Alarmım çaldığında zaten uyanıktım. Uzun zamandır uyku problemi olan bir insandım. Ayağa kalktım ve üzerime kırmızı bir gömlek ve siyah dar kot geçirdim. Sırt çantamı omzuma asıp mutfağa indim. Annem çoktan işe gitmişti. Herzamanki gibi tek başıma okula gidecektim.Bir şeyler atıştırıp evden çıktım.Asansöre bindim ve bekledim. Kapı. Açıldı. Yeni. Komşu. Bindi.Ağzı aralandı geri kapandı. "Günaydın" dedi kalın sesiyle. Ses tonu büyüleyici "G-günaydın" diye cevap verdim. Asansörün kapısı açıldı ve aşağı indik. Yürümeye başladı ki aynı yöne gittiğimizi farkettik. Kocaman gülümsedi. "Ben şu parkın karşısındaki okuldayım. Kaydım oraya alındı. Son sınıf" dedi."Ben.. ben de aynı okuldayım." dedim. "o halde beraber gidebiliriz" dedi. Gülümsediğinde dudağının kenarında çizgiler oluşuyordu. Yanımda sessizce yürürken onu inceliyordum. Saçları, sabah güneşinde parlıyordu. Yosun yeşili ve kahverengi gözleri gözlerime odaklanmış bana bakıyordu. Üstünde kot darpaça bir pantolon vardı ve bacakları benim tek bir tekmemle kırılacak gibiydi. Beyaz bir t-shirt giymişti. Yakası aşırı açıktı ve kaburga kemikleri belli olmasına rağmen kaslı..İnsanı delirtecek seksilikte bir vücudu vardı...Gözlerimiz tekrar buluştuğunda kafamı ürkekçe diğer yöne çevirdim. "İsmin ne" diye sordu. Cevap vermek istemiyordum. Hiçbir şeyimi öğrenmesini istemiyordum. "Burcu" dedim. Birkaç kere tekrarladı. Sanki ismim güzel bir şeker adıymış gibi.. "Ben de Batuhan" dedi. Cevap vermedim. Ondan sonra hiç konuşmadan okula geldik.
Bahçedeki insanlar bana ve yanımdaki yeni çocuğa bakıyorlardı. "Neden bu kadar tuhaf bakıyorlar?" diye sordu. "S-sen yenisin" dedim, yalan söylüyordum.İlk defa Ceren'den başka bir insan yanıma yaklaşma cesareti göstermişti. Bu çok garipti onlar için. Kimse yanıma yaklaşamazdı ki. Gereğinden fazla çekingendim ve kimseyle konuşmak istemezdim. Öğretmenleri takmazdım. Okula gelince sınıfıma gitmek için koridordan sola döndüm. "Hey, bekle" dedi. "Sınıfım.. nerede bilmiyorum." dedi. İç çektim ve ona sınıfına kadar yardım ettim. Bana teşekkür etti. Arkamı döndüm.."Neden benimle konuşmuyorsun hiç?" dedi. "Çok fazla soru soruyorsun" dedim.Gülümsedi. "Görüşürüz" "Görüşürüz"
Öğle arası Cerenle bir şeyler alıp masamıza geçtik. Ceren benim aksime çok konuşkandı. Hala benimle nasıl arkadaş olabildiğine şaşırıyordum. Onunda annesi ölmüş, babsı başka biriyle evlenmişti. "Burcu" dedi. "Ne oldu Ceren" diye sordum. Sesim endişeli çıkmıştı."Yeni çocuk geliyor" dedi. Ondan 45 saniye sonra sandalyemin arkasına dikildi. "oturmamda bir sakınca var mı?" diye sordu. Ceren"yok" dedi. "Ben Batuhan." dedi. "Ben de Ceren ve bu da Burcu" dedi. "Biliyorum komşuyuz" dedi. Ben hala yemek yiyordum. Ceren imalı bir bakış attı. Masanın yanından Mert ve yalakaları geçiyordu. "Selam dostum ben Mert" dedi Batuhan'a. "Batuhan" dedi soğuk bir tavırla. "İlginç olmalısın" dedi. Gözümü dikip Mert'e baktım. "O neden" dedi.Bir soluk aldım ve ayağa kalkmaya hazırlandım. Cevap beni yerime mıhladı. "okulun canavarıyla takılıyorsun"
Bu çocuk kendine çok güveniyordu. Ayağa kalktım sonra yürüdüm.Sakin.Sakin. Sakin. Çocuğun omzuna hafif sürttüm.Geriledi. yanından geçip gittim.Ben bunlara alışkındım. Canavar.Sürtük. Ucube. Beni insan gibi gören kimse yoktu. kendimi tuttukça üstüme geliyorlardı. Oysa tek yaptığım, susmaktı. Sadece susuyordum. İleri gittiklerinde ise sadece uzaklaşıyordum. Ama hiçbir zaman onlara zarar vermek istemedim. Mert, bunları Batu'nun kulağına fısıldayarak söylemişti. Batu'nun gözleri açılmış ve sadece susmuştu.
Kendimi bahçede buldum. Bunları haketmiyordum kesinlikle. İnsanlar ve o sikimsonik önyargıları yüzünden dışlanıyordum. Beni tanımak için uğraşmıyorlardı. Cesaretli olan birkaç ergen beni kırmak için 'canavar' diye bağırıyorlardı. Oysa enginarın bile bir kalbi var . "Burcu" Tepki vermedim. "Burcu"
"Burcu" "Ne var Batu?" " "Ah çok özür dilerim.Burcu. o ahmağın..bu aptalca düşüncelerini-" "Herkes öyle düşünür genelde" dedim. "Ben.. öyle düşünmüyorum." dedi. "N-neden?" dedim şaşkınca. Sadece neden diyebilmiştim. Kimse bana insanmışım gibi davranmaz ki. "Seni tanıyorum. Sen iyi birisin. Kimseyi kırmak istemediğini biliyorum. S-sen mükemmelsin." dedi.
Yıllar önce, ben çocukken benimle hiç konuşmayan ama bana laf atanları döven, beni savunan küçük Batu... Bu.. oydu. O benim sevgili Batu'mdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYBEDECEK HİÇBİR ŞEYİN YOK
Novela Juvenil"Biz yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı kaldırımlar Ve yine biz yan yana yürümeyelim diye dardı kafaları insanların Sırf dardı diye kafalar düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik Sarılmak yakar diyip aşkı hep uzaktan sevdik." Kim bilebilirdi ki...
