P.O.V Selené
Ik ren in het bos. Het is donker, en ik zie geen sterren in de lucht. De bladeren van de bomen vliegen er af. Je hoort de wind ruizen. Ik hoor gegrom achter me. Als ik naar achter kijk zie ik 3 wolven achter mij aan rennen. Ze grommen en happen. Ik schrik en ren harder en harder.
Één wolf is donker bruin, de andere zwart en de laatste is donker grijs. Ze zien er moordlustig uit. Ze zijn uit voor bloed, Mijn bloed. Je hoort de grond Dreunen van hun poten, ik moet harder rennen anders krijgen ze me te pakken. Ik Let niet goed op en val daarom over een boomstronk. Ik draai me om en zie de wolven heel dichtbij komen.
Veel mensen zouden nu blijven liggen en denken dat ze geen kans meer maken. Ik zit even te twijfelen of ik dat zou doen maar als snel draai ik me om en ren ik verder. De wolven zitten me op de hielen. Ik Hoor hun ademhaling achter me. Door het geruis van de wind hoor ik een stem. 'Ik krijg je te pakken Selené'. Ik word bang, maar blijf door rennen. Zweet maakt zich plaats op mijn huid. Tranen komen te staan in mijn ogen. 'Ik krijg je'. Gegrom en gehijg vind zich achter mij plaats.
Ik zie in het bos licht, snel ren ik er naar toe. Als ik er ben stop ik met rennen.
In het stukje van dit bos staan allemaal fakkels. Ze staan in een cirkel. Aan het uiteinde zie ik een paal staan. Touw is er aan de bovenkant omheen geslagen. Ik schrik van het gegrom achter me. De wolven jagen me in de cirkel. Ik draai een rondje en zie nu allemaal achter de fakkels staan. Een rilling gaat over me heen.
'Nog lelijk als altijd' ik draai me om en zie daar midden in de cirkel mijn vader staan, alsof hij via magie opeens daar stond. Ik kijk hem boos aan. 'Weet je van wie je het hebt? Je moeder, jammer dat ze hier niet bij kan zijn' een traan glijd over mijn wang. 'Of wacht toch wel' twee wolven duwen een paal met haar eraan, levend. 'MAMA'. Haar hoofd gaat omhoog. 'Lieverd, goodness je bent okay' zucht ze. Ik wil naar haar toe rennen maar word tegen gehouden. Twee wolven stappen de kring in. Dreigend lopen ze naar mij toe. Ik schud mijn hoofd, ik ben niet bang. Ik loop vastberaden naar mijn moeder. De twee wolven zijn bij me aangekomen, en bijten gelijk in mijn been. Ik Kreun van de pijn. Ze grommen en elke keer wanneer hun naar voren lopen, loop ik naar achteren, totdat ik tegen iets hardst bots. Mijn vader loopt naar me toe, pakt mijn handen en bind ze vast aan een paal die er al stond toen ik aan kwam. 'Het deed zoveel pijn toen je je moeder verloor, toch?' Een traan glijd weer over mijn wang als ik denk aan hoe ik wolven haar zag verslonden. 'Het zou zeer pijnlijk zijn als je dat weer moet zien, toch?' Ik houd mijn adem in. Twee wolven komen weer de kring in gelopen. Ze grommen en rennen naar mijn moeder. 'MAMA' Schreeuw ik, tranen stromen over mijn wangen. Ik kan mijn moeder niet verliezen, niet nog eens.
De wolven valen haar aan. Ze Gilt als er stukken vlees in de lucht vliegen. 'IK HOUD VAN JE, VERGEET DAT NOOIT' Gilt ze. Tranen springen over haar wangen. Als snel zegt ze niks meer en zijn haar ogen dicht, maar dat weer houd de wolven er niet van. Stukken vlees vliegen nog steeds de lucht in. Tranen gaan over mijn wangen. 'Mama' fluistert ik zacht. Ik ben haar kwijt. Al weer.
'Ohw, vind je het ook zo ongezellig hier?' Het is even stil. 'Misschien wat gezelschap. Ohw Blakeeeee'. 'Nee niet Blake' angstig kijk ik hoe Blake naar me toe loopt, twee wolven volgen hem, natuurlijk. 'Blake' Zeg ik zacht wanneer hij voor me staat. 'Hey, kijk me aan, het komt goed echt waar'. Ik wil echt geloven dat het waar is, maar het is gewoon niet zo. 'Ik ben bang' fluister ik zacht. 'Mooi dat is ook de bedoeling' grijnst mijn vader. Ik negeer hem en kijk diep in de groene ogen van Blake. 'We zijn net een symfonie'. 'Hoe bedoel je?' 'Net als muziek-' hij word tegen gehouden door mijn vader. 'GENOEG' hij pakt een fakkel. Ik sluit mijn ogen. Dit kan niet waar zijn. 'Open je ogen'. Blake kijkt me doordringend aan. 'Selené'. 'BLAKE NEE' Schreeuw ik wanneer mijn vader met de fakkel komt aangelopen. Hij drukt zijn lippen snel op de mijne. Het smaakt naar zout vanwege mijn tranen. Ik zie hoe mijn vader de fakkel op Blake's hoofd laat vallen. 'BLAKE' Gil ik. 'Het is okay Selené, het is okay'. tranen stromen over mijn wangen. 'Ik maak je leven verschrikkelijk. Ik krijg war ik wil, wacht maar af'.
------------------------------------------------------
Yo TOMATEN UNICORNS
Okay, best lang hoofdstuk. Yay. Sorry voor de late update. Goed nieuws... HET IS PASEN!!!
Fijne paasdagen everybody.
Yay extra lang weekend. Laters.
Sira
I hope you like it
JE LEEST
Wolfmusic
Werewolf(Dit is het vervolg op adopted by the alpha maar ook zonder dat boek kan je het lezen. Ook elk hoofdstuk een liedje maar niet dat ik elk hoofdstuk een liedje helemaal ga uit typen) Hij is stil Hij heeft een familie Hij is gelukkig Hij heeft geen p...
