Unexpectedly

• Chapter 14 •

Jef's point of view

Nasa rooftop ako ng school, nagpapahangin. Masyado nang maraming nangyari ngayong araw.

Ayoko pa umuwi, maaga pa naman ata. Napatingin ako sa relo ko, alas-quatro palang naman.

Dito muna ako.

My mind is in the middle of nowhere, when I heard footsteps. I didn't bother to look behind, nanatili ako sa pwesto ko.

"Jef"

When I heard that voice, I know na sya yon.

"Kambal"

It's Tristan.

"Anong ginagawa mo dito? Kanina pa kita hinahanap"

I smiled.

Fake smile.

"Nagpapahangin lang"

"You okay?"

"I guess"

"Uwi na tayo, ihahatid na kita."

"It's okay kambal, mauna kana. I have something to do pa."

Lumingon ako sa kanya after ko sabihin yon.

Bakas sa mukha nya ang pag-aalala.

I smiled again. Pero this time, it's real.

Para mabawasan yung pag-aalala niya.

"I'll be okay, don't worry :)"

"You sure? You know how precious you are to me"

"Silly! I'm okay haha"

Tumawa parin ako, para mapagaan ko yung loob nya at bawasan ang pag-aalala nya.

"Please wear that smile again, okay? Ayokong nakikita kang malungkot."

"Okay :)"

"Much better"

Haynako, kaya ka nagustuhan ni Riezza eh. You're so caring.

"Pano, mauna na ko. Okay ka lang talaga dito ah?"

"Oo ngaaa, sige na babyeee"

He kissed me on my forehead.

Sweet brother. Haynako.

"Bye"

After 15 minutes...

I decided na umuwi na, pero dadaan muna akong convenience store.

Bibili lang akong pasalubong sa kapatid ko.

Pagkaharap ko..

Di ko inaasahan ang taong makikita ko ngayon sa harap ko...

Ang taong mahal ko....

"Paulo..."

----------
Short UD
oopsie hahahaha eto na ba yon? Hahahaha aminan na ba?