The Legendary Dark Demon

Chapter 48

"Wakey wakey little princess."
Naalimpungutan ako nang may tumatapik sa aking pisngi. Hindi pa ako nagmulat but the nerve of this man, whoever he is to touch me.

Sinubukan kong ikilos ang kamay ko para suntukin siya pero hindi ko maikilos ito.

Agad akong napamulat at napatingin sa paligid. I'm in some kind of abandoned warehouse. It was empty and dark and dirty.

Napabaling ang tingin ko sa lalaking nasa harap ko.

Malaki siya at may konting balbas, singkit ang mga mata niya and he has a japanese accent, so obviously hapon nga ito.

Tinutukan ko ang mukha niya, trying to find some familiarity. I was looking back on my past deeds.

Eliminating competitions,  killing disobedient underlings and blackmailing to expand our power, that's what I do best for the Otokawa mafia. Marami na din akong napabagsak na mga kompetisyon nang Otokawa, maaaring isa siya dito. Maybe he's after me for revenge.

"Well, do you remember me now, princess?" sabi nito habang hawak hawak ang baba ko. Iniwas ko naman ito sa kanya.

Sinamaan ko siya nang tingin tsaka dinuraan.

"I never really bother to remember someone weak. Sorry but your face really doesn't ring a bell"

Agad niyang pinahiran ang mukha niya tapos at malakas akong sinampal at halos matabingi ang panga ko sa lakas. I could definitely taste blood on my lips.

"You brat,  Dahan dahan ka sa pananalita mo, baka nakakalimutan mong ikaw ang nakatali ang kamay at hindi ako."

"Old man,  I think your underestimating me that much. I wasn't called the Legendary Dark Demon for nothing. Kayang kaya kong basagin ang bungo mo kahit di ko ginagamit ang kamay ko."

Agad akong tumayo at sinipa ang mukha niya nang pagkalakas lakas dahilan para matumba siya paatras.

"You bitch!" yun lang ang nasabi niya habang dahan dahan akong naglakad patungo sa kanya.

"Babatiin kita,  kung sino ka man, you got to slap the legendary dark demon, but I think that's as far as you can get with that revenge of yours. Too bad hindi na kita pagbibigyang hawakan ni hibla man nang buhok mo. Your petty revenge for whatever it is na pinaglalaban mo ay magwawakas na ngayon. Kung bakit kasi kamay ko lang ang tinalian mo,  you're underestimating me a lot at nakaksinsulto iyon. "

Pilit niyang ini-angat ang katawan niya sa pagkakahiga, habang palapit nang palapit ako.

Dumura siya nang dugo at napatawa.

"Laugh all you want because it will be the last thing you can do before I flatten your face with my foot."

Tumawa parin siya nang tumawa. Baliw ba itong lalaking ito?

"You naive girl, malakas ka nga but you're still a stupid,  naive little girl, a lost little kitten trying to be a fierce tiger in a big jungle."

Sinipa ko siya sa sikmura at napasigaw siya.

"Might I remind you, I'm in control here,  kayang kaya kitang patayin,  so why don't you beg for mercy and I'll let you die as fast as possible."

"Diyan ka nagkakamali, you were never in control, all your---ughh"

Di ko na siya pinatapos at muling sinikmuraan.  Every time he open his mouth ay umiinit ang ulo ko.  He's totally pissing me off.

"You know,  if you could just have shut your mouth, you could've lived a little longer."

Itinaas ko ang paa ko at handang tapakan ang ulo niya nang may maramdaman akong bagay na parating saakin kaya inilagan ko iyon kaya bumaon ito sa pader sa tabi namin at napatingin ito doon.