Vazgeçilmezim

24.Bölüm

''Bende seni çok seviyorum aşkım''

Zeynep,

Sinirli bir şekilde odama girmiş,yastıkları bir oraya bir buraya vuruyordum.

Hayır zaten ondan ayrı durmak yeterince zor ve acı veriyor birde gelmiş bana arkadaşım diyor.Aslında onun neden bölye yaptığı belli,sırf beni sinir etmek için.Tabii bunuda başarmıştı.Öküz ya,kas hayvanı ne bekliyordum ki!

Zeynep kızım peki ya sen ne bekliyordun?Çocuk gelip sana yalvarıcak mı?Çocuğu terkeden sensin. dedi iç sesim.Tabii oda haklı.

Kapının açılması ile yastıklara işkence etmeyi bıraktım.

''Zeynep bu odanın hali ne böyle?'' diyerek Melis girdi içeri.

''Ya sen odayı boşver de ne oldu?Neden geldin?'' diye sordum geçiştirerek.

''Canla Yağmur dışarıya çıktılar,bizde Barışla birşeyler yapalım diyoruz sende gelir misin?''

''Yok canım ya siz baş başa birşeyler yapın hem ben çok yorgunum.'' 

''Zeynep senin neyin var?Okulda da hiç konuşmadın.'' 

''Melis biz Keremle ayrıldık.Tamamen ayrıldık.'' 

''Zeynep sen ne diyorsun?Begüm yüzünden mi?Bak eğer onun yüzü-''

''Hayır,hayır onunla bir alakası yok.Bak Melis ben Keremle olamam.Yani onunla mutlu olamayız biz.''

''Canım ya kıyamam ben sana.'' dedi bana sarılarak.

''Neyse ya şimdi bunları boşver de gidip Barışla eğlenmenize bakın.'' dedim ondan ayrılıp gülümseyerek.

''Ama benim aklım sende kalıcak.''

''Ben iyiyim merak etme.Hadi Barışı bekletme.''

''Emin misin bizimle gelmek istemediğine?'' diye sordu tekrardan.

''Evet hadi Melis git artık.'' 

''Tamam görüşürüz.''

''Görüşürüz.''

Melis gittikten sonra yatağama uzanmış müzik dinliyordum ki kapının çaldığını duydum.Ayağa kalktım ve aşağıya gidip kapıyı açtım.

Karşımda Merti görünce biraz şaşırmıştım. ''Mert,senin burda ne işin var?''

''Hoş bulduk Zeynep.'' dedi gülümsemeye devam ederek. ''Evde öyle tek başıma oturuyordum ki aklıma sen geldin bende birlikte birşeyler yaparız diye düşündüm.''

''Çok iyi düşünmüşsünde..''

''De ne?Bak o kadar film aldım birlikte izleriz diye.''

''Nasıl film?'' diye sordum tek kaşımı kaldırarak.

''Komedi.''

''O zaman seni geri çevirmek olmaz.Hadi geç.'' dedim kapının önünden çekilerek.

Sonrada Mert filmi takarken bende mısır patlatım.Film boyunca gülmüştük,bana iyi gelmişti.En azından bir süreliğine Kerem aklımdan çıkmıştı.

Film bittikten sonra bile gülmeye devam ediyorduk ki Kerem geldi.Merti görür görmez kaşlarını çattı ve ona bakmaya başladı.Merte yiyecekmiş gibi bakıyordum.

Merte bunu fark etmiş olmalı ki ayağa kalktı ve ''Zeynep ben artık gitsem iyi olucak.'' dedi.

''Bence de.'' dedi Keremde.

''Kerem!'' diye uyardım.

''Ne var?'' dedi rahat bir tavırla.

''Yok birşey.Neyse Mert ben seni uğrlayayım.''

''Yok canım hiç gerek yok ben giderim.'' dedi Mert bana gülümseyerek ve kapıya yöneldi.

''Canını göstereceğim ben sana şimdi.'' diye mırıldandı Kerem kendi kendine.Fakat ben duymuştum ne dediğinde.Öküz işte.

Merte kapıya kadar eşlik ettim.O gittikten sonra koltuğa oturmuş Keremin karşısına geçtim. 

 ''Ne var?Niye öyle bakıyorsun?'' öyle dediğinde kaşlarımı çatmış olduğumu fark ettim.

''Sen ne yapıyorsun ya?''

''Hiçbir şey.'' dedi omuz silkerek.

''Kerem!'' dedim öfkeyle.

''Zeyneep!'' dedi oda benim kulandığım ses tonunu kulanarak.

''Bak benim arkadaşlarıma böyle davranamazsın sen.'' 

''Hah.Arkadaşmış.Kız çocuk senin içine düşecekti be!Birde evde tek başınıza ikiniz film izliyorsunuz!'' sanırım oda öfkesini kontrol edemiyordu artık.

''Sana ne!Seni ne ilgilendirir bu?Kimsin ki sen?'' 

''Doğru ya ben kimin ki?''

''Beni delirticeksin sen!''

''Asıl sen beni delirticeksin be!'' dedi oda benim sözüme karşılık.

''Seninle hiç uğraşamam.'' dedim merdivenlere yönelerek.

''Ben seninle çok uğraşmak istiyorum sanki.'' 

''Öküz işte.Katıksız öküzsün!'' diye seslendim arkamı dönmeden.

''Köylü!'' diye karşılık verdi.Sinirle odama çıktım. Herife bak ya durup dururken sorun çıkartmaya çalışıyor.

Delirticek bu beni delirticek!Ama bir yandanda hoşuma gitmedi değil yani,sonuçta beni kıskanmıştı.Of ne saçmalıyorum ben ya ayrıldık biz onunla bitti.Evet onu hala seviyorum,hepte seveceğim ama onsuzluğa alışmam gerek.

Akşam yemeğinden sonra herkes odasına çekilmişti.Akşam yemeğinde Kerem yoktu,acaba nerdeydi ki?Aman canım banane nerdeyse nerde,dedim kendi kendime.Saat 00:43 olmuştu hala ortalıkta yoktu.Çocuklar çoktan uyumuşlardı ama ben oturmuş burda onu bekliyordum.

Hayır gidip yatacağım ama uyku tutmuyor.Herifte rahatlığa bak hala gelmedi ya.

Gözlerim kapanmaya başlamıştı ki o sırada kapı çaldı.Ayağa kalktım ve gidip kapıyı açtım.Sonunda gelmişti ama ayakta zor duruyordu ve leş gibi içkiye kokuyordu.

''Nerdesin sen be?İçki mi içtin sen?''

''Sağaa nee?Ha söyle sağa ne?'' dedi kelimeleri uzatarak.

''Evet haklısın.Bende durmuş seni bekliyorum.Ne halin varsa gör.'' arkamı döndüm gitmek için ki kolumdan tuttu.

''Duuur gitme.'' dedi.

Zorla onu odasına kadar taşıdım ve yatağına yatırdım.Yatağa yatmasıyla sızmıştı.Zorla ceketini ve ayakkabılarını çıkartım.Son birkez daha ona baktım ve odasından çıkmak üzere arkamı döndüm.

''Zeyneeap.Ben,ben seni çok seviyorum.'' dediğinde olduğum yerde dondum.

Bir süre öyle durduktan sonra ona karşı döndüm.Uyuyordu.Sanırım uykusunda konuşuyordu.

Onun yanına yaklaştım.Ve yüzünde doğru eğilerek ''Bende seni çok seviyorum aşkım.'' dedim ve dudaklarına küçük bir buse kondurdum.