Restart

Part 2

Εχει καστανα απεριποιητα
Σκουρα πρασινα ματια.
Δεν ειναι και πολυ ψηλος.
Αυτος ομως που ξεχωριζει πανω του ειναι το χαμογελο του.

Με ρωταει αν χρειαζομαι βοηθεια ενω εγω προσπαθω να θυμηθω ποιος ειναι.
Προσπαθω να καταλαβω τι μου θυμιζει.
Ειμαι σιγουρη οτι τον ξερω.

Του λεω οτι δεν χρειαζομαι βοηθεια αλλα εκεινος πιανει απο την αλλη μερια την κουτα και ανεβαινει ναζι μουτις σκαλες.

Η μητερα μου ανοιγει την πορτα του νεου μας σπιτιου και κουβαλαει μεσα τις κουτες μια μια.

Γυρναει σε μενα και βλεπει το αγορι που καθεται διπλα μου να την χαιρεταει.
Μετα λεει σε μενα να φερω τις υπολοιπες κουτες.

Μεσα στο σπιτι μας περιμενουν οι συγγενεις της μητερας μου που εχω δει ελαχιστες φορες.
Μονο τα καλοκαιρια ερχομασταν εδω για διακοπες μιας και ο πατερας μου δεν δουλευε,επαιρνε ρεπο.

Ολοι ντυμενοι στα μαυρα μας υποδεχονται με πολυ ζετασια και χαρα.
Ολοι λεναι συλλυπητηρια  και μας αγκαλιαζουν.

Μια κυρια με παιρνει απο το χερι και αρχιζει να μου δειχνει τους συγγενεις μου.

Μου γνωριζει την γιαγια μου, τον παππου μου, τα ξαδερφια μου...

Στο τελος φτανει στο αγορι που με βοηθησε στις σκαλες.Δεν ειναι συγγενης μου...