CHAPTER 4
Kinabukasan ay maaga akong pumasok sa opisina.
Nakabusiness attire ako.
Nakita ko na ang sarili ko sa salamin.
Malaki ang pasasalamat ko na mukhang hindi ako tumanda mula sa naaalala kong hitsura two years ago.
Nasa akin pa rin ang kagandahang alam kong kinababaliwan ng mga kalalakihan.
Dire diretso akong pumasok sa office ni ANDREW.
Siya kasi ang may ari ng company na pinapasukan ko.
Kapag nasa loob ako ng company na ito lalo ko nararamdaman ang langit at lupa na pagitan naming dalawa.
Nagulat si ANDREW ng makita niya ako. He looked really surprised to see me.
"Anong ginagawa mo dito?" gulat na pagkasabi.
"Syempre dito ako nagtatrabaho." sagot ko sakanya.
"Yez, dito ka nga nagtatrabaho. But that was before I fired you. Now , what are you doing here?"
0_0 “0”
Nagulat ako sa sinabi ni ANDREW. "You fired me?"
"Pati ang pagpapatalsik ko sayo ay nakalimutan mo na rin?"
"Pero bakit mo ko tinanggal sa trabaho?"
"Ano sa tingin mo?" may panghahamon na sinabi.
"I dont know. Malinis ako magtrabaho. At ito lang ang inaasahan ko. Ito lang ang source of income ko. Wala akong nakikitang dahilan para tanggalin mo ako. Professional din ako pagdating sa office . Kaya hindi ako umaasta na girlfriend mo.”
"I dont need you here, You can leave now."
"ANDREW, please believe me. Wala akong ibang malalapitan. Just tell me the truth. After that handa akong tanggapin lahat ng punishment mo ibalik mo lang ako sa trabaho.. But, please remind me of the things can't remember." kulang nalang ay lumuhod ako sa harap niya.
Nag iisip si ANDREW at umupo pa siya sa swivel chair niya.
Mukang nabawasan ang galit niya.
"Umupo ka. Let's talk."
Umupo ako sa tapat niya.
HIndi ako umimik hinintay ko ang desisyon niya kung kailan ako magsasalita ulit.
Isang maling salita ko ay pwede niya ulit ako paalisin.
"It is true that you really lost your memory?"
"Yes."
"Okay tell me the details.?"
"Pag gising ko nasa kama nalang ako." Panimula ko sa kanya, halos sinabi ko na sakanya lahat ng sinabi sakin ng doctor.
"I see." yan lang ang sinagot niya sakin
"Do you believe me?"
