gidip
" kantine gideceğim birşey ister misin ? "
dedim. O da
" Hayır,  teşekkür ederim "
dedi. Ben de

" tamam "

dedim. Tam gidicekken kolumu tuttu ve
" herşey için teşekkürler ederim. Siz olmasanız belki de ölücektim. "

dedi. Bunu söylerken gözleri dolmuştu. Hemen ;

" önemli değil "

dedi. Ve kantine gittim. Iki çay aldım ve Deniz'in yanına gittim. Çay'ı uzattım alırken
" Gerek yoktu" dedi.

"Olsun "

dedim.  Çay'larımızı içtik ve serumu da bitmişti zaten. Birlikte aşağı inip çıkışımızı verdik. Rapor almayı da unutmadım. Birlikte mezarlığa gittik. Annesinin mezarının tam önünde durduk. Şaşırdı ve hemen "Sen nerden biliyorsun ? " dedi.

Deniz

Bu çocuk nerden biliyordu annemin mezarını bi türlü anlam veremedim. Şaşırmıştım. Bi dakika.  -gözlerimin önünde bi görüntü geldi- Daha önce buraya gelmiştik. Hem de birlikte. Ama tam hatırlamıyordum. Hafızamı mı kaybetmiştim yoksa. Hatırlamak istiyordum.   Hemen

"Etrafı gelebilir miyiz? "

dedim. O da hemen

"tabiki "

dedi. Kim olduğunu bilmiyorum ama onun da benim Hafızamı düzeltmeye çalıştığı belliydi. Beni bi orman'a götürdü. Etrafa baktım sonra bir anda o çocuk -gamzeli- arkamdan bıçakla geldi. Korkuyordum. Neden böyle yapmıştı ki ? Ve o an bir adam geldi gözümün önüme. Ağlıyordum. Hemde hiç ağlamadığım kadar.  Hıçkıra hıçkıra. Elimdeki bıçağı yere attı ve bana sarıldı. Erkek olsada nedense izin verdim. Içinden geri çevirmek istemedim hiç. Ama bi anda onu ittim. Ve ;

" Neden böyle bişey yaptın ?"

dedim -hâlâ ağlayarak-. Sustu. Ben de
" hafıza mı kaybettim dimi ? "
dedim. O da

" nerden anladın ?

dedi. 

"Çünkü bazı şeyleri hatırlıyorum ama kesik kesik . "

dedim. O da mutlu oldu. Ve
"ne hatırladın ? "

dedi. Ben de
" bi adam bıçakla üstüme üstüme geliyordu. Ve daha demin de - annemin mezarının önünde- daha önce seninle burada olduğumu. "