Restart

part 17

"Ιρις ξυπνα.Σε λιγο ερχονται.Θα παω να τους παρω απο τα κτελ.Τακτοποιησε λιγο το δωματιο σου και το σαλονι"
"Ενταξει"

Σηκωθηκα και αρχισα να μαζευω το δωματιο μου που δεν βρισκοταν και στην καλυτερη κατασταση και υστερα το σαλονι.

Ενω εφτιαχνα τα μαξιλαρια του καναπε χτυπησε το κουδουνι.Ανοιξα την πορτα και ειδα τον Κριστιαν.

"Θα παμε για καφε με τα παιδια θες να ερθεις?"
"Δεν μπορω.Απο λεπτο σε λεπτο φτανουν καποιοι συγγενεις του πατερα μου.Εχει παει η μητερα μου να τους παραλαβει απο τα κτελ"
"Οκ.Αν εισαι ελευθερη αργοτερα παρε με τηλεφωνο"
"Νταξει.Τα λεμε.Μπαιι"

Μετα απο λιγα λεπτα ξαναχτυπησε το κουδουνι και ηρθαν οι καλεσμενοι.Ειχα καιρο να τους δω.Η τελευταια φορα που συναντηθηκαμε ηταν πολυ πριν το θανατο του πατερα μου.Ειναι λες και το γεγονος αυτο,αυτη η αποχωρηση,αυτος ο θανατος μας ενωσε.

Η Μαιρη,ετσι λεγοταν η ξαδερφη μου,ηταν ενα χρονο μικροτερη απο μενα οποτε δεν ειχαμε και πολυ μεγαλη ηλικιακη διαφορα.Οταν ειμασταν μικρες συνηθιζαμε να πηγαινουμε στο εξοχικο τους και να περναμε μαζι τα καλοκαιρια.Ξεγνοιαστα , αθωα,παιδικα καλοκαιρια.

Μονο εκεινες τις στιγμες μπορω να θυμηθω που να ημαστε μαζι.Γενικα εχω διαγραψει πολλες στιγμες του παρελθοντος και δυσκολευομαι να τις επαναφερω στην μνημη μου.Ειτε επειδη δεν αντεχω να τις θυμαμαι ειτε γιατι ηταν υπερβολικα ασημαντες.

Για τις επομενες μερες λοιπον θα επρεπε να μοιραστω το δωματιο μου μαζι της.Δεν ηταν κατι που με πειραζε.Πιο πολυ με ενοχλουσε το γεγονος οτι θα κοιμομουν σε ραντζο που οπως και να το κανουμε δεν ειναι τοσο ανετο.

Μεχρι να τακτοποιηθουνε ειχε φτασει η ωρα για το μεσημεριανο.Πηγαμε εξω για να δουν λιγακι το μερος.Κατσαμε σε ενα σουβλατζιδικο και αρχισαμε να μιλαμε.

Γενικα περνουσαμε πολυ ωραια.Υστερα επιστρεψαμε σπιτι και πηγαμε στους υπολοιπους συγγενεις της πολυκατοικιας για να γνωριστουν με την θεια μου και την Μαιρη.