Storms of Heart <3

Signal no.16

This one is dedicated to the one and only, dakilang tambay sa facebook dakilanf autoliker ko :P ahahahha..

<<  Sometimes the people whom we have known for only a short time have the bigger impact on us than those we have known FOREVER…>>

Foundation week na  nila nexweek halos lahat ay abala. Every department/college ay dapat maghanda for their sports team, cheerleading team and booth. Si Shem sa School of Accountancy, si Kate sa School of Health and Sciences at Si Sef sa School of engineering and architecture.

Shem joined the cheerleading team without consulting Sef’s opinion na sa tingin namn nya ay papayag ito kaya di na sya nagabala pang magpaalam dito at busy rin kasi si Sef sa basketball. Bukod kasi sa martial arts he’s a great shooter.

----------------------------------------------------------

Naging busy ang mga araw ng bawat estudyante sa University. Panay ang praktis sa bawat sulok. Busy sa pagpaplano para sa kani-kanilang booths.

“Tapos na ang design. OK NA’ sabi ni Jean ang groupmate ni Shem. Nagdrawing/ nagdesign kasi ito at nagsulat ng mga materyales para sa booth nila.

“Next week na ang festival, sa sabado na lang natin ayusin ang mga kaingan natin. Kailangan muna natin pagtuunan ng pansin ang cheerleading. Nagbayad kana ban g uniform?” tanong namn ni Divina.

“oo, kamahal nga e nagreklamo tuloy si Mama. Pero wala namn tayong magagawa e. Bading kasi!” sabi ni Jean sabay nguso sa paparating nilang trainor at nagtatawag na paramagassemble sila sa field.

SHEM’S POV

Nag-assemble n kami agad. Ito ang unang pagkakataon na ditto kami sa field magpapraktis, usually sa rooftop kami. Para daw may element of surprise sabi ni Trainor. Ang School of Health and Sciences kasi sa gym,ang Engineering and architecture sa soccer field, ang mga educ naman sa capitol ang mga IT sa park at ang mga arts and sciences sa court.

“M-E-T-A-L-S… GOOOOOOO METALS!” sigaw ng  mga taga School of Business. They are showing as their routines. Nasa open field kasi kami ngayon at nakaupo sa mga benches sa ilalim ng mga puno.  Hinagis pa nila si Jillian sa ere, Jillian is a friend of mine(note the sarcasm guys) simula kasi ng marunong ng pumansin at makihalubiro si Sef she always keep her way close, pero sorry sya sa aki lang lagi nakatuo mga mata ni Sef. Nkataas ang kilay nito at nkangising aso habang tinitignan kaming  naiinitan.

Pumatong pa ito sa balikat ng isang lalaki at hinagisa sa ere at sinalo agad. Oo, magaling sya. Graceful sy sumayaw, mas magalaw kaysa sa akin.  Dalawang beses din kasi akong ihahagis sa ere. Di nga ako makapaniwala kasi usually maliliit lang ang hinahagis, e ang height ko di pang hagis. Naalala ko tuloy kahapon nun first practice naming biglang dumating si Sef at nakita nya akong cheerleader ng team. Tinignan nya ko ng masama, ibigsabihin ayaw nya pero wala ako magagawa

***FLASHBACK

“ikaw miss Madrigal kaw ang maglelead ng team, mgaling ka sumayaw and you have the looks” mataray na sabi nito, tatanggi pa sana ako pero di pa ako nakakapagsalita ng sabihin nyang “no buts!’ ayan na patay. Kaya wala akong nagawa kundi pumunta sa harap at ilead sila.

At habang buhat na ako ng isa biglang dumating sa Harap ko si Sef, masama ang tingin “excuse me Mr. nagpapractice kami, tabi!” sabi ng trainor na ngpadilim lalo sa tigin nya.

“Bakit ka nagpapabuhat? Bakit ka hinahawkan ng mga lalaki yan?” asik nya,kaya binaba ako ng mga nagbubuhat sa akin. Tinignan ko lang sya ng masama.

“Hinahawakan lang namn e, walang malisya. Sef para to sa school naming, you don’t have to get jealous!” Inismiran ko pa ito, at napansin ko pang nahinto ang praktis naming