The choise

*16*

POV Olivia

*11:15*

ik heb men wekker niet gezet, eigenlijk ben ik al wakker vanaf 8 uur maar ik heb gewoon geen zin om uit mijn bed te komen, ook al is het prachtig weer vandaag.

"Olivia kom je nog ontbijten of hoe zit dat?" hoor ik en moeder roepen beneden aan de trap. "jaa ik kom", roep ik dan maar terug, oke nu moet ik wel opstaan. ik kleed me snel om en ga dan naar de keuken.

"sinds wanneer sta jij zo laat op, dat was toch verspilling van de dag?" ja ik voelde me niet zo goed dusja. 

"oh maar voor 1 keer is dat niet erg hoor."

oke stop nu met praten denk ik in mijn hoofd. Na het ontbijt ben ik op het terras gaan zitten met mijn laptop, ik moest nog wat video's editten, niet dat ik een youtubster ben, nee als we ergens "speciaal" heen gaan film ik altijd wat met zo een fisheye lens en dan edit ik dat wat en zet er een effect en muziek over, en die zet ik dan op instagram, klinkt heel stom maar ik vind het leuk om te maken en het heeft best nog veel views. 

Als ik aan het editten ben gaat de tijd zo snel voorbij het is ineens half 1 men moeder heeft lasagne gemaakt, men lievelings eten. De rest van de dag heb ik vanalles en nog wat gedaan, zoals men kamer opgeruimd het was echt nodig.

*19:00*

Het is tijd om naar de squad te gaan, ik kijk er echt tegenop.

Ik klop aan en open de deur weer zie ik dat iedereen er al is , waarom kom ik de laatste tijd steeds te laat whut? Iedereen kijkt me gespannen aan, 

"en..weet je al wie je uhm ja kiest zegmaar" vraagt Lina meteen.

Tuurlijk heb ik voor jullie gekozen 

"ooh wat een opluchting ik ben zo blij!" en Liv komt op me afgelopen en knuffelt me, daarna ook Lina. 

"Ik ben echt maar dan ook echt blij dat je blijft, zusje" en ook Nathan geeft me een knuffel. Nadat iedereen zowat zijn mening had gegeven besloten we om nog wat bij te praten, het is een tijdje stil tot Bent begint te praten "wil je dat ik het tegen Rayan zeg off?" nee ik wil dat liever zelf doen en ook zo snel mogelijk. 

"vanavond nog?" 

ja.zeg ik met een zucht. 

"Wil je dat we meegaan?" nee hoeft echt niet, zeg ik met een flauwe lach. Na een anderhalf uur besluit ik om door te gaan Nathan loopt nog mee tot aan de voordeur 

"Je kan het wel, en dit is echt het beste voor iedereen" Ik haal men schouders op en sluit de deur achter me, de zenuwen gieren door mijn lijf, elke meter dat ik dichter bij zijn huis kom word ik zenuwachtiger. Ik heb niet echt iets voorbereid om te zeggen ik ga denk ik improviseren op het moment zelf al weet ik niet of dat zo een goed idee is.

Ik bel aan en bijna meteen word de deur geopent door.. Rayan.

"kom binnen" zegt hij lief, nee danku ik wil eigenlijk iets komen zeggen, 

"oh oke wat dan?" 

Hier gaan we dan.

Het is slecht nieuws, door alles wat er de laatste tijd is gebeurt in de squad hebben ze me voor een keuze gesteld..

een keuze tussen hun of jou.

"Wat?" hij kijkt me niet begrijpend aan.

Ik vond dit echt de moeilijkste keuze ooit geloof me en ik hou van jullie allebei maar ..ik kan niet zomaar 10 jaar van een geweldige vriendschap weggooien, ze waren er altijd voor me..maar jij bent in zo een korte tijd zoveel voor me beginnen betekenen.

Ik kies voor de squad zeg ik met tranen in mijn ogen.

"m-maar kunnen we dit niet oplossen?" Ik had het ook anders gewild maar het is beter zo 

"nee"

 Je komt er wel door he..

"nee ik heb jullie nodig ik heb jou nodig" ook zijn ogen worden nat, zeg dat alsjeblieft niet, ik ga je missen, zeg ik met trillende stem ik ga dichter bij hem staan en geef hem nog een kus op zijn wang, hij kijkt me zo aan met die zielige hoe moet ik het zeggen gebroken? ogen, ik kan dit niet meer zien ik draai me om en loop het huis uit naar beneden ondertussen rollen er tranen over mijn wangen, ik wist dat het moeilijk zou zijn maar zo moeilijk. ik moet even gaan zitten ik voel me..misselijk van mezelf, verdrietig, bood en nog zo veel meer.