Vazgeçilmezim

44. Bölüm

 ''Kıskançlık krizleri'' part 2

Zeynep,

Eleanor’la birlikte çıkmıştı ve bana haber vermemişti? Bu öfkemin daha da artmasını sağlıyordu. Biriyle konuşmam gerekiyordu ama bu konu hakkında Yağmur’la konuşamazdım. Melis’te Barış’la birlikteydi onları rahatsız etmek istemiyordum.

‘’Mert.’’ diye mırıldandım aklıma gelen ilk kişiyle.

Tabii ya onunla konuşabilirdim. Bana ne yapıcağımı söylerdi en azından. Okul’dan çok uzaklaşmadığımdan dolayı hemen geri döndüm. Mert’in antremanı vardı, yani kendisi söylemişti ordan biliyordum.

Spor salonuna indiğim de takım antreman yapıyorlardı. Mert’te onran arasındaydı.

‘’Mert.’’ diye seslendiğimde kafasını çevirip bana baktı. Daha sonra arkadaşlarına bir şeyler söyleyerek yanıma geldi.

‘’Zeynep sen gitmedin mi?’’

‘’Gidiyordum aslında.’’

‘’Peki ne oldu?’’ diye sordu merakla.

‘’Antremanın ne zaman biter acaba? Seninle konuşmak istediğim şeyler var.’’

Saatine bakadar konuştu. ‘’Aslında bitti. Hazırlanıp geliyorum.’’

‘’Bekliyorum.’’

Mert yanımdan ayrıldığın da onu beklemeye koyuldum. Spor salonun da kalan çocuklar ise antremana devam ediyorlardı. Bizim sınıftan olan Enes beni görünce el kaldırdı. Gülümseyerek ben de el kaldırdım.

Bir süre daha bekledikten sonra Mert gelmişti. Birlikte ilk önce spor salonundan sora da okuldan çıktık.

‘’Zeynep ne olduğunu anlatıcak mısın artık?’’

Geçtiğimiz parkta boş gördüğüm bir banka oturdum. Mert’te beni takip ederek yanıma oturdu.

‘’Pekala. Anlatacağım ama sözümü kesme.’’

Başıyla beni onayladı.

‘’Kerem’in bir arkadaşı geldi. Biz de kalıyor. Ayrıca da eski kız arkadaşı. Şimdi sen diyeceksin ki o kızın sizin evde ne işi var, ben de bilmiyorum açıkçası. Ona yetmiyormuş gibi kız rus, çok güzel bir şey böyle. Yani yanlış anlama kıskanmıyorum, sadece gözüm kızı tutmadı. Hayır Kerem’de gelmiş biz sadece arkadaşız diyor, o öyle düşünüyor olabilir ama bence o kız öyle düşünmüyor yani. Hala bir şeyler hissediyor Kerem’e karşı. Ben biliyorum ama Kerem anlamıyor...’’

‘’Zeynep yavaş. Tamam. Sakin. Nefes al.’’

Mert’in alaylı konuşmasına karşılık gözlerimi devirerek oturduğum yerden doğruldum. ‘’Zaten seninle konuşan da suç.’’

Gideceğim sıra da Mert bileğimi tuttu. ‘’Tamam, kızma hemen.’’ diyerek tekrar banka oturmamı sağladı.

‘’Aslında kıskanmakta haklısın.Şimdi kız rus ya...’’

‘’Kıskanmıyorum!’’ diye çıkıştım.

‘’Tamam, kıskanmıyorsun.’’

‘’Neyse şimdi ben ne yapmalıyım?’’

‘’Bence ne yap biliyor musun?’’ diye sorduğunda olumsuz anlamda başımı salladım. ‘’Bunun üzerine bir bardak soğuk su iç.’’

‘’Of Mert, gidiyorum ben.’’