Vazgeçilmezim

46.Bölüm

 ''Bizim evimiz''

 Zeynep,

‘’A-anlamadım?’’ dedi sorarcasına Yağmur.

Evet karımla birlikte diyince onlarda şaşırmışlardı haklı olarak.

‘’Ben de bir şey anlamadım.’’ diyerek Yağmur’u onayladı Melis.

Kerem gözlerini devirdi onların bu salak hallerine. Haklıydı aslında. Bunda anlamayacak ne var ki? Tamam Kerem’in de pek düzgün bir şekilde anlattığını söyleyem ama onlar da salağa yatmaktan vaz geçip anlamaya çalışabilirlerdi.

‘’Yani bu demek oluyor ki,’’ diye başladım. ‘’Biz evledik.’’

‘’OHA!’’

Barış’ın bu ani bağırışıyla irkildim. Melis ve Yağmur’da gözlerini büyüterek bir bana bir Kerem’e bakıyorlardı.

‘’Sen ciddisin.’’ diye mırıldandı Yağmur.

‘’Evet gayet ciddi.’’ diyerek benim yerime konuştu Kerem. ‘’Biz dün gece evlendik. Tabii bunu öğrendiğinizde bu kadar ilginç bir tepki vereceğinizi düşünmemiştik.’’

‘’Ben... Biz çok şaşırdık.’’ dedi Yağmur ama sanki kendi kendine konuşuyordu.

Birkaç saniye boyunca hiç kimseden çıt bile çıkmadan öylece durduk. Verecekleri tepkiden biraz da olsa korkmaya başladım. Çocuk böyle tepki verdilerse annem nasıl tepki verecekti? Peki ya Kerem’in ailesi?

 ‘’Bize neden haber vermediniz?’’ diye sordu Yağmur. Sesi olduça ciddi çıkıyordu.

Ah,hadi ama! Sevinmemişler miydi? Neden birden bir ciddi bir ifadeye bürünmüştü ki? Kızmış mıydı? Ama neden? Sevinmesi gerekmez mi?

‘’Ani bir karardı bizim içinde.’’ Diyerek açıkladı Kerem.

Ben ne yapacağımı bilemez bir halde öylece onlara bakıyordum. Ağzımı açmaya korkuyordum,ve ya verecekleri tepkiden korkuyordum.

‘’Hani ben senin şahidin olacaktım Zeynep?’’ dedi Yağmur yine.

Sesinden anladığım kadarıyla kırılmıştı.

‘’Şey... Ben özür dilerim... Ben şey... Çok ani...’’

Ne diyeceğimi bilemez halde saçmalarken Kerem yine imadadıma koştu.

‘’Sizin bizi tebrik etmeniz gerekmiyor mu? Ne bu sorgu böyle?’’

‘’Sanırım haklısın kardeşim,’’ diyerek ayağa kalktı Barış. Kerem’in omuzuna dokunarak ‘’Tebrikler.’’ dedi.

‘’Sağol kardeşim.’’

Kerem ayağa kalkarak Barış’a sarıldı. Barış’la Kerem ayrıldıktan sonra Barış benim yanıma geldi.

‘’Seni de tebrik ederim Zeynep.’’

Ayağa kalkarak bende Barış’a sarıldım. ‘’Teşekkür ederim canım,darısı senin başına.’’

Barış tekrar yerine oturduğunda bu sefer Melis ilk önce beni,sonra da Kerem’i tebrik etti. Yağmur’sa hala yerinde öylece oturuyor ve ısrarla bize bakmayı reddediyordu.

‘’Sen bizi tebrik etmeyecek misin cadı?’’

‘’Hayır.’’ Diye cevap verdi Yağmur Kerem’e.

Kerem Yağmur’un bu cevabına şaşırmıştı. ‘’Neden? Sevinmedin mi?’’

‘’Sevindim aslında. Hem de çok.’’ Dedi gözlerini üzerimizde gezdirerek. ‘’Ama Zeynep’e kızdım.’’