(A/N)
Paul Medina
<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3
Nagising ako sa tunog ng aking alarm, inabot ko ang cellphone ko, hindi pala ito alarm kundi tawag.
"Hello?" My voice barely came out.
"Ms.Vera? Are you okay?" Namulat agad ang aking mga mata sa aking narinig, tama ba yung narinig ko? Edward?
"Edward? Is that you?" kinusot ko ang aking mga mata.
"Yes, tumawag lang ako para sabihin na, you should just rest, hindi mo pa kaya pumasok diba?" After hearing that, my head starts to ache, pero konti na lang dahil, ilang araw na din ang nakaraan simula noong nagkasakit ako.
"Okay, I'll go back to sleep now." Humiga na ulit ako sa aking kama, ibaba ko na sana ang aking cellphone.
"Good mornight." gustuhin ko mang tumawa ay hindi ko magawa.
"Bye~!" binaba ko na ang aking cellphone.
Hindi ko maintindihan, kung paano siya hindi nagiging awkward, sa dami ng mga nangyare saamin. Sa totoo lang, minsan bilib ako sakanya. I don't know if his just "Professional", or that's just his personality.
Kung hindi dahil sakanya, our relationship would have been very awkward. Madami paring mga bagay na, nakakagulo ng isipan ko. Number 1, Paul, and Elise, and number 2, Edward and his so called jokes. More than one naman kaya, marami parin yun diba?
Friday ngayon, kinabukasan ay wala na akong pasok, but I think, I should use that as time to catch up with my studies. Sa tingin ko'y magiging mahirap, pero mas maganda kung maaga ko ito masimulan.
Masaya ako ngayon, may possibilidad kasi na, umuwi kami ni Elise sa aming hometown. Makakasama ko ulit ang aking pamilya.
<3 <3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3
Naglakad ako palabas ng aking kwarto, bumaba ako sa second floor. Napansin ko na may nakapatong sa aming lamesa, tinanggal ko ang naka takip dito, pagkain at isang sulat ang nakalagay sa loob.
"Faith! Elise here! n@nDiit0_n@_ph0_f00Dzx_mH0!" Jusko nakakadiri!
Dahil hindi pa ako nagugutom, ibinalik ko ang takip doon sa pagkain. Kumuha ako ng tuwalya, naglakad ako papunta sa C.R, tinggal ko ang aking mga damit at sinumulan ko nang maligo. Half-bath lang daw sabi ni Elise, susundin ko na lang siya, pero sa tingin ko'y, medyo okay nanaman ako, sadyang maalalahin lang talaga si Elise.
Pagkatapos kong maligo, umajyat ulit ako, paro makapagbihis. Pagkatapos ko magbihis, lumabas ako ng apartment, para maglakad-lakad.
♥♥♥ Elise's POV ♥♥♥
"So?" Tumigil siya sa paglalakad, humarap siya sa akin kaya humarap din ako sakanya.
"Paul I will tell her, don't worry." Nakatingala ako ngayon, masyado kasing biniyayaan ng Diyos sa height si Paul.
"Okay, I just really don't our relationship, to ruin your friendship.. You know that right?" niyakap ko siya nang mahigpit.
"Yes I know." nakasubsob ang aking ulo sa kanyang dibdib, pero ngayon ay nakatingala ulit ako sakanya.
Kumawala ako sa aming yakapan, at nagsimula na ulit kami maglakad dito sa park. I insisted na dito na lang kami, gusto niya kasi sana na kumain kami sa isang restaurant, pero naisip ko na mapapagastos pa siya nang malaki.
Umupo kami sa bench, bumili kami ng ice cream bago umupo dito. Habang kumakain ng ice cream, nararamdaman ko ang lamig ng hangin. I'm just wearing a dress, and a denim jacket, but I guess my jacket isn't enough to stand the cold.
naubos ko na ang ice cream na binili namin. nilapit ko ang aking kamay sa aking bibig, hinipan ko ito, at kiniskis sa isa't-isa, ang lamig!
Biglang kinuha ni Paul ang isa kong kamay, at nilagay ito sa bulsa ng kanyang jacket. For some reason, I'm okay now, I'm not that cold, I feel fine, I feel protected and somehow safe. Inilagay ko ang aking ulo sa kanyang balikat.
I didn't thought na, sitting on a bench, our hands holding each other tight, and my head leaning on his shoulder, would make me happy, and make me feel that I'm not alone.
"You know I love you, right?" I looked up to look at him, Siya lang talaga, siya lang talaga yung taong nakakapagparamdam sakin, nang iba't-ibang emosyon.
"Pang ilang ulit mo na yan?" Sinusubukan ko itago ang aking kilig, pero MYGHAD mga beshies! Hindi ko kaya!
"Ngayon ko pa lang sinabi ah!"
"Palagi mo naman inuulit-ulit!" Tinetext niya ako, sa mga tawag niya, pag nagkakasalubong kami, kahit saan kami magkita sasabihin niya yan! Paul is such a cutie, parang ako! AY JOKE! HAHAHAHAH!
"What can I say, you make me fall in love for you, every time we see each other." Hoy hindi ko na kaya! Walang paawat eh!
"I love you too~!" bulong ko sakanya, pabebe ako eh bakit ba! Nagulat ako dahil, bigla siyang napaayos sa kanyang inuupuan, napaayos rin tuloy ako.
"That's the first time!" Manghang-mangha ang kanyang itsura ngayon.
"Hoy grabe ka! Nauna ako magsabi ah!" nagulat ako, sabiglang pagiba ng kanyang itsura, he went from, cutie patootie to, handsome hottie, HALA ANO DAW?! HAHAHAHA!
"I know, I just want to make sure that, you still love me." HINDI KO NA KAYA MGA BESHIES!
Tumayo ako bigla kaya, napatayo rin siya.
"Saan ka pupunta?" Hinigit niya ang kamay ko, para bang ayaw niya ako paalisin.
"Tara na! Anong oras na eh, baka hinahanap na ako ni--"
"Faith?" Nanlaki ang mata naming dalawa nung narinig namin ang boses niya. Napaharap ako sa likod ko, nakita ko si Faith, nakatingin siya sakin, and no it's not the friendly type of tingin, it's more "MAMATAY KA KUNG HINDI KA MAGSASALITA" look.
"Faith! Anong ginagawa mo dito?" Lumapit siya saaming dalawa kaya, napatabi ako bigla kay Paul.
"Hi Faith!" Ngumiti si Paul sakanya, tinignan niya lang ito, at tumingin ulit sakin.
"Elise, I've done a lot of explanations for you, I guess it's my turn to ask for one?"
Lord Kunin niyo na ako.
<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3
BINABASA MO ANG
Locked Hearts
Teen FictionTwo Hearts Locked, and their key?Only one, pero parehas nilang gusto makuha ang susing ito. Sino kaya ang pipiliin ng susi sa kanilang puso?Ang puso bang naging malamig from countless rejection?O baka naman ang pusong palaging at patuloy na umaasa?
