Unexpectedly

Chapter 32

Jef's point of view

I don't know kung ano mangyayari sa vacation nila ni kambal doon but i did my best para sabihan si Riz na sabihin na niya kay kambal.

Mahirap na kasi kung patatagalin niya pa. Hindi ko alam kung ano magiging reaksyon ni Tristan pero I think hindi ito magagalit nang husto. I dont know kung ano tumatakbo sa isip ni Tristan but I really hope na hindi siya magalit as long as sabihin agad ni Riz ang tungkol kay Archi.

Ugh, this is frustrating.

Nabalik ako sa wisyo ng tawagin ako ni Jae.

"Love!!!!"

Bumaba na ko para tingnan ko ano yon. I heard Jae talking to someone. May kausap sya sa pintuan. Delivery? Nilapitan ko si Jae at tinanong kung ano yon.

"Love, ano yan?" I asked Jae.

He shrugged and tumingin kay kuya delivery guy asking what is it.

"Maam, Sir di ko po alam eh. Napag-utusan lang po ako na ideliver sa inyo, nakalagay din po diya yung address nyo eh."

Pinirmahan ko yung deliver receipt dahil ako pala ang kapangalan don. I checked the box and hindi naman mabigat, i mean sakto lang. Inalog pa ni Jae pero he doesn't hear anything.

"Next time na natin buksan yan, its not important naman. Lagay mo na lang sa drawer sa may tv, love. thankyou."

Sa susunod ko na bubuksan, di naman importante eh.

***
Riz' point of view

I having a headache. Sobra na kong nag-iisip kung pano at saan ko ba sasabihin kay Tristan. This is making me crazy. I tried everything pero lumilitaw lagi si Archi. I dont know if he has an instinct na sasabihin ko na kay tristan o sadyang lagi lang napag-uustusan ni manang na tawagin lagi si tristan.

Nandito ako sa kwarto kasi ang sakit talaga ng ulo ko. Si tristan di ko alam kung nasaan basta iniwan ko sya sa baba. Nakakainis. Sumasakit na ulo ko.

*tok tok*

*tok tok*

"Bukas yan!" i shouted.

Baka si tristan 'yan. Papasuyo ako ng gamot.

"Beb, can you buy me medicine? I'm having a head---"

I stopped talking as soon as i saw Archi standing in the door.

Siya yung kumatok? wth.

Napatayo ako ng kama kahit masakit ulo ko. At bad timing kasi mejo nahilo ako. Nilapitan naman agad ni Archi at hinawakan ako sa braso which is inalis ko din. Ayokong hinahawakan nya ko.

"Bitawan mo ko"

Nagulat naman siya sa ginawa ko.

"Okay ka lang? Gusto mo bilhan kita ng gamot? Sobrang sakit ba ng ulo mo?"

He asked but i rejected. I dont need him.

"No, and please leave me alone. Baka makita pa tayo ni tristan dito at isipin kung ano ginagawa natin. I dont want you to ruin my relationship with him. Please lang, layuan mo na ko katulad ng ginawa mo noon. Im happy now so please."

"Pero Riz, i still love you."

*pak*

Rinig na rinig sa buong kwarto ang pagsampal na ginawa ko. I'm sorry Archi pero you cant fool me. If you really love me, di mo ko iiwan noon. I have tristan now at hindi ako papayag na sirain mo kami.

"You think I'm a fool to believe that? Archi, matagal na tayong tapos. Utang na loob. Matagal na tayong wala kasi matagal ka ng umalis sa buhay ko!"

Napahawak si Archi sa pisngi na sinampal ko.

"I can't. Babalik ako at kukuhanin kung ano yung akin. I really love you, and im so stupid na iniwan kita noon! Kaya lang kita iniwan kasi--"

"Kasi ano?"

Hindi ko alam kung dapat na ba kong mamatay kasi kung oo, pwede na ngayon na.

Nandito si Tristan!

Kitang kita ko ang confusion sa mata niya. Palipat-lipat ang tingin niya sakin at kay Archi.

I cant talk. Hindi ko alam kung pano ko ipapaliwanag sa kanya. Handa akong sabihan sa kanya but di ako prepare sa ganito. Masyadong nakakabigla. Hindi ko alam.

Nasusuffocate ako sa mga nangyayari. Halo- halo na lahat ng iniisip ko. I can't-- i don't know kung pano ko sasabihin kay Tristan. Bigla akong natameme.

"Kasi ano? Archi? Riz?"

He's voice. Its so deep. Ngayon ko lang narinig na ganito yung boses niya. Nanginginig ako. Napepressure. Hindi ako makahinga. Sinabayan pa ng sakit ng ulo ko. I can't breathe. My eyes are getting blurry.

In one moment, i just found myself lying on the floor and tristan is screaming.

"Riz!"

Its the last thing i heard before ako mawalan ng malay.