The choise

*12*

           

POV Olivia

Ik had even een knuffel nodig what te fuck is er gebeurt ik kan het nog steeds niet geloven Nathan die een jongetje bewusteloos klopt, ik ga me zo schuldig voelen als die jongen er iets aan overhoud, ik had veel eerder iets moeten doen waarom stond ik daar zelfs maar te kijken ik had meteen naar hem moeten gaan oh fuck fuck fuck de hele avond heb ik me alles zitten verwijten ik heb bijna niet geslapen.

*volgende dag*

de hele dag voelde ik me slecht.

ik wou net vertrekken om naar de squad te gaan. Tot ik gebeld wordt.

"hallo politie Mechelen het is in verband met gisterenavnond, spreek ik met Olivia?" ja daar spreekt u mee. " je vroeg om iets te laten weten over de jongen, ik heb net doorgekregen dat hij een zware hersenschudding heeft." ohnee, ik sla men hand voor men mond , maar alles is toch goed met hem?? "ja hij moet veel rusten dat wel " oh oke. "we zouden wel willen dat jij en je vriend van gisteren morgen naar het kantoor komen want er zijn nog wat dingen die we willen verduidelijken" ja oke dat is goed we zullen er zijn. "oke dat was het bedankt en tot morgen" tot morgen en ik hang op, morgen naar kantoor..

snel neem ik mijn fiets (waar ik de sleutel ondertussen al van heb gevonden) en fiets zo snel mogelijk naar Bent. Ik ben zo niet normaal boos.

Ik gooi men fiets op de grond en smijt de deur open.

Ik stap af op Nathan.

Ben je nu helemaal gek geworden wat dacht je wel!

"ik snap dat je kwaad bent, maar doe rustig aub"

rustig?! die jongen heeft een zware hersenschudding!

Nathan staat verstomd voor me "h-het spijt me" dat moet je niet tegen mij zeggen!

"ik weet dat het dom was van ons maar het was een ongeluk" ja en dan moet je zeker weglopen, je kon ons ook helpen he! "heb je gezegd dat wij het waren?"

tuurlijk niet, regel 1 we veraden elkaar niet en Rayan heeft ook niets gezegd dus ze weten van niks maar ik en Rayan moeten wel morgen naar het policiekantoor, voor een soort van verhoor ofzo weet je wel hoe moeilijk je het ons maakt?! uggh, ik ga naar huis. Ik loop naar buiten, Liv en Lina volgen me omdat ze nog totaal niet weten wat er gisteren is gebeurt.

wanneer we bij mij thuis zijn vertel ik ze alles wat er gebeurt is. "en wat ga je morgen zeggen," geen idee ik wil hun niet veraaden en dat ga ik ook niet doen.

Zouden ze klikken?
Voooote 💛