Storms of Heart <3

Signal no.12

*Manila*

Andito kami ngaun sa manila sinama ako ni sef para sa National Karate Competition nya. Nagpaalam lang kami saglit kasi may pupuntahan daw kami. Bukas na simula ng game nya.

《《Never make your life bitter, when you still have the power to make it better.》》

“Why we are here?” tanung ko pagkababa ksi namin ng taxi ospital pala pinuntahan namin.

He intertwined our fingers. In short H.H.W.W holding hands while walking “May papakilala ako sayo.” sbi nya

“Who? dito nagtatrabaho?” tanung ko

“Basta” he pinched my nose and smiled. “Makikilala mo din sya. Importante sya sa akin. Nangako sa kanya napag nagka-girlfriend na ako, dadalhin ko agad sa knya saka dadalawinko din sya bago ako lumaban.”

We walk silently hanggang sa makarating kami sa isang private room. “ICU?” Basa ko.

Nagsuot kmi ng hospital gown at net, saka pumasok. Bumungad ang isang lalaking tahimik na nakahiga sa kana. Maybe he is in Mid 20’s of age. Madming wires na nakakbit sa katawan nya at nakaoxygen pa sya.

Naglakad si Sef papalapit sa kama. “Bro, I am here again. Bangon kana dyan! Nakikita mo ba tong kasama ko? Ganda nya diba?! Meet my girlfriend bro, shem.”

Nilingon ako ni sef at nilapit sa kama. “Kuya makikinational na ako” masayang kwento nya.“Shem, meet my brother kuya Ricos Lou Cuevas.” pagpapakilala nya.

Naestatwa ako sa kinatatayuan ko, when he confirmed na ang kuya nya ang kaharap ko. Di ako makahinga, habang pinagmamasdan ko ang kalagayan nya. I didnt expect na magkakaharap Kami ni Ricos Lou Cuevas, I gave it up. But seeing him in this kind of situation, shock the hell of me.

“B-bakit?.. WH-what happened?” I managed to say.

I can feel his gripped on my hand harden. Di ko alam kung anu ba dapat kong maramdaman sa nakikita ko ngayon. Pinakiramdaman ko ang galit sa puso ko, pero wala akong makapa, wala akong maramdamang galit sa sinabing pumatay kay kuya. Nasa harap nya na ang hinahanap nila at paghihigantihan. Di nya makitang mabagsik at masama si Ricos.

Hinawakan nya ang kamay ni Ricos “Comatose.”pahayag nya.“Due to injury na nakuha nya sa matinding laban” dagdag pa nya.

“Matinding laban?” painosente kong tanong.

Tanung ko at tinignan ulit si Ricos. Kung ngayon nila to sisingilin walang laban ito saknila, walang kwenta.

Pagtingin ko kay Sef, anger plastered on his face. “May isang grupo sa team ni kuya, they envy him. Mas magaling kasi ang kuya sa kanila, junior lang sya seniors sila. At dahl dun natapakan siguro ang ego nun leader nila, kaht minsan kasi di pa sya nanalo kay kuya.”

“Envy?” yan lang nasbi ko. I cant imagine na magpapatayan sila sa inggit.

“Kinatatakutan ang grupong yun sa university. Ilang araw nalang nun at lalaban na si kuya sa national. Paguwi nya tinambangan sya. It was a losing fight. 12 Vs. 1. totoo tong sinasbi ko.”

Parang dinakma at piniga ang puso ko sa nalaman ko “ twelve against one?” Tumango naman si Sef. Lahat ng nalaman nya ay taliwas sa kwento ng mga kaibigan ng kuya niya. Sbi nila Si Jet ang may kasama. Si Jet ang unang sumugod.

“Good fighter sila. Lahat blackbelter. Pero may mga dala silang kutsilyo. Pinagtulungan nila si kuya.”

Napigil hininga ko sa narinig ko.“Pano sya nakasurvive?”

I cant imagine the scene.. na may twelwe na may hawak na patalim at walang laban si Ricos

“With his potential skills. Di sya lumaban ng pinagsasaksak sya ng mga ito sa ibat ibang parte ng katawan nya. Pero may biglang nanaksak sa likuran nya. Yun ang di nya papayagan. Alam nya kung san na hahantong nun, balak nila itong patayin. We were trained to endure pain. Tiniis nya ang sakit para makaipon sya ng lakas.kailangan naming mamanhid para makalaban. Ginamit din nya ang Chinese martial arts na itinuro ng lolo namin. Wala syang choice e.”

