4 DAKİKA

6.Bölüm

Kanar "Aynı gözükse de Ateş Krallığı'na tıkalı kalmamıza sebep olan büyüyle aynı değil." derken bir eli bizi çevreleyen duvardaydı. "Bu büyük bir problem değil. Gerçekten, bunu halledebilirim." İrem çenesini hafifçe dikleştirerek karşımızdaki duvara bakarken elinin etrafındaki hava dalgalanmaya başlamıştı bile. Bir kaç saniye gücünü toplamayı bekledikten sonra parmaklarının ucundaki akımı atikçe duvara savurdu. Saliseler sonra duvar da akımı aynı şekilde İrem'e geri savurdu. Bunu beklemeyen İrem kocaman olmuş gözleriyle hızla ellerini önüne uzatıp akıma durmasını emretse de iki gücün kısa süreli karşılaşmaları sonucu İrem münasip bir yerlerinin üstüne düşmüştü. İşte kahramanımız! Çınar, İrem'i kaldırmak için yanına giderken Manas alayla "İrem bu büyük bir problem değilmiş gerçekten." diyip kollarını bağladı. Kanar "Bu duvar büyüyle ve güçlerinizle geçilemeyecek şekilde efsunlanmış." dedi. Üstündeki yaprak kırıntıları ve bolca tozu silkelemekle meşgul olan İrem, Kanar'a "Erken uyarı için teşekkürler." diyerek histerik de olsa kendi kendine güldüğünde sütlü çikolatamı yalnız bırakmamak için bende güldüm. Melodi bir organı haline gelmiş huysuzluğuyla "Pekala, buradan çıkmamız gerek. Planı olan? Gülmek dışında?" dediğinde abisi Melodi'yi onayladığını belirten mırıltılar çıkardı. Savaş "Tünel kazabiliriz." diyip omuz silkti. Basit ve detaysız düşünüyordu. Su Kraliyet'ini temsil ettiği buradan bile belliydi. "Tırnaklarımızla mı? Malzemelerimiz yok. Büyü kullanamadığımıza göre olamayacakta." derken Kanar'a baktığımda onaylarcasına başını salladı. Noter gibi çocuk. "Bir fikrim var." Bakışlarım İrem'e dönerken Manas, İrem'in lafını kesip "Ah, harika! Bu sefer nasıl düşmeyi planlıyorsun? Sırt üstü? Kelebekleme?" dediğinde İrem, Manas'a havadaki sol kaşı eşliğinde kısa bir bakış atıp devam etti. "Bu takımın beyni benim. O yüzden kapa çeneni. Neyse, etraftaki otlardan, çalı çırpılardan halat yapıp duvara tırmanabiliriz." kalabalık ve yetenekliydik. Güzel bir fikir olmadığını Manas bile söyleyemezdi. "Bencede." diye atladım hemen. "Bunu zaten İrem'in kulağına ben fısıldadım." diyerek omuzlarımı dikleştirdiğimde gelecekteki karım sözleriyle omuzlarımı geri indirdi. "Hayır söylemedin."

"Hey, ilk kim tırmanmak ister?" dedim gözümün ucuyla biraz önce bitirdiğimiz sarmaşığı göstererek. Onu örmek yaklaşık yirmi dakikamızı almıştı. Meyra "Kimse tırmanmayacaksa ben giderim." dediğinde Manas göğsünde kavuşturduğu ellerini biraz daha sıkarak, sanki mümkünmüş gibi biraz daha arkaya yaslandı. "Valla ben üşeniyorum." Bu miting değerindeki konuşmayı yaptığı için Manas'a teşekkür ediyoruz.

Biz kahkahalarla gülerken "İndirin beni buradan!" diye cırlıyordu Meyra. "Diğer taraftan nasıl ineceğimi düşünmedim ki!"
"Hiç kusura bakma canım, Uraz'cığım gelip seni kurtaramaz." dedi Meyra'nın abimi sevdiğini bilen abimi seven. "Uraz'cığım?" dedi Çınar sondaki sahiplik ekine baskı yaparak. "Ben Uraz'cığım mı dedim?" diyerek saşkınca bir bana bir Meyra'ya bir Çınar'a bir Manas'a... Herkese sıra sıra baktı işte İrem. Kalabalık olduğumuzdan bahsetmiştim. "Evet, 'Uraz'cığım' dedin." diyerek ve aynı zamanda sırıtarak gelen abim saydam duvarın karşısından göründüğünde sütlü çikolatam yüzünü buruşturarak kırmızı yanaklarını saklamak için yere çevirdiği başına sağ elini zarifçe götürdü. "Dilim sürtüşmüş." Etrafta ne at ne de araba gözüküyordu. Buraya nasıl geldiği hakkında hiç bir fikrim olmayan abim, İrem'in üstüne gitmeyip "Hmm, seni oradan nasıl alacağız acaba?" diyerek Meyra'ya baktı. "Oradan biri sarmaşıkla tırmanarak Meyra'yı kurtarsa mı acaba?" diyip bakışlarını Manas'a çevirdi. "Daha önce üşendiğimi söylemiş miydim?" dedi oturduğu yerde biraz daha yayılan Manas. "Düz duvara tırmanmam gerekiyor yani öyle mi?" diyip o tarafta sarmaşık olmadığını belirtti abim. "Bir planım var ama onu da anlatmaya üşeniyorum." Hadi bu cümlenin sahibini tahmin edin. Evet, Manas diyenler on puan kazandı. "Kardeşim ananın karnından çıkarken de üşendin mi acaba?"