Saan ako magsisimula?
Kakayanin ko ba?
Handa na ba ako?
Anu ba ang totoo?
Paano ko tutuklasin?
yan ang mga tanong na nag lalaro sa isip ko, pero kahit anu dyan hindi ako handang marinig ang sagot, ayoko ayokooooooo
*Blagg*
Napabalikwas ako nang tayo mula sa aking higaan at halos atakin sa puso kung nag ka taong may sakit ako sa puso dahil sa lakas nang pagkaka bukas nang pinto ng silid na aking kinalulugaran.
"Divinaaaaaaaaa" rili nang isang babaeng nagmamadaling pumasok at lapitan ako
"Rica bakit ka humahangos?"
"Di----vi---nahhhh" paputol putol nyang sabi habang hinihingal pa
"Bakit?" tanong ko sakanya, Napaka bilis nang tibok nang puso ko, kinakabahan ako
"Si nathan"
"Anung nangyari sakanya?" Napasigaw ako
"Nasa baba sya kas----" hindi ko na sya hinintay mag salita dali-dali akong tumakbo pababa, at hinanap si nathan, ngunit napahinto ako sa pintuan nang makita ko ang kausap ni nathan sa garden, meron sa loob ko ang gusto silang lapitan, ngunit sa pag kakataong ito mas lumamang ang kyuryosidad ko na marinig ang pinag-uusapan nila
"I'm sorry" umiiyak na sabi ni mama
"Sorry? Anung klaseng sagot yan sa tanong ko?"
"Hindi ko kasi talaga alam" patuloy si mama sa pag-iyak habang matigas ang tingin ni nathan sakanya
Gumihit ang ngisi sa labi ni nathan
"Talaga? Bakit? Nagka amnesia ka ba? O sadyang nag papanggap ka lang? hindi mo ko masisi wala lang ebidensyang hawak, pero ako meron"
"gusto ko lang namang patawarin mo ko, pero wala akong alam sa mga sinasabi mo"
gusto kong lumapit at alamin ang lahat dahil naguguluhan na rin ako sa takbo nang kanilang usapan, pero hindi ko kayang ihakbang ang paa ko upang lapitan sila
"Eksaktong araw at taon nang pag---" hindi natuloy ni nathan ang sasabihin nya nang bigla na lang syang bumagsak sa lupa at hinimatay
"NATHAAAAAAN" Sabay naming sigaw ni mama, DALI-DALI akong lumapit kay nathan, iniangat ko ang ulo nya at inupo sa aking hita sabay hawak sa pisngi nya, gayun na lang ang gulat ko nang magtanto ko kung gaano sya kainit, inaapoy sya nang lagnat, nilingon ko ang pinto nang bahay at hindi nga ako nagkamali andun si Rica naka tayo at nagmamadaling lumapit sa amin, ngunit bago pa sya tuluyanga makalapit ay agad na akong sumigaw
"TUMAWAG KA NANG AMBULANSYA, DALIN NATIN SYA SA HOSPITAL" sigaw ko Kay rica, pumasok sya nang bahay at maya-maya lang ay lumabas sya, hindi ko na pinansin ang mga sunod nyang ikinilos, dahil naramdaman ko ang pag gapang nang mga luha sa aking pisngi, dyos ko wag mo po syang pabayaan.
"Isakay nyo sya daliiiiii" sigaw ni Rica naka handa na ang kotse ni nathan, binuhat ko si nathan katulong si mama isinakay namin si nathan sa sasakyan at umupo ako sa likod habang Kalong Kalong ko sya sa aking binti, nakita ko namang sumakay si mama sa unahan, agad na pinaandar ni Rica ang sasakyan.
***********
"YOU! Kasalanan mo ito, GET THE FUCK OUT" umalingasaw sa buong floor nang hospital ang boses ni Tito, ang papa ni nathan, ilang minuto mula nang makarating kami dito ay agad na rin syang dumating natawagan na sya ni rica, ngunit nang makita nya si mama ay agad nag dilim ang kanyang paningin dali-dali nya itong nilapit at sumigaw.
"I'm sorry" umiiyak na sabi nya
"I SAID GET LOST" muling sigaw ni tito
Pinunasahan nya ang mga luha sa kanyang mga pisngi, at pilit pinipigilan ang pag patak nito, tumalikod sya kay tito at Poise na nag lakad papuntang elevator, nang maka alis sya ay namayani ang katahimikan sa paligid.
"Hindi ko alam na marunong ka palang mag drive" sabi ko kay Rica, tanging ngiti ang isinukli nya bago nag pasyang mag salita
"I used to drive before, akala ko nga hindi na ko marunong good thing I'm still Good in driving"
Ngiti rin ang tanging naisagot ko sakanya, muli sana kaming mag uusap kaya lang ay biglang lumabas sa emergency room ang doctor na syang tumitingin kay nathan, agad kaming nag-unahan sa pag lapit dito ngunit hinayaan ko na manguna si Tito sa amin.
"How was he? Im his father" Salubong ni tito sa doctor
"Ililipat na sya sa recovery room, he fine now" masyadong jolly ang aura nang doctor sa palagay ko nasa mid 20 pa lang sya "bumaba na ang lagnat nya pero kailangan pa rin nating bantayan, it's due to over fatigue, wala namang dapat ipag-alala pahinga lang ang kailangan nya" naka ngiti nyang pahayag, masyado syang masayahing doctor
"Thanks Doc"
"Okiedowkie" sabay saludo nang doctor "ah Mr. Cruz I need to discuss thing, please follow me" dugtong nang doctor sabay talikod, ngunit bago sumunod ay nagsalita si tito.
"Hintayin nyo ko sa room na paglilipatan sa kanya"
"Yes po" maagap na sagot ni Rica, matapos ay agad na sumunod si tito sa doctor "he's still jolly even though he's now a doctor" agad akong napalingon nag magsalita si Rica
"Kilala mo yung doctor?" tanung ko
nilingon nya ako sabay ngiti "yup, he's our high school classmate and friend"
"Our?"
"Yup, me and nathan"
"Ahh" ibig sabihin high school pa pala sila magkakilala ni nathan, alam ko hindi ito ang tamang oras para mag emote pero masama bang sabihing naiinggit ako sakanya? yun naman kasi talaga ang totoo, minsan kahit anung pigil natin na mainggit lalo na at alam naman natin na mali may parte pa rin sa puso natin na hindi maitanggi na naiinggit tayo.
agad kaming
