The choise

*14*

           

POV Rayan

Ik heb de hele nacht wakker gelegen, maar toch ga ik vanavond naar de squad, al weet ik niet of dat een goed idee is.

*avond*

Ik zet men fiets in het rek en open de deur de sfeer is normaal tot mijn verbazing, ik ben de laatste."heey" ik ga in de zetel zitten en klooi wat op mijn gsm. tot..

"hebben ze nog iets speciaal gevraagd op dat verhoor van gisteren?" nee niet echt zegt Olivia.

Uiteindelijk besluiten we om een film te kijken. Nathan was net de film aan het opstarten tot dat er op de deur word geklopt. "wie kan dat nu nog zijn" zegt Liv terwijl ze naar de deur loopt.

Wanneer ze de deur opent en ik hoor "goedeavond, politie Mechelen." schiet ik helemaal in paniek.

" zijn de heren Vandergunst Nathan en Looier Bent hier?" ja dat zijn wij meneer zegt Bent. "jullie zouden even moeten meekomen voor enkele vragen, pak jullie spullen en kom dan naar de wagen die hier buiten staat we wachten op jullie." Dan draait de agent zich om en loopt naar de wagen.

"we zijn erbij" flipt Bent.

"je had toch niks gezegd??" vraagt Nathan bedrukt aan Olivia "nee ik zweer het ze weten het echt niet van mij, ik zou jullie nooit verraden!"

Zijn ogen schieten naar mij, hij komt op me afgestapt. "jij?!?" zijn ogen branden, ik kijk naar mijn voeten waarmee ik het teken geef , ja ik heb het gezegd.

"Jij vuile yt flikker ik dacht dat je te vertrouwen was maar blijkbaar dus niet!!" Nathan staat nu enkele centimeters voor me. "Liv haal die agent, snel!" roept iemand op de achtergrond net wanneer Nathan zen vuist omhoog haalt word hij in een handgreep naar achter getrokken door de agent "rustig eh gij!" en hij word naar buiten gebracht hij roept nog , "hier ga je spijt van krijgen!" ook Bent word meegenomen. Je hoort de wagen buiten vertrekken. Ik sta nog steeds waar ik stond, nog steeds niet goed beseffend wat er net gebeurt is, Lina Liv en Olivia staren me aan ook redelijk geschrokken van Nathan's reactie.

ik euhm ik, ik weet niet wat ik moet zeggen, ik loop dan maar weg, door de voordeur recht naar mijn fiets, en dan fiets ik zo snel mogelijk naar huis, ik weet niet wat ik voel ik ben kwaad, kwaad op mezelf, ik huil zelden maar nu krijg ik het toch wel moeilijk wanneer ik eindelijk mijn straat in fiets en men fiets in het rek zet wil ik zo snel mogelijk naar mijn kamer, er is niemand thuis gelukkig dan kan ook niemand vragen stellen. Ik laat me vallen op mijn bed.

Bitch fight 💙