Bu hikayeyi devam ettirmemi sağlayan arkadaşlarıma çok teşekkür ediyorum. İyi ki varsınız.
Aklım durmuş gibiydi. Uzun zamandır ilk kez bir şeyler hissediyordum. Heyecan. Gözlerimi kapattım. Tepki veremiyordum. Gerçekten Batu muydu bu? Beni hatırlıyor muydu acaba? "Burcu?" beni kontrol etti. "Şey.. sağol" dedim. Duygularımı belli etmemeye çalışıyordum. Sİndiğim köşeden kalktım. Birlikte yürüdük.O okula gireceği sırada onu durdurdum. "Ben eve gidiyorum.." dedim usulca. Hala konuşmak istemiyordum. "Tamam gidelim o zaman" dedi. Gözlerimi devirdim. "Sen gelmiyorsun. Okulda ilk günün ve başka bir şey söyleme. Şimdi derse dön. Bunu bana tekrarlattırma. " dedim. İkna edici olmuştum ki kabul etti ve sınıfına döndü. Eve gittiğimde annem evde olmadığı için şükrediyordum. Kendimi yatağa attım. Artık eskisi gibi kafama takmıyordum hiçbir şeyi. Bu benim deli olduğumu değiştirmez. Psikoloğum ilerleme olduğunu söylese de bilemiyordum. Bunları düşünürken uyuyakaldım.
Gözlerimi aralamaya çalıştım. Fakat bir ağırlık ve yorgunluk hissettim. Orman kokusu doldurdu burnumu. Annem erkek parfümü kullanırdı genelde. Ama ilk defa iyi bir seçim yapmıştı. Ellerini saçlarımda gezdirdi. Ve yorgunluğuma, uykusuzluğuma karşı gelemedim. Kendimi uykunun huzurlu kollarına bıraktım.
Uyandığımda annem yemeğe çağırıyordu beni. "Bugün çok yoruldun sanırım" dedi. "Hı-hı" diye cevap verdim. "Arkadaşın seni ziyarete geldi" dedi tatsızca. "A-arkadaşım? Ceren?" dedim. "Batuhan." dedi. Ağzımdaki yemeği püskürtüyordum neredeyse. "O neden-" sözümü kesti. "Erkek arkadaşın olduğunu bilmiyordum Burcu" dedi. "Ben de bilmiyordum? çünkü yok anne" dedim. Muhtemelen bugünden sonra nasıl olduğumu merak ettiği için gelmiştir diye kendime tekrar ettim. Tabağını alıp bulaşık makinesine koydu. Ben de kalktım. Bu tavırlarından nefret ediyordum. Beni bu şekilde erkeklerden uzak tutamazdı. O nefret ediyor diye ben de erkeklerden nefret edemem ya. Herkes babam olacak adam gibi değil. O, annemi en yakın arkaşıyla aldattı. Olayın şokuyla anneme söyleyememiştim bile. Gerçi bildiğimi öğrendiğinde tehdit edip anneme söylettirmedi.Babamı o Nurcan denen sürtükle basmıştım. Lanet olsun.
O sırada kafama dank etti. O orman kokusu ve saçımı okşayan eller.. Batu'ya aitti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYBEDECEK HİÇBİR ŞEYİN YOK
Novela Juvenil"Biz yan yana yürümeyelim diye dar yapılmıştı kaldırımlar Ve yine biz yan yana yürümeyelim diye dardı kafaları insanların Sırf dardı diye kafalar düşünmeyi bırakıp sevmeyi denedik Sarılmak yakar diyip aşkı hep uzaktan sevdik." Kim bilebilirdi ki...
