Nietypowa Miłość/ Cat Hunter Love Story [Zakończone]

Rozdział XVII - wspomnienia

                Rok później Susan POV:

Odkąd mamy nowy dom i jesteśmy bezpieczni od wojny z ludźmi minął rok. Można powiedzieć, że nawet się nie zorientowaliśmy gdy ten czas minął. Siedzę teraz na parapecie w pokoju moim i Tima patrząc na spływające po szybie krople deszczu. Zamknęłam oczy i powróciły do mnie wspomnienia z przeszłości. Od samego początku:

- śmierć taty w wypadku,

- poznanie Tima,

- pojawienie się w rezydencji,

- poznanie wszystkich mieszkańców i gospodarza,

- rozmowa z Slenderem,

- pierwsza misja,

i tak dalej aż do teraz. Jak się nad tym zastanowię to czuję lekką nostalgię. Z zamyślenia wyrwał mnie czyiś dotyk. Kiedy spojrzałam w tamtą stronę, zobaczyłam operatora.

- Wszystko w porządku Susan?- spytał troskliwie.

- Tak operatorze, nic mi nie jest. Tylko sobie wspominałam dawne czasy. Tyle się wydarzyło w moim życiu. Teraz jestem szczęśliwa, mam wspaniałego chłopaka, dziewczyny mnie szanują, Diego znów jest jednym z nas. Mam wszystko czego mi trzeba. No prawie wszystko.- odpowiedziałam.

- Co masz na myśli?

- Brakuje mi mojego przyjaciela Willa. Byliśmy naprawdę wspaniałymi przyjaciółmi. Kiedyś chcieliśmy razem uciec i być szczęśliwi, ale z dnia na dzień zniknął. Nie zostawił mi nawet wiadomości. Do dzisiaj nie daje znaku życia, jeśli w ogóle żyje.

Nie odpowiedział. Myślałam, że teleportował się do swojego gabinetu, ale poczułam jak jego szczupła dłoń delikatnie przesuwa się po mojej głowie. Heh od zawsze wiedział jak mnie pocieszyć.

- Możesz mi coś obiecać?- spytałam odwracając wzrok w stronę okna.

- A co takiego Beast?- odparł.

- Obiecaj, że wszystko co powiedziałam w tym pokoju, pozostanie w tym pokoju. To dla mnie dość osobiste.- odpowiedziałam.

- Obiecuję Susan. Nikomu nic nie powiem.- powiedział po chwili ciszy.

- Dziękuję. Nawet nie masz pojęcia ile to dla mnie znaczy.

- W razie gdybyś chciała porozmawiać, wiesz gdzie mnie szukać.

- Tak wiem. Teraz proszę wyjdź, chcę pobyć trochę sama.

Slender spełnił moją prośbę i wyszedł z pokoju. 

''To wszystko jest szalone. Niewiele z tego rozumiem. Najpierw zginął mój tata, potem poznaję Tima, Slendera i pozostałych. Eh to wszystko jest takie zagmatwane. Nawet jak dla mnie.''

- Will gdzie jesteś? Proszę daj mi jakiś znak, gdzie powinnam Cię szukać. Gdzie Cię wywiało przyjacielu? Gdzie? Tęsknię za tobą Will.

Po wypowiedzeniu szeptem tych słów, po policzku spłynęło mi kilka łez. Nie płakałam od bardzo dawna. Otarłam łzy i zeszłam z parapetu. Usiadłam na łóżku i wzięłam w dłonie zdjęcie moje, Willa i mojego taty. Powróciły do mnie wspomnienia gdy tata żył, a Will był przy mnie. Bardzo za nim tęsknię. Za nim i za tatą. Ale wiem, że obaj na zawsze pozostaną w moim sercu.

''Ciekawe co by powiedzieli, gdyby poznali prawdę o mnie?''

Cóż na to pytanie nie znajdę odpowiedzi. Nie mogę się poddać, będę dalej walczyć dla nich. W sumie dawno nie śpiewałam. Ciekawe czy nie wyszłam z wprawy? Podeszłam do pianina i zaczęłam grać.

  *I always needed time on my own
I never thought I'd need you there when I cry
And the days feel like years when I'm alone
And the bed where you lay is made up on your side

When you walk away I count the steps that you take
Do you see how much I need you right now?

[Chorus]
When you're gone
The pieces of my heart are missing you
When you're gone
The face I came to know is missing too
When you're gone
All the words I need to hear
To always get me through the day
And make it okay
I miss you

I've never felt this way before
Everything that I do reminds me of you
And the clothes you left, they lie on my floor
And they smell just like you, I love the things that you do

When you walk away I count the steps that you take
Do you see how much I need you right now?

[Chorus]
When you're gone
The pieces of my heart are missing you
When you're gone
The face I came to know is missing too
When you're gone
All the words I need to hear
To always get me through the day
And make it okay
I miss you

We were made for each other
Out here forever
I know we were
Yeah, yeah

And all I ever wanted was for you to know
Everything I do I give my heart and soul
I can hardly breathe, I need to feel you here with me, yeah

[Chorus]
When you're gone
The pieces of my heart are missing you
When you're gone
The face I came to know is missing too
When you're gone
All the words I need to hear
Will always get me through the day
And make it okay
I miss you  

* Avril Lavinge - When Your Gone.

- Piękna piosenka. Miło było posłuchać, operator jednak dobrze zrobił dając nam tutaj pianino.

- Wiem o tym Tim. Wiem.

Susan przypomniała sobie dawne czasy. Czy Will kiedyś pojawi się w jej życiu? Jaka będzie jej reakcja na wiadomość, że żyje? Tego dowiemy się w następnym rozdziale. Buźka!