The choise

*13*

           

*volgende dag op het politiekantoor*

POV Rayan

Ik en Olivia zitten in de wachtkamer, straks moeten we één voor één naar binnen gaan. Ik ben wel een beetje zenuwachtig wat wel normaal is denk ik. Dus we houden het erbij, we hebben de "daders" niet gezien. "ja inderdaad"zegt Olivia.

"mevrouw u mag meekomen." nu zit ik nog alleen in de kamer, maar te wachten en hopen dat het meevalt. Na ongeveer 10 minuten gaat de deur open "nu mag u meekomen" ik sta op en Olivia ziet er opgelucht uit, niet dat ze het gezegd heeft, maar dat het haar gelukt is de namen van Nathan en Bent niet te zeggen. "gaat u maar zitten, u weet waar het over gaat" vraagt de agent vriendelijk. Ja ja over gisterenavond. "kunt u nog eens precies vertellen wat u gezien heeft gisteren?" ik vertelde het hele verhaal, alleen niet dat we de stemmen herkenden en dat we ze dus wel degelijk herkend hebben, en het dan nog eens onze vrienden waren.

"Ik wil nog even zeggen, alles wat hier gezegd word blijft tussen ons." wat bedoelt u daarmee? "Ik heb het gevoel dat jullie meer weten maar het misschien vrienden waren en dan snap ik dat het moeilijk is om hun namen te noemen, maar bekijk het ten opzichte van de ouders, en de daders verdienen een straf dat zeker, ze hebben een fout gemaakt en ze hebben geluk dat de jongen er nog redelijk goed van afkomt."

Ik begin te twijfelen, wat hij zegt is waar, ik begin steeds zenuwachtiger te worden en dat heeft ook de agent door, ooh wat moet ik doen ik moet hier weg, meneer ik heb echt niemand gezien. "stel nu stel dat jullie weten wie het waren en we komen er achter, dan zijn jullie wel medeplichtig voor verstoring van het onderzoek, en ook daar staan straffen op en dan krijg niet jij alleen maar ook jou vriendin die daar nu zit te wachten een straf" zit hij mij nu af te dreigen ofzo?? ik wil geen straf en Olivia ook niet, Nathan en Bent die verdienen straf wij niet en voor ik het wist

Nathan Vandergunst en Bent Looier, meneer. Het was eruit voor ik het wist.

"dat staat genoteerd meer hoeven we niet te weten u mag gaan."

what te fuck heb ik gedaan?!

Ik stap terug richting de wachtkamer en loop samen met Olivia naar buiten "is het gelukt? vraagt ze stil, ja euhm bij jou,"het was wel moeilijk maar ik heb niks gezegd."

ik vervloek mezelf vanbinnen, wat heb ik gedaan?! "heb je zin om nog een film te kijken?" nee.. ik bedoel ik ben nogal moe snapje "ahja oke dan tot morgen" voor ze haar omdraait geef ik haar nog een knuffel.daarna gaan we elk onze eigen weg naar huis.

i'm fucked

RIP rayan 💓