Ricos was a real good fighter. Halos nakaya nya ang doseng kalaban but in the end tao lang din sya. Kahit sabhin pa nating magaling sya lumaban. He has the limitation. Ang kagustuhan nyang mabuhay pa ang naging survival thought nya.

“Alam mu ba kung anu nangyari sa mga nakalaban nya?” lakas loob na tanung ko.

“Most of them were injured. And of them died. Di na ko magtataka dyan kakaiba ang ginamit ng kuya pang depensa sa knila at marahil di sila pamilyar dun. At kung wala pang nakakita sa nakahandusay na katawan ng kuya bka patisya patay na din buti na lang may nagsugod sa kanya sa hospital. He doesnt deserve to be like this for almost a year.” hinanakit na sbi nya.

“Did they prosecute him?” tanung ko. Dahil kung nagawa mag-imbento nila Jhed ng kwento maaaring mdmi pa akong malalaman na kasinungalingan nila.

“At first. Pero di din nila itinuloy dahl sila ang unang umatake it means mapapahiya lang sila at makukulang. Nagself-defense lang ang kuya. At kung ituloy man nila kulang ang kanilang ebidensya. Sila lang din ang madiin.”

Gahd! I cant believe this. Nagpabilog kmi sa kanila. Kaya pala nila inurong at patalikod sila lumabn kasi kht kailan di sila papanigan ng korte. Sila ang totoong nagkasala. They made us believe that they were the victims but the truth they are not. They lied on us. Nagsinungaling silasa pamilya ko. Ginatungan nila ang galit at hinagpis na meron sa amin para may kasama silang maghiganti.

HIGIT SA LAHAT NAGPAGAMIT AKO SA KANILA! DAMN! such a fool..

I hugged Him from behind “I am sorry” sorry dahl nagbalak ako maghiganti at nagalit ako sa kuya mo. “Cguro nagbyad at nagdusa na mga may gwa nito.”Pampalubag ko

“Kung sakali man. Kulang pa un! Maibaclik ba nila pangarap ng kuya ko? Mga pangarap nya para sa amin at maging sikat na martial artist? walang assurance kung magigsing o mabubuhay pa sya. Kung mabuhay man bka di na normal. Kung di pa dumating ang tita ko galing US para byaran hospital bill namin. Baka tulad ni mama, mamatay din sya sa isang mumurahing ospital.”

“He has a chance. He is still alive. Trust me.”

“Miracle is the answer. Alam mu kung bkit takot ako magcommit? I was force to be the eldest. Pagpanganay nasayo lahat ng pressure ang problema sanay ako na mas bata at sumusunod sa utos. And here I am stepping the bridge for my brothers dream.”

“What is your own dream then?” Nalungkot ang mukha nito.

“Wala. I want simple life. I fought because I want and I can. Di para manalo. Di para sumikat. Pero ngayon ang pangarap ko ay para kay kuya at sayo.” He hugged me back “And I want you to be proud.”

“I am already proud of you.” i huggd him tighter.

Ipinagmamalaki ko sya di lang dahl na good fighter sya he is also good in facing problems. Matatag sya. Kung pwd lang makahingi kaht konti ng tatag nya ginawa ko na ng sa ganu mawala ang takot ko at makaya kong maharap ang mga magulang ko at sila jhed. Para lahat ng nalaman ko at nakita ay maging susi sa pagbawi ng anumang plano at pinaniniwalain nila lalo na kay papa.

For the last time kinausap ni Sef ang kuya nga “Gising na bro. Lalabn na ko sa international, gusto ka andun ka at panunuorin ako.”

“I know pupunta sya. Lalabn sya at pipilitan nya bumalik” sbi ko. He kiss me in my forehead.

“At ikaw din Ms. I want you there.”

For the last glance bago umalis tingnan ko si Ricos..

Sorry for the pains that my brother and his friends did to you. Im sorry kung binalak namin maghiganti. I though kuya needs justice pero ikaw pala ang nangangailangan.

ng hustisya. Pangako di kna masasaktan pa. Aalagagan ko kapatid mo. Mahal na mahal ko sya kht si papa pa makalabn ko..

At saka ako umalis nagpaiwan kc ako ng lalabs na si Sef.

《《Some people are Real. Some are good. Some are fake. AND SOME ARE REAL GOOD AT BEING FAKE.》》