The choise

*15*

           

POV Olivia

Ik besef nog niet wat er net gebeurt is ,mijn beste vriend is opgepakt en dat is de schuld van degen waar ik denk ik verliefd op ben? Ik moet naar Rayan, zonder rekening te houden met men 2 andere vriendinnen neem ook ik mijn fiets en fiets zo snel ik kan naar zijn huis. Ik neem de lift naar de bovenste verdieping en klop redelijk hard op de deur, er gebeurt niks het is al laat dus ik kan hier moeilijk beginnen roepen. ohja! Mijn gsm tuurlijk, haastig typ ik zijn nummer in het gaat over, na 3 keer over te gaan neemt hij op, "ja?" Rayan doe alsjeblieft de deur open! Daarna legt hij af ik weet niet of dat goed of slecht is maar na een aantal geluiden binnen te horen denk ik dat het een goed teken was. De deur gaat open, ik geef geen fuck en vlieg hem in de armen.

"wat heb ik gedaan?" vraagt hij? wacht laten we naar je kamer gaan. Hij gaat op zijn bed zitten. Het is nu gebeurt oke, maak je niet zo druk Nathan was even kwaad gewoon door frustraties dat gaat wel over.
"hij vergeeft het me nooit."
Dat kun je toch niet weten en ik kon het even goed ook gezegd hebben, en langs de andere kant nu word hij gestraft voor wat hij deed langs de ene kant verdient hij het wel. "
maar langs de andere kant ook weer niet" zegt hij wanhopig.
Ik ga recht voor hem zitten, Rayan kijk naar mij, hij kijkt omhoog recht in mijn ogen je ziet gewoon dat hij zoveel spijt heeft en het doet me zeer om hem zo te zien.

Je mag jezelf niet de schuld geven , het is nu gebeurt niks aan te veranderen, we gaan dit oplossen ik ga je helpen en ik geef hem nog een knuffel, zijn knuffels zijn zo goed, ik wil echt wel een move maken maar ik denk niet dat dit het moment is om de romantische guy uit te hangen.

"Ik wil jullie gewoon niet kwijt,..ik wil jou niet kwijt raken"

je bent me niet kwijt.

Na nog een tijdje zo gezeten te hebben en nog wat te praten moet ik naar huis,

en bel me als er iets is oke?

"oke" en dan ga ik naar huis. Wanneer ik thuis kom kan ik enkel nog aan Rayan denken ik zit zo met hem in.

Ik voel mijn gsm in men achterzak trillen ik ontgrendel men gsm en zie dat het een bericht is van Lina : morgen avond meeting bij Bent, zonder Rayan het is belangrijk kom alsjeblieft." wat moet ik daar nu van verwachten ik antwoord: "oke ik zal er zijn."

Ik kan al denken waarover het zal gaan ..Rayan

*die avond bij Bent thuis*

Wanneer ik de deur open zie ik dat iedereen al is waarom was het zo belangrijk? vraag ik.

Zet u zegt Liv. Ik kijk hun een beetje raar aan .

Nathan begint: "ik en Bent moeten 2 maanden lang elk weekend vuilnis gaan opruimen en we hebben een preek gekregen van de ouders van die jongen, en weetje vanaf nu hebben we een strafblad, allemaal omdat jou vriend zen mond niet kon houden"

Je weet niet hoe moeilijk zo een verhoor is zeker, zeg ik ter verdediging.

"Ik neem jou niks kwalijk, je hebt niks gedaan, maar je snapt dat wij en Rayan niet meer gaat"

maar ho-oe..

"je zult een keuze moeten maken of je kiest voor ons en we gaan verder zoals we al 10 jaar doen en alles word weer normaal of.. je kiest voor Rayan maar dan hoor je niet meer bij ons..we willen graag morgen je antwoord weten"

wat? ik kijk ongelovig naar Liv en Lina

"het is beter zo dat snap je toch?"

beter? beter voor jullie zeker, hoe kan ik daar nu tussen kiezen? ik kijk naar Bent, mijn enige hoop ik krijg tranen in mijn ogen "sorry" zegt hij, dit menen jullie niet?! nee nee, ik moet hier weg ik loop naar de tuin idk why ik ga achter het tuinhuis zitten waar we vroeger zo vaak zaten. tranen rollen over mijn wangen, kiezen? Ik hoor voetstappen en het is Bent die naast me komt zitten ik leg men hoofd op zijn borst, ik kan niet kiezen zeg ik snikkend.

"ik weet dat het moeilijk is, maar je snapt ons toch?"

ja tuurlijk maar dit..

"je komt er wel uit, denk gewoon goed na en doe wat het beste voelt."

Rayan vind vast wel nieuwe vrienden, hij is zo populair.. en..nee zo mag ik niet denken.

Zou je het erg vinden als ik naar huis ga, zeg ik nadat het al een tijdje stil is.

"ja tuurlijk, dan kan je er eens goed over nadenken."

uhum. ik slof naar men fiets en begin te fietsen, niet snel, ik let niet op ik denk terug aan alle leuke herinneringen zoals Walibi enzo. Wanneer ik terug thuis kom, wil ik zo snel mogelijk naar men kamer, "haha hoe zie jij er uit" hoor ik plots achter me, Romi. Dat gaat jou niks aan, laat me met rust, zeg ik fars. "wowo rustig ik vroeg het maar" en ze loopt me voorbij richting de woonkamer.

Ik lig op mijn bed en zeg plots tegen mezelf, ik moet wel voor de squad kiezen 10 jaar kan ik toch niet weggooien voor iemand die ik nog geen jaar ken, en wat als het niks word tussen ons en we ruzie krijgen dan heb ik niemand meer,..morgen ga ik het zeggen.

Staat haar besluit al vast of verandert ze toch nog van gedachten..
V❤️te
I know dat dit een lang ht